Postanowienie z dnia 2009-11-06 sygn. III SA/Wr 646/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA – Józef Kremis po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi K S na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. K S (dalej skarżąca) złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na opisaną w osnowie niniejszego postanowienia decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W/w wniosku skarżąca w ogóle nie uzasadniła.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja administracyjna korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym m.in. w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. (sygn. akt GZ 138/2004), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji zgodnie z art. 61 § 3 powołanej ustawy jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.

Ponadto postępowanie w sprawie wstrzymania wykonania aktu lub czynności w trybie art. 61 § 3 p.p.s.a., wszczynane jest wyłącznie na wniosek strony, co oznacza, iż to wnioskodawca winien wskazać na okoliczności uzasadniające jego żądanie. Okoliczności te muszą mieć charakter konkretny i zindywidualizowany, a nie tylko potencjalny i hipotetyczny.

Tymczasem w niniejszej sprawie skarżąca w ogóle nie uzasadniła wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się natomiast, że do wykazania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest nawet wystarczający wywód strony. Uzasadnienie takie powinno się bowiem odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny być poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego bieżącej sytuacji finansowej. Natomiast brak wyczerpującego uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. post. NSA z 30 listopada 2004 r. GZ 120/04, post. NSA z dnia 18 maja 2004 r. FZ 65/04.

W związku z powyższym, Sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Jest to tym bardziej uzasadnione, że przedmiotem sporu są świadczenia pieniężne, a więc z istoty swej odwracalne. Dlatego, nawet w przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji wnioskodawca nie poniesie szkody albowiem wówczas nastąpi zwrot należności.