Postanowienie z dnia 1971-10-05 sygn. III CRN 271/71

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CRN 271/71

Postanowienie z dnia 5 października 1971 r.

W sprawie o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości mogą być uczestnikami także posiadacze sąsiednich gruntów, jeżeli wynik postępowania dotyczy praw, jakie roszczą sobie oni do tej nieruchomości lub do przygranicznych pasów ziemi. W braku takiego zainteresowania uczestnictwo tych osób jest zbędne. Natomiast w każdej sprawie o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości niezbędny jest udział osoby, przeciwko której jako właścicielowi tej nieruchomości biegło zasiedzenie albo - gdy własność ta nie została wykazana - mogło przypuszczalnie biec. W wypadku gdy takimi zainteresowanymi mogą być także inne, nie znane osoby, należy je wezwać przez ogłoszenie (art. 609 § 2 k.p.c.).

Przewodniczący: Sędzia B. Łubkowski. Sędziowie: F. Wesely, K. Piasecki (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Anny K. o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od postanowienia Sądu Powiatowego w Krasnymstawie z dnia 23 lipca 1969 r.,

uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Powiatowemu w Krasnymstawie.

Uzasadnienie

Anna K. w sprawie Sądu Powiatowego w Krasnymstawie wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie, że nabyła przez zasiedzenie własność działki o powierzchni około 400 m² w Ł. w granicach: od wschodu - grunt Aleksandra S., od zachodu - droga wiejska, od północy - działka Spółdzielni Lekarskiej i od południa - grunt Parafii Rzymskokatolickiej.

Jako uczestników postępowania wskazała wymienione wyżej podmioty, będące posiadaczami sąsiednich działek.

Sąd Powiatowy postanowieniem z dnia 23 lipca 1969 r. uwzględnił wniosek. Postanowienie to wobec jego niezaskarżenia w terminie ustawowym uprawomocniło się.

W rewizji nadzwyczajnej od tego postanowienia Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wnosił o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Powiatowemu w Krasnymstawie do ponownego rozpoznania.

Rewizja nadzwyczajna opiera się na zarzucie rażącego naruszenia art. 50 pr. rzecz. w związku z art. XLI przep. wprow. k.c., art. 177 k.c. oraz art. 3 § 2, art. 4, 510 i 609 k.p.c., jak również na zarzucie naruszenia interesu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Rewizja nadzwyczajna Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego jest uzasadniona.

Jak słusznie wywodzi Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego w rewizji nadzwyczajnej, zaskarżone postanowienie dotknięte jest wadami, o których jest mowa w tej rewizji nadzwyczajnej.

W sprawie o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości mogą być uczestnikami także posiadacze sąsiednich gruntów, jeżeli wynik postępowania dotyczy ich praw, jakie roszczą sobie oni do tej nieruchomości lub do przygranicznych pasów ziemi. W braku takiego zainteresowania uczestnictwo tych osób jest zbędne. Natomiast w każdej sprawie o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości niezbędny jest udział osoby, przeciwko której jako właścicielowi tej nieruchomości biegło zasiedzenie albo - gdy własność ta nie została wykazana - mogło przypuszczalnie biec. W wypadku gdy takimi zainteresowanymi mogą być także inne, nie znane osoby, należy je wezwać przez ogłoszenie (art. 609 § 2 k.p.c.).

Wbrew temu Sąd Powiatowy nie wyjaśnił, kto był tym właścicielem spornej nieruchomości, przeciwko któremu biegło zasiedzenie. Nie wezwał też nikogo do wzięcia udziału w sprawie jako zainteresowanego z tego tytułu, mimo że według oświadczenia wnioskodawczyni działka ta prawdopodobnie należała do gminy. Nie wyjaśnił też Sąd Powiatowy, przez kogo został wybudowany dom na tej działce oraz w jakim charakterze wnioskodawczyni korzystała z tego obiektu, a w szczególności, czy posiadanie to było samoistne czy zależne. Nie można więc wyłączyć tego, że działka stanowi własność Państwa albo że jest własnością wspólnoty gruntowej lub parafii Kościoła Rzymskokatolickiego w Ł.

Uwzględnieniu rewizji nadzwyczajnej nie stoi na przeszkodzie upływ terminu przewidzianego w art. 421 § 2 k.p.c., stwierdzenie bowiem zasiedzenia bez uprzedniego wyjaśnienia zasadniczych okoliczności i bez udziału osób zainteresowanych, a w tym także Skarbu Państwa, godzi w podstawowy porządek prawny, narusza więc interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

OSNC 1972 r., Nr 2, poz. 41