Wyrok z dnia 2010-08-12 sygn. II SA/Sz 542/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Jankowski,, Sędzia NSA Iwona Tomaszewska (spr.), Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi R. F. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...]r., Nr [...], na podstawie art.33 ust. 4 pkt 8 i art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r.

o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz.U. z 2008r. Nr 69, poz.415 ze zm.) oraz art.104 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego - orzekł o utracie przez R. F. statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] r.

Organ I instancji ustalił, że R. F. po otrzymaniu skierowania nie podjął po raz pierwszy wykonywania prac społecznie użytecznych i dlatego traci status osoby bezrobotnej. Odzyskanie statusu osoby bezrobotnej może nastąpić po upływie 120 dni po ponownej rejestracji.

R. F. w odwołaniu od tej decyzji podniósł, że nie był w stanie podjąć pracy w barze "K.", gdyż nie posiada aktualnej książeczki zdrowia. Kierowniczka baru namawiała go do podjęcia pracy w kuchni mimo braku książeczki zdrowia, co jest wykroczeniem, za które mógł być ukarany przez Sanepid. Wskazał też, że nie ma środków na opłacenie wizyty u lekarza medycyny pracy. W związku

z powyższym odwołujący się wniósł o przywrócenie statusu osoby bezrobotnej. Do odwołania dołączył kserokopię dwóch stron z książeczki zdrowia (nie zawierającej imienia i nazwiska osoby, której dotyczy) zawierającej wpis badania lekarskiego z dnia [...]r. o rozpoznaniu o braku przeciwwskazań do podjęcia pracy.

Wojewoda decyzją z dnia [...] r., [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 10 ust. 7 pkt 2 i art. 33 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania R. F. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Wojewoda ustalił, że R. F. zarejestrował się w urzędzie pracy w dniu

[...] r. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. W dniu rejestracji podpisał oświadczenie, iż jest zdolny i gotowy do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie. Został też poinformowany o utracie statusu osoby bezrobotnej w przypadku odmowy bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

W dniu [...] r. urząd pracy zaproponował stronie pracę w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej, Stowarzyszenie Charytatywne, Zarząd Okręgowy

, ul. J., w ramach prac społecznie użytecznych jako robotnik gospodarczy. Odwołujący udał się do wskazanego pracodawcy i uzyskał wpis

w skierowaniu do pracy, iż zostanie zatrudniony z dniem [...] r.

W dniu [...] r. do urzędu pracy wpłynęła informacja z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie , że R. F. pracy nie podjął.

Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 33 ust. 4 pkt 8 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, starosta pozbawia statusu bezrobotnego osobę, która po skierowaniu nie podjęła szkolenia, przygotowania zawodowego dorosłych, stażu, wykonywania prac, o których mowa w art. 73a, lub innej formy pomocy określonej w ustawie; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje od następnego dnia po dniu skierowania na okres wskazany w pkt 3, tj.:

a) 120 dni w przypadku pierwszej odmowy,

b) 180 dni w przypadku drugiej odmowy,

c) 270 dni w przypadku trzeciej i każdej kolejnej odmowy.

Wojewoda następnie przytoczył treść art. 73a powyższej ustawy, zgodnie z którym na wniosek gminy starosta może skierować bezrobotnego bez prawa do zasiłku korzystającego ze świadczeń z pomocy społecznej do wykonywania prac społecznie użytecznych na terenie gminy, w której bezrobotny zamieszkuje lub przebywa,

w wymiarze do 10 godzin w tygodniu.

Na podstawie zebranych dowodów Wojewoda ustalił, że R. F., korzystający z pomocy MOPR, otrzymał skierowanie do PKPS w ramach prac społecznie użytecznych jako robotnik gospodarczy. Do zadań wykonywanych na tym stanowisku pracy należało: zamiatanie, sprzątanie oraz proste prace porządkowe. Wykonywanie tych prac nie wymagało posiadania książeczki zdrowia.

Wobec powyższego Wojewoda uznał, że okoliczności podnoszone przez stronę w odwołaniu nie mogą stanowić uzasadnionej przyczyny odmowy przyjęcia wykonywania prac społecznie użytecznych.

R. F. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. Skarżący zarzucił, że decyzja została podjęta bez znajomości prawa i na podstawie nieprawdziwego oświadczenia osoby kierującej go do pracy. Podał, że został skierowany do placówki żywienia zbiorowego. Przedstawił kierowniczce dokumenty ukończenia kursów kucharskich

i nieważną książeczkę zdrowia. Oświadczył, że może podjąć pracę po aktualizacji książeczki zdrowia. Nie wyraził zgody na pracę w barze jako kucharz bez ważnej książeczki zdrowia. W dniu [...] zgłosił się do P.U.P., gdzie przedłużono mu termin złożenia książeczki zdrowia do [...]r.

Skarżący zaprzeczył, że miał zająć się sprzątaniem, a ponadto wskazał, że wszystkie osoby pracujące w placówka zbiorowego żywienia od sprzątaczek do kierownictwa, mają obowiązek posiadania książeczek zdrowia.

Wojewoda odpowiadając na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie. Organ podkreślił, że skarżący został skierowany do pracy na stanowisko robotnika gospodarczego, a nie na stanowisko kucharza.

Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów, skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowi przepis art. 33 ust.4 pkt 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008r., Nr 69, poz. 415 ze zm.), zgodnie z którym – starosta pozbawia statusu bezrobotnego, który po skierowaniu nie podjął szkolenia, przygotowania zawodowego dorosłych, stażu, wykonywania prac, o których mowa w art. 73a, (tj. prac społecznie użytecznych) lub innej formy pomocy określonej w ustawie, pozbawienie statusu bezrobotnego następuje od dnia następnego po dniu skierowania na okres wskazany

w pkt 3, tj. 120 dni w przypadku pierwszej odmowy, 180 dni w przypadku drugiej odmowy i 270 dni w przypadku trzeciej odmowy.

Z ustaleń organu wynika, że skarżący zarejestrował się w urzędzie pracy w dniu [...]r. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. W dniu [...]r. skarżący otrzymał propozycję pracy w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej, Stowarzyszenie Charytatywne, Zarząd Okręgowy , w ramach prac społecznie użytecznych jako robotnik gospodarczy, do obowiązków którego należało zamiatanie, sprzątanie i proste pracy porządkowe.

Skarżący udał się do powyższego pracodawcy i uzyskał wpis w skierowaniu do pracy, że zostanie zatrudniony z dniem [...] r. Skierowanie to dostarczył do urzędu pracy w dniu [...]r. (dowód – skierowanie k.[...] i wpis w karcie k.[...] akt administracyjnych).

W dniu [...] r. MOPS zawiadomił urząd pracy, że skarżący od dnia [...]r. do [...]r. nie zgłosił się do pracy (dowód faks- k-[...] akt administracyjnych).

Tymczasem skarżący twierdzi, że nie podjął zatrudnienia z przyczyn od niego niezależnych, bowiem nie posiadał aktualnej książeczki zdrowia, która jest niezbędna do podjęcia zatrudnienia w placówkach żywienia zbiorowego, a ponadto, że termin przeprowadzenia badań lekarskich przedłużono mu do dnia [...]r.

W ocenie Sądu, okoliczności wskazane przez skarżącego nie mogły być uwzględnione przez organ i trafnie nie zostały uwzględnione.

Powyższe twierdzenia skarżącego pozostają w sprzeczności z ustaleniami organów orzekających w sprawie, które znajdują oparcie w materiale dowodowym zawartym w aktach administracyjnych, przedłożonych sądowi wraz z odpowiedzią na skargę.

Skoro bowiem skarżący – jak wynika to z prawidłowych ustaleń organów – został skierowany do prac społecznie użytecznych – zaś z dowodów nie wynika: aby został zobligowany do legitymowania się aktualnym świadectwem zdrowia wymaganym do zatrudnienia na stanowisku kucharza, jak również nie wynika, że przedłużono mu termin do uzyskania tych badań, to nie ma podstaw do negowania trafności zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Należy w tym miejscu zauważyć, czego nie dostrzega skarżący, że istnieje zasadnicza różnica między skierowaniem osoby bezrobotnej do podjęcia zatrudnienia, a skierowaniem do podjęcia prac społecznie użytecznych. Podjęcie zatrudnienia wiąże się bowiem z utratą statusu bezrobotnego, a skierowanie do prac społecznie użytecznych nie powoduje utraty tego statusu i osoba bezrobotna nadal ma obowiązek potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy i w takim też celu w dniu [...]r. został wyznaczony stronie kolejny termin potwierdzenia tej gotowości.

Wyjaśnić też trzeba, że wymóg posiadania aktualnych badań lekarskich przez pracownika obciąża pracodawcę, który zgodnie z art. 229 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tekst jednolity Dz.U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.

Pracodawca jest bowiem odpowiedzialny za stan bezpieczeństwa i higieny pracy, zaś w przypadku nieprzestrzegania przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, to pracodawca, a nie pracownik podlega karze (art. 283 § 1 Kodeku pracy).

W tym stanie sprawy, Sąd uznał brak podstaw do uwzględnienia skargi i na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.