Wyrok z dnia 2010-01-20 sygn. II SA/Sz 1232/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Jankowski,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 stycznia 2010 r. sprawy ze skarg Spółki A. na postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego: - z dnia [...] r. nr [...], - z dnia [...] r. nr [...], - z dnia [,,,] r. nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania I. uchyla zaskarżone postanowienia, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej Spółki A. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia zezwoleń udzielonych Spółce z o.o "T." z siedzibą w [...] na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa, powyżej 4,5% do 18% alkoholu oraz o zawartości powyżej 18 % alkoholu przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w sklepie ogólnospożywczym w [...]przy ul. [...], w związku ze stwierdzeniem nieprzestrzegania ustalonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych w postaci sprzedaży napojów alkoholowych osobom do lat 18.

W toku prowadzonego postępowania, w którym swój udział zgłosił Prokurator Prokuratury Rejonowej, organ I instancji w dniu [...]r. na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 i art. 101 Kpa wydał 3 postanowienia pod tym samym numerem: [...], mocą których zawiesił z urzędu postępowanie w przedmiocie cofnięcia każdego z wyżej wymienionych zezwoleń.

Z uzasadnień tych postanowień wynika, że postępowanie administracyjne

w omawianym przedmiocie zostało wszczęte w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia [...]r. sygn. akt [...] uznającym P. F. zatrudnioną na stanowisku sprzedawcy w sklepie "T." przy ul. [...] w [...]za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, polegającego na sprzedaży ustalonej nieletniej alkoholu w postaci jednej butelki piwa o pojemności 0,5 litra, marki "[...]". W dniu [...]r. obrońca oskarżonej-adwokat P. Z. wniósł do Sądu Okręgowego w [...]o wznowienie postępowania przeciwko P. F. i o uchylenie wyroku SR w [...]z dnia [...]r. oraz uniewinnienie jej od popełnienia zarzucanego czynu.

W tym stanie faktycznym sprawy, Prezydent stwierdził, że: "z uwagi na toczące się postępowanie sądowe postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zostaje zawieszone do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd."

Pismem z dnia [...]r. prokurent "T." Sp. z o.o. w [...]złożył w organie I instancji pismo procesowe, w którym między innymi wniósł na podstawie art. 97 § 2 Kpa o podjęcie zawieszonego postępowania w sprawie cofnięcia zezwoleń na sprzedaż wyżej opisanych rodzajów napojów alkoholowych.

W dniu [...]r. Prezydent [...]na podstawie art. 97 § 2 Kpa odmówił podjęcia zawieszonych postępowań.

W uzasadnieniach postanowień, wydanych odpowiednio dla każdego z rodzajów alkoholu objętego przedmiotowym zezwoleniem, organ I instancji, po opisaniu dotychczasowego toku sprawy zawarł ustalenie, że w dniu [...]r. Sąd Okręgowy [...]uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Sądowi Rejonowemu [...]. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Okręgowy wskazał, że ujawniły się nowe fakty i dowody, które nie były znane sądowi I instancji orzekającemu w sprawie, tj. raporty kasowe, raport wewnętrznej komisji spółki "T." oraz opinia biegłego rewidenta, a wobec tego zasadnym jest wznowienie postępowania i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Prezydent stwierdził w konkluzji, że organ administracji publicznej obowiązany jest ustalić związek pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy będącej przedmiotem postępowania administracyjnego a zagadnieniem wstępnym. Wyrok z dnia [...]r. w sprawie [...]nie rozstrzyga zagadnienia wstępnego jakim jest sprzedaż napojów alkoholowych osobie nieletniej, a jedynie uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sadowi Rejonowemu do ponownego rozpatrzenia. Wobec powyższego postępowanie będzie mogło być wznowione po rozstrzygnięciu przez Sąd Rejonowy zagadnienia wstępnego.

Na powyższe trzy postanowienia zażalenia wniósł prokurent Spółki z o.o. "T." domagając się ich uchylenia i umorzenia postępowania w sprawie.

Żalący się wywiódł, że organ I instancji rozpatrując wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania ograniczył się wyłącznie do dowodu w postaci wyroku,

a nie przeprowadził własnego postępowania dowodowego. W sytuacji, gdy uchylony został wyrok skazujący, pracownica Spółki jest tylko osobą oskarżoną, a nie skazaną, a w takim stanie faktycznym organ administracji nie wszczyna postępowania w przedmiocie cofnięcia zezwolenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 oraz art. 97 § 1 pkt 4 i § 2 Kpa, postanowieniami z dnia

[...]r.

- Nr [...] (w sprawie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia za sprzedaż napojów alkoholowych zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa),

- Nr [...] (w sprawie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 do 18 % zawartości alkoholu,

- Nr [...] (w sprawie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o zawartości powyżej 18 % alkoholu),

po rozpatrzeniu zażaleń na postanowienia Prezydenta Miasta z dnia

[...]r. odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania – utrzymało zaskarżone postanowienia w mocy.

Z jednobrzmiących uzasadnień tych postanowień wynika, że organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że wyrok sądu powszechnego wydany w wyniku wznowienia postępowania karnego, nie rozstrzygnął sprawy karnej merytorycznie, a zatem nie ustała przyczyna uzasadniająca zawieszenie postępowania, którą było wystąpienie przesłanki z art. 97 § 1 pkt 4 kpa, bowiem "rozstrzygniecie sprawy w trybie administracyjnym zależało od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd."

Na powyższe postanowienia, skargi wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Spółka "T." z siedzibą w [...]reprezentowana przez prokurenta (według przedłożonego sądowi aktualnego wypisu z rejestrze KRS prokura ta została ustanowiona jako samoistna).

Przedmiotowe skargi zostały zarejestrowane w WSA w Szczecinie pod sygn. akt II SA/Sz 1232/09, II SA/Sz 1233/09, II SA/Sz 1234/09.

Wszystkie trzy skargi oparte zostały na takich samych zarzutach i wnioskach.

Skarżący każdemu z postanowień zarzucił mianowicie naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:

- art. 97§ 1 pkt 4 kpa przez uznanie, że rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd,

- art. 97 § 2 kpa przez niepodjęcie postępowania z urzędu lub na żądanie strony

w wyniku błędnego uznania, że nie ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania,

- art. 105 § 1 kpa przez nie umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.

Wskazując na powyższe zarzuty, strona skarżąca w każdej ze spraw wniosła o:

- uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i nakazanie SKO aby umorzył sprawę jako bezprzedmiotową,

- zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze odpowiadając na skargi wniosło o ich oddalenie i podtrzymało stanowisko zajęte w zaskarżonych postanowieniach.

W ocenie sądu, wywołane wniesionymi skargami sprawy mogłyby być objęte jedną skargą, dlatego postanowieniem wydanym na rozprawie Sąd zarządził połączenie wskazanych wyżej spraw do wspólnego rozpoznania i wyrokowania na podstawie art.111§ 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej p.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że może dojść do usunięcia z obrotu prawnego wadliwego aktu z przyczyn uwzględnionych przez sąd z urzędu, a odmiennych od podniesionych w skardze. Taka sytuacja uzasadniająca wyjście poza granice skargi zaistniała w niniejszej sprawie, bowiem o ile możnaby zgodzić się częściowo z samym zarzutem naruszenia zaskarżonymi postanowieniami przepisów postępowania administracyjnego mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy, o tyle uzasadnienie tych zarzutów jest całkowicie chybione.

Przedmiotem kontroli sądowej są postanowienia odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania administracyjnego w sprawach wszczętych z urzędu

w przedmiocie cofnięcia zezwoleń udzielonych na sprzedaż napojów alkoholowych określonego rodzaju.

W myśl art. 97 § 1 pkt 4 Kpa stanowiącego podstawę prawną zawieszenia postępowania administracyjnego, organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia wstępnego przez inny organ lub sąd. Natomiast art. 97 § 2 kpa, na podstawie którego odmówiono podjęcia zawieszonego postępowania stanowi, że organ ten podejmie postępowanie z urzędu lub na żądanie strony, gdy ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania. Tak więc dla zgodnego z prawem rozstrzygnięcia czy zaistniały podstawy do podjęcia zawieszonego postępowania należy rozważyć, czy wskazane w postanowieniu o zawieszeniu postępowania przyczyny ustały, co w konkretnej sprawie oznaczało powinność zbadania czy zagadnienie uznane przez organ administracji za zagadnienie wstępne, wymagające rozstrzygnięcia przez inny organ albo sąd zostało już rozstrzygnięte albo czy z innych względów ta przyczyna zawieszenie postępowania ustala.

Cytowane przepisy art. 97 kpa nie zawierają normy udzielającej wprost odpowiedzi na pytanie, jak ma postąpić organ administracji publicznej, prowadzący postępowanie administracyjne w sytuacji, gdy w wyniku błędnej oceny stanu faktycznego lub błędnej wykładni prawa materialnego dojdzie do błędnego wniosku, że w rozpatrywanej sprawie wystąpiło zagadnienie wstępne wymagające rozstrzygnięcia przez inny organ lub sąd i w konsekwencji wyda postanowienie o zawieszeniu postępowania, które nie zostanie zaskarżone.

Pamiętać jednak trzeba, że postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego, nie kończy tego postępowania, a zatem ma charakter incydentalny i nie wiąże organu, który je wydał. Jest to więc postanowienie, którego byt prawny może zostać zakończony nie tylko w wyniku ustania przesłanki, która legła u jego podstawy, ale także wówczas, gdy organ dojdzie do wniosku, że zawieszenie postępowania było błędem, ponieważ uznane za przesłankę zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa zagadnienie, de facto nie miało charakteru zagadnienia wstępnego w rozumieniu tego przepisu. W przeciwnym razie organ, który zawiesił postępowanie mimo oczywistego braku podstaw z art. 97 § 1 pkt 4 kpa, i który mimo tego błędu postępowania nie podjął, narażałby się na zarzut bezczynności (podobnie wyroki NSA z 23.09.1986, sygn. IV SAB 12/86, ONSA 1986,nr 2, poz. 52, z 11.03.1998, sygn. IV SAB 143/97-LEX nr 45702).

Analiza zaskarżonych postanowień, prowadzi do wniosku, że organ odwoławczy nie tylko podzielił stanowisko organu I instancji, że nie ustała przyczyna zawieszenia postępowania administracyjnego, ale także zaakceptował samo ustalenie istnienia przyczyny uzasadniającej to zawieszenie, a więc wystąpienia zagadnienia wstępnego określonego w art. 97 § 1 pkt 4 Kpa.

Organ odwoławczy, jak wynika to z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie podjął jednak żadnej analizy stanowiska organu I instancji, nie dostrzegł nawet tego, że w postanowieniach o zawieszeniu postępowania nie ma ani słowa na temat tego, w czym należy upatrywać przesłanki zawieszenia postępowania. Prezydent Miasta dopiero w postanowieniu o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania zawarł zdanie wskazujące na przekonanie tego organu, że sposób rozstrzygnięcia sprawy karnej wytoczonej przeciwko ekspedientce sklepu, w którym miało dojść do sprzedaży nieletniej puszki piwa, jest zagadnieniem wstępnym we wszczętej sprawie administracyjnej.

Kolegium poza powtórzeniem tego stanowiska i jego akceptacją, nie poddało go analizie. Tymczasem orzecznictwo sądowo administracyjne ocenia omawianą kwestię odmiennie od organów orzekających w sprawie, a przede wszystkim całkowicie inaczej niż przedstawiła to strona skarżąca we wnioskach o podjęcie zawieszonych postępowań, następnie w zażaleniach i w końcu w uzasadnieniu skargi.

W przekonaniu skarżącej spółki, złożenie wniosku o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem skazującym (za sprzedaż puszki piwa osobie nieletniej ekspedientkę zatrudniona w sklepie skarżącej) stanowiło zagadnienie wstępne w sprawie administracyjnej, uzasadniające zawieszenie postępowania w tej sprawie, a uchylenie wyroku skazującego, w wyniku tego wznowienia i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, zmieniło w procesie karnym status ekspedientki z osoby skazanej na oskarżoną, co uniemożliwia kontynuowanie –według twierdzeń skarżącej- postępowania administracyjnego, które powinno być umorzone jako bezprzedmiotowe, po uprzednim jego podjęciu.

Prezentowane przez skarżącą poglądy, częściowo – jak się wydaje – akceptowane przez organy obu instancji, tzn. akceptowane co do wystąpienia zagadnienia wstępnego uzasadniającego zawieszenie postępowania są całkowicie chybione.

Odmienne stanowisko Sądu w tym względzie stanowi konsekwencję dostrzeżenia istotnej różnicy dzielącej postępowanie administracyjne wszczęte na podstawie art. 18 ust. 10 pkt 1 lit a ustawy o wychowaniu w trzeźwości

i przeciwdziałaniu alkoholizmowi od postępowania karnego opartego na zarzucie z art. 43 ust.1 tej ustawy.

Po pierwsze, art. 18 ust.10 pkt 1lit.a ustawy o wychowaniu w trzeźwości

i przeciwdziałaniu alkoholizmowi obliguje organ do cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w razie stwierdzenia nieprzestrzegania określonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych, w szczególności poprzez między innymi sprzedaż i podawania takich napojów osobom nieletnim. Przepis art. 43 ust.1 natomiast penalizuje zabronione zachowanie polegające miedzy innymi na sprzedaży lub podawaniu napojów alkoholowych kiedy jest to zabronione. Analiza zachowań określonych w tych przepisach, prowadzących do określonego w nich skutku wskazuje na to, że ich zakresy przedmiotowe nie są tożsame, skoro dla zastosowania art. 18 ust.10 pkt1 lit a) nie jest konieczne ustalenie sprawcy a wystarczające jest stwierdzenie samego faktu nieprzestrzegania określonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych.

Po drugie, art. 18 ust. 10 pkt 1 lit.a nie uzależnia skutku w nim przewidzianego od skazania kogokolwiek za przestępstwo z art. 43 ust.1 omawianej ustawy.

Materialne przepisy prawa administracyjnego w zasadzie nie przewidują deliktów prawa administracyjnego, których zaistnienie rodzi skutek uzależniony od przypisania winy określonemu podmiotowi. Dlatego w postępowaniu administracyjnym organ ustala czy zaistniał fakt, z którym ustawa wiąże określony skutek na przykład nałożenie kary administracyjnej, cofnięcie zezwolenia, cofnięcie licencji, nakaz rozbiórki obiektu budowlanego itp. W postępowaniu karnym natomiast skazanie poprzedzone być musi ustaleniem sprawcy popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia (art.1§ 1 kodeksu karnego), szkodliwego społecznie w stopniu wyższym niż znikomy (art. 1 § 2 kk) i przypisaniem temu sprawcy winy, a więc wykazaniem, że sprawca czynu zabronionego był w czasie tego czynu podmiotem zdatnym do bycia winnym (art. 1 § 3 kk), co wymaga wykazania, że nie zachodzą przewidziane ustawą karną okoliczności winę tę wyłączające (art. 10, 26§2, 29, 30,31 kk). Może się zatem zdarzyć tak, że z powodu zaistnienia ustawowych okoliczności wyłączających winę sprawcy lub okoliczności wyłączających bezprawność czynu zabronionego nie dojdzie w sądzie powszechnym do skazania, a jednak zaistnienie określonego zdarzenia prowadziło będzie do skutku w postaci sankcji administracyjno- prawnej. Stąd wypływa wniosek o autonomiczności postępowań administracyjnych i karnych w tego typu sprawach.

Z tych względów orzecznictwo sądowoadministracyjne przyjmuje, że w sprawie o cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z powodu nie przestrzegania zasad ich sprzedaży, kwestia wyniku procesu karnego w sprawie o czyn z art. 43 ust.1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie jest zagadnieniem wstępnym, od którego rozstrzygnięcia przez sąd powszechny zależy sposób załatwienia sprawy administracyjnej (vide: wyroki WSA w Poznaniu z dnia 11.03. 2008r, sygn. III SA/Po 24/07 i z 4.11.2009, sygn. III SA/Po 244/09 oraz WSA w Gliwicach z dnia 20.05.2008r., sygn. III SA/Gl 244/08 –dostępne w internecie).

Zagadnieniem wstępnym nie może bowiem być, jak stwierdził to NSA w wyroku z dnia 21.11.2008r. (sygn. II OSK 1426/07) "wyjaśnienie okoliczności faktycznych sprawy, gdyż należy to wyłącznie do obowiązków organu prowadzącego postępowanie w danej sprawie administracyjnej".

Organ Odwoławczy kwestii tych nie rozważył, co powoduje, że uzasadnienia prawne zaskarżonych postanowień uchybiają przepisom art. 97 § 1 pkt 4 kpa art. 107

§ 3 Kpa i w konsekwencji, pozbawił się możliwości dokonania oceny zaskarżonych postanowień organu I instancji pod kątem istnienia, w chwili rozpatrywania zażaleń, podstawy do podjęcia – w oparciu o art. 97 § 2 kpa -zawieszonego postępowania.

Nie można –zdaniem sadu- mówić o tym, że zgodne z prawem jest postanowienie stwierdzające, że nie ustała przyczyna zawieszenia postępowania administracyjnego, w sytuacji gdy w rzeczywistości przyczyna ta w ogóle nie wystąpiła.

Uchylenie się organu II instancji od rozważenia tego aspektu sprawy, stanowi zatem naruszenie, które mogło mieć istotny wpływ na jej wynik w rozumieniu art. 145 §1 pkt 1 lit c ustawy p.p.s.a. i stanowi uzasadnienie uchylenia zaskarżonych postanowień, mimo nie podzielenia przez Sąd wywodów skargi co do wpływu sposobu zakończenia sprawy karnej na tok postępowania administracyjnego, a zwłaszcza co do istnienia lub braku podstaw do jego zawieszenia.

Całkowicie nietrafny jest stawiany skargą zarzut naruszenia art. 105 §1 kpa. Przepisu tego przy wydaniu zaskarżonych postanowień organy orzekające nie stosowały i stosować nie mogły. Postanowienia o zawieszeniu postępowania administracyjnego i o podjęciu zawieszonego postępowania mają charakter wpadkowy (incydentalny) i nie kończą postępowania, a jedynie przerywają w pewnym zakresie jego tok. Kwestia umorzenia postępowania z powodu jego bezprzedmiotowości, jako prowadząca do zakończenia postępowania administracyjnego w danej instancji, może być wyłącznie przedmiotem decyzji administracyjnej, o czym wprost stanowi art. 105§ 1 kpa. Zajęcie przez organ stanowiska w tej kwestii w postanowieniu wydanym w przedmiocie uregulowanym w art. 97 § 2 Kpa stanowiłoby rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 §1 pkt 2 kpa.

Nie ma żadnych podstaw prawnych ku temu, aby Sąd administracyjny w toku kontroli legalności postanowienia odmawiającego podjęcia zawieszonego postępowania

w konkretnej sprawie wypowiadał się na temat tego, jak powinno zakończyć się postępowanie administracyjne w tej sprawie. Przeciwnie, z art. 134 § 1 wynika podstawa prawna nie zezwalająca sądowi na rozstrzyganie poza granicami zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Wyjaśnić też trzeba, że rodzaje rozstrzygnięć wydawanych przez sąd administracyjny

w przypadku uwzględnienia skargi na decyzję lub postanowienie określone zostały

w przepisach art. 145 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z przepisów tych nie wynika kompetencja sądu do nakazywania czegokolwiek organom administracji publicznej. Wprawdzie, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu, z mocy art. 153 p.p.s.a. wiążą ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, ale tylko i wyłącznie, z uwagi na treść art. 134 § 1 p.p.s.a. w granicach przedmiotowo-podmiotowych danej sprawy oraz , co oczywiste, przy nie zmienionym jej stanie faktycznym i prawnym. Z tego względu za chybiony należało uznać wniosek skargi o nakazanie przez Sąd organom orzekającym aby umorzyły postępowania administracyjne wszczęte w danych sprawach w przedmiocie cofnięcia zezwoleń udzielonych skarżącej Spółce na sprzedaż napojów alkoholowych w sklepie przy ul [...]w [...].

Tak więc w niniejszej sprawie rzeczą organu odwoławczego będzie ponowne rozpatrzenie zażaleń i rozważenie, przy uwzględnieniu powyższych zapatrywań Sądu, czy istnieją przyczyny uzasadniające kontynuację zawieszenia postępowań i wydanie postanowień odpowiednich do wyniku tych rozważań.

Z tych wszystkich powodów należało na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylić zaskarżone postanowienia, a na podstawie art. 200 tej samej ustawy rozstrzygnąć w przedmiocie kosztów postępowania, na które złożyła się suma trzech wpisów od skarg, wniesionych przez stronę skarżącą w sprawach, które następnie uległy połączeniu.