Postanowienie z dnia 2010-01-22 sygn. II OSK 2057/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Dnia 22 stycznia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku I.Ł. i G.Ł. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej I.Ł. i G.Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 września 2009 roku sygn. akt II SA/Łd 471/09 oddalającego skargę I.Ł. i G.Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] kwietnia 2009 roku, Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 września 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę I.Ł. i G.Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] kwietnia 2009 roku, Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wnieśli I.Ł. i G.Ł. Jednocześnie skarżący złożyli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego. Uzasadniając wniosek wskazali, że nie są w stanie bez narażenia się na egzekucję uiścić nałożonej kary, a poddanie się egzekucji równoznaczne jest z utratą dorobku życiowego oraz utratą płynności finansowej prowadzonej działalności gospodarczej. Podniesiono także, że strona przeznaczyła znaczne kwoty na ochronę przyrody i przywrócenie do stanu poprzedniego starego parku.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie.

Kompetencja Naczelnego Sądu Administracyjnego do wstrzymania wykonania aktu lub czynności została uregulowana w art. 61 § 3 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. Strona może więc wnioskować do Sądu o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu również w momencie wnoszenia skargi kasacyjnej, czemu odpowiada kompetencja Naczelnego Sądu Administracyjnego do wstrzymania (na wniosek skarżącego) wykonania zaskarżonej decyzji, w razie oddalenia skargi i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu I instancji, oddalającego skargę.

Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli w wyniku jego wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Przesłanki w postaci wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. Wniosek taki jest jednym ze środków procesowych dla obrony interesów wnoszącego skargę.

Przechodząc do oceny argumentów podniesionych we wniosku, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zasługują one na uwzględnienie. Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W niniejszej sprawie przedmiotem decyzji objętej wnioskiem jest niewątpliwie należność o charakterze pieniężnym, która w przypadku ewentualnego wyeliminowania rozstrzygnięcia z obrotu prawnego będzie podlegać zwrotowi. Nie w każdym jednak przypadku sama możliwość odzyskania uiszczonej należności oznaczać będzie, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie. Nie sposób pominąć, że kara pieniężna w niniejszej sprawie została ustalona na kwotę 153.215,91 złotych. Jak słusznie podnosi strona, uiszczenie tak wysokiej kwoty, względnie ściągnięcie jej w drodze egzekucji administracyjnej, może narazić skarżącego na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody czy trudnych do odwrócenia skutków. Obawy strony skarżącej należy zatem uznać za uzasadnione.

Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.