Postanowienie z dnia 2010-11-18 sygn. I OW 136/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Tezy

Na mocy art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2009, Nr 1, poz. 7 ze zm.) oraz art. 21 § 1 pkt 3 Kpa, w razie nieposiadania przez dłużnika miejsca zamieszkania, właściwość miejscowa organu właściwego dłużnika należy ustalić według miejsca pobytu dłużnika alimentacyjnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Kacprzak Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy Nowa Ruda o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy Nowa Ruda, Prezydentem Miasta Gliwice oraz Wójtem Gminy Dąbrówno w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego D. B. postanawia: wskazać Wójta Gminy Dąbrówno jako organ właściwy do rozpatrzenia sprawy.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE.

Pismem z dnia 18 lutego 2009 r., Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie, powołując się na art. 27 ust.7 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. Nr 192, poz.1378 ze zm.), zawiadomił Ośrodek Pomocy Społecznej w Łabędach o decyzji przyznającej M. Z. świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego na rzecz osoby uprawnionej, tj. A. B., w kwocie 300 zł miesięcznie. Nadto, poinformował o zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego D. B. wobec Skarbu Państwa, z tytułu świadczeń wypłaconych osobie uprawnionej. Kierownik, na podstawie art. 5 pkt 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, wniósł o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego D. B., zamieszkałego w Gliwicach, ulica [...].

Pismem z dnia [...] września 2009 r., Kierownik Filii Nr [...] w Łabędach, Ośrodka Pomocy Społecznej w Gliwicach, odesłał do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie wniosek z dnia [...] lutego 2009 r. o podjęcie działań wobec dłużnika. Ustalił, że z dniem [...] października 2004 r. dłużnik został wymeldowany z pobytu stałego z Gliwic, ul. [...]. Powiatowy Urząd Pracy poinformował Ośrodek, że D. B. od dnia [...] kwietnia 2003 r. nie figuruje w ewidencji osób bezrobotnych, z powodu niezgłoszenia się w wyznaczonym terminie. Według ustaleń komornika, dłużnik jest zameldowany w Zielonce, przy ulicy [...]. W tej sytuacji Ośrodek Pomocy Społecznej w Gliwicach, Filia Nr [...] w Łabędach, uznał, że nie jest organem właściwym dłużnika.

W dniu [...] listopada 2009 r. Kierownik Filii OPS Nr [...] w Łabędach poinformował Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie, że Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Dąbrównie przeprowadził z D. B. wywiad środowiskowy. Wynika z niego, iż przebywa on z żoną i dzieckiem w Ośrodku "[...]" w M. Jako adres pobytu podał on M. [...],[...] Dąbrówno. Jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy w Ostródzie od dnia [...] października 2009 r. jako osoba bezrobotna.

Pismem z dnia [...] listopada 2009 r., Nr [...], Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie, skierowanym do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Dąbrównie, wniósł o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego D. B.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2009 r., Nr [...], Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Dąbrównie, na podstawie art. 65 § 1 K.p.a., przekazał zgodnie z właściwością do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie informację dla dłużnika alimentacyjnego oraz organu właściwego dłużnika Nr [...]. Wskazał, że sprawa została przekazana według właściwości do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie, gdyż D. B., zamieszkały w Domu Odzyskanych dla Życia "[...]" w M., przebywa nie posiadając stałego zameldowania, bez zamiaru stałego pobytu. Do postanowienia dołączono oświadczenie D. B.

Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Dąbrównie dwukrotnie odesłał dokumenty dotyczące D. B. do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie, wskazując, że dłużnik alimentacyjny przebywa w Dąbrównie nie posiadając stałego zameldowania, bez zamiaru stałego pobytu. Powołując się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OW 5/10, w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku o przyznanie zasiłku stałego, Kierownik GOPS w Dąbrównie uznał, że Wójt Gminy Dąbrówno nie jest organem właściwym również w sprawie postępowania wobec dłużnika alimentacyjnego.

Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2010 r., Nr [...], Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie przekazał dokumenty dotyczące dłużnika alimentacyjnego D. B. do Ośrodka Pomocy Społecznej w Gliwicach.

Pismem z dnia [...] czerwca 2010 r., Nr [...], Kierownik Filii OPS Nr [...] w Łabędach zwrócił wniosek do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie, uznając, że nie jest organem właściwym dłużnika. Wskazał, że zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, organem właściwym dłużnika jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dłużnika alimentacyjnego.

Wójt Gminy Nowa Ruda złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość miejscową, między Wójtem Gminy Nowa Ruda, Prezydentem Miasta Gliwice oraz Wójtem Gminy Dąbrówno, przez wskazanie Wójta Gminy Dąbrówno jako organu właściwego dla dłużnika alimentacyjnego. Powołał się na przepisy art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów w związku z art. 19 i 21 K.p.a. oraz art. 25 K.c. Argumentował, że w myśl art. 21 § 1 pkt 3, właściwość miejscową organu administracji publicznej, w sprawach innych, niż określone w pkt 1 i 2, ustala się według miejsca zamieszkania (siedziby) w kraju, a w braku zamieszkania w kraju, według miejsca pobytu strony lub jednej ze stron; jeżeli żadna ze stron nie ma w kraju zamieszkania (siedziby) lub pobytu – według miejsca ostatniego ich zamieszkania (siedziby) lub pobytu w kraju. Pojęcie "miejsca zamieszkania" należy interpretować zgodnie z jego znaczeniem przyjętym w systemie prawa, wynikającym z art. 25 K.c. Według wnioskodawcy, skoro D. B. nie ma aktualnie w kraju miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 25 K.c., natomiast miejscem jego pobytu w kraju jest miejscowość Dąbrówno, Wójt Gminy Dąbrówno jest administracyjnym organem właściwym dla dłużnika alimentacyjnego.

W odpowiedzi na wniosek Prezydent Miasta Gliwic wniósł o wskazanie Wójta Gminy Dąbrówno jako organu właściwego w sprawie wniosku o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego D. B. Podniósł, że zgodnie z art. 3 ust.5 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz.7 ze zm.), organ właściwy wierzyciela występuje z wnioskiem do organu właściwego dłużnika o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego w przypadku:

1) otrzymania wniosku osoby uprawnionej o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego,

2) przyznania osobie uprawnionej świadczenia z funduszu alimentacyjnego.

W myśl zaś art. 2 pkt 9 w/w ustawy, przez organ właściwy dłużnika rozumie się wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dłużnika alimentacyjnego. Zdaniem Prezydenta, z okoliczności sprawy wynika, że D. B. przebywa na terenie Gminy Dąbrówno i ta właśnie gmina jest miejscem jego pobytu, a może nawet miejscem zamieszkania, skoro jest on zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ostródzie i poszukuje pracy w rejonie swojego pobytu. W związku z tym oraz biorąc pod uwagę przepis art. 21 § 1 pkt 3 K.p.a., Prezydent uznał, że wniosek o wskazanie Wójta Gminy Dąbrówno, jako organu właściwego w sprawie wniosku o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego D. B. jest uzasadniony.

W odpowiedzi na wniosek Wójt Gminy Dąbrówno wniósł o wskazanie Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie jako organu właściwego. Podniósł, że zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, organem właściwym jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dłużnika alimentacyjnego. D. B. w "[...]" M. przebywa od [...] marca 2009 r. Zajmuje z rodziną trzypokojowe mieszkanie za które płaci czynsz. Od [...] października 2009 r. do [...] października 2012 r. zameldowany jest na pobyt czasowy pod adresem M. [...]. Mieszkanie znajduje się w budynku należącym do "[...]". Mieszkańcy budynku podlegają zasadom ustalonym dla wszystkich pensjonariuszy "[...]", a czas zamieszkiwania w tym lokalu zależeć będzie od usamodzielnienia się rodziny i wyjścia z bezdomności. Lokale w tym budynku są z założenia pomieszczeniami przeznaczonymi do krótkotrwałego pobytu osób, podobnie jak lokale znajdujące się w budynkach internatów, burs, czy hoteli. Można więc uznać, że D. B. obecnie nie zamieszkuje w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy. Nie jest także zameldowany na pobyt stały. Zainteresowany nie deklaruje chęci związania się na stałe z tą miejscowością. Szanse na usamodzielnienie się i znalezienie pracy widzi poza terenem Gminy Dąbrówno. Od 2003 r. trzykrotnie zmieniał miejsce pobytu, w Domu Odzyskanych dla Życia "[...]" w M. jest najkrócej. Wójt Gminy Dąbrówno stwierdził nadto, iż sam fakt zarejestrowania się D. B. w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ostródzie nie jest deklaracją chęci pozostania na stałe w M., lecz służy zwiększeniu aktywności zawodowej i szansy na uzyskanie kwalifikacji bądź zatrudnienia oraz zapewnia bezpłatny dostęp do świadczeń leczniczych. Ponadto, z uwagi na odległość dzielącą w/w z ostatnim miejscem zameldowania, zarówno fizyczną jak i finansową niemożliwością jest zarejestrowanie się w tamtejszym Urzędzie Pracy i cykliczne potwierdzania gotowości do podjęcia pracy, czy uczestnictwo w kursach zawodowych. Należało zatem, według Wójta, uznać D. B. za osobę niezamieszkującą lecz jedynie chwilowo przebywającą na terenie Gminy Dąbrówno, dlatego postanowiono wskazać jako organ właściwy Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Nowej Rudzie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sądy administracyjne rozpoznają, na podstawie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), spory o właściwość oraz spory kompetencyjne. Przez takie spory należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uważa się za właściwy do załatwienia sprawy (spór negatywny). Spór o właściwość może toczyć się między organami jednostek samorządu terytorialnego i samorządowymi kolegiami odwoławczymi (art. 22 § 1 K.p.a.), natomiast spór kompetencyjny między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej (art. 22 § 2 K.p.a.). Spór między organami jednostek samorządu terytorialnego, niemającymi wspólnego dla nich organu wyższego stopnia, jest sporem o właściwość, rozstrzyganym przez sąd administracyjny (art. 22 § 1 pkt 1 K.p.a.). Rozstrzyganie sporów o właściwość, należących do sądów administracyjnych, objęte jest właściwością Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 15 § 1 pkt 4 P.p.s.a.).

Do sporu doszło w sprawie o podjęcie przez organ właściwy dłużnika działań wobec dłużnika alimentacyjnego. Przepis art. 3 ust.5 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz.7 ze zm.) stanowi, że organ właściwy wierzyciela występuje z wnioskiem do organu właściwego dłużnika o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego. Od razu warto skonstatować, że spór o właściwość może mieć miejsce, gdy istnieje materialnoprawna podstawa do załatwienia przez organ administracji sprawy administracyjnej, w formie decyzji administracyjnej, bądź w innej prawnej formie działania, podlegającej kontroli sądu administracyjnego (por. postanowienie NSA z dnia 7 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OW 98/09, niepublikowane, treść [w:] System Informacji Prawnej LEX nr 552378; postanowienie NSA z dnia 17 listopada 2009 r., sygn. akt I OW 180/09, niepublikowane, treść [w:] System Informacji Prawnej LEX nr 578595). W niniejszej sprawie należy zatem ocenić, czy działania organu właściwego dłużnika są formą załatwienia sprawy podlegająca kontroli sądu administracyjnego. Działania te wskazane są w przepisach art. 4 i art. 5 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Zgodnie z art. 4 ust.1 tej ustawy, po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w art. 3 ust.5, organ właściwy dłużnika przeprowadza wywiad alimentacyjny, w celu ustalenia sytuacji dłużnika oraz przyczyn niełożenia na utrzymanie osoby uprawnionej, odbiera od dłużnika oświadczenie majątkowe oraz informuje dłużnika o przekazaniu do biura informacji gospodarczej o zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego. W myśl art. 4 ust.2, dłużnik składa oświadczenie majątkowe pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Nadto, według art. 5 ust.2 omawianej ustawy, w przypadku gdy dłużnik alimentacyjny nie może wywiązać się ze swoich zobowiązań z powodu braku zatrudnienia, organ właściwy dłużnika:

1) zobowiązuje dłużnika alimentacyjnego do zarejestrowania się jako bezrobotny albo poszukujący pracy, w przypadku braku możliwości zarejestrowania się jako bezrobotny;

2) informuje właściwy powiatowy urząd pracy o potrzebie aktywizacji zawodowej dłużnika alimentacyjnego.

Wreszcie, w przypadkach określonych w art. 5 ust.3 pkt 1-3 ustawy, organ właściwy dłużnika składa wniosek o ściganie za przestępstwo określone w art. 209 § 1 Kodeksu karnego oraz kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego.

Na tle tych unormowań widać, że czynności podejmowane przez organ właściwy dłużnika wobec dłużnika alimentacyjnego mają charakter władczy. Niedostosowanie się dłużnika do tych czynności może wywołać dla niego niekorzystne skutki: odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań, odpowiedzialność karną za przestępstwo określone w art. 209 § 1 K.k., zatrzymanie prawa jazdy. Czynności zobowiązujące dłużnika dotyczą obowiązku alimentacyjnego wynikającego z przepisu art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Działania organu właściwego dłużnika alimentacyjnego podejmowane wobec dłużnika alimentacyjnego są indywidualnymi, władczymi czynnościami o charakterze publicznoprawnym. Są to więc czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. (por. uzasadnienie postanowienia NSA z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt II OW 60/05, ONSA i wsa 2006/4/97). Niezależnie od tego, z mocy art. 30 ust.1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, organ właściwy dłużnika może umorzyć należności, o których mowa w art. 28 ust.1 pkt 1, 2 i 4. Umorzenie to, w myśl art. 30 ust.3, następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Wniosek został zatem złożony w sprawie sporu o właściwość w rozumieniu art. 4 P.p.s.a. Zasady ustalania właściwości miejscowej organów administracji publicznej określają przepisy art. 21 § 1 i 2 K.p.a. Przepisy zawarte w ustawach materialnych mogą wprowadzać odmienne reguły ustalania właściwości miejscowej lub regulować pewne odstępstwa od zasad ustalania właściwości miejscowej (patrz: Barbara Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2008, s. 156). Przepis art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o organie właściwym dłużnika – oznacza to wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dłużnika alimentacyjnego.

Ustawa o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie definiuje "miejsca zamieszkania", co oznacza, że należy je rozumieć zgodnie z ogólną definicją tego terminu, zawartą w przepisach Kodeksu cywilnego (por. postanowienie NSA z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt I OW 75/06, niepublikowane, treść [w:] System Informacji Prawnej LEX nr 362465). Miejscem zamieszkania osoby fizycznej, zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego, jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

D. B. nie jest nigdzie na stałe zameldowany. Przebywa w M. Jego pobyt w Domu Odzyskanych dla Życia "[...]" ma charakter tymczasowy. Fakt przebywania nie łączy się z zamiarem stałego pobytu. W tym zakresie, jakkolwiek ustawa o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie zawiera unormowania takiego jak art. 6 pkt 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz.1362 ze zm.), skład orzekający podziela ocenę Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażoną w postanowieniu z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OW 5/10, według której D. B. nie przebywa w Domu Odzyskanych dla Życia "[...]" w M. z zamiarem stałego pobytu. Skoro zaś dłużnik alimentacyjny nie ma miejsca zamieszkania, to właściwości organu nie można ustalić w oparciu o art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Ustawa ta nie zawiera uregulowań pozwalających ustalić organ właściwy dłużnika, w razie braku miejsca zamieszkania dłużnika. W tej sytuacji zastosowanie znajdują normy ogólne zawarte w Kodeksie postępowania administracyjnego. Uregulowania zawarte w ustawach materialnoprawnych wyłączają bowiem stosowanie przepisów art. 21 K.p.a. tylko w takim zakresie, w jakim wprowadzają odmienne reguły ustalania właściwości miejscowej organu (por. B. Adamiak, op. cit. s. 156; Czesław Martysz [w:] G. Łaszczyca, Cz. Martysz, A. Matan "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Tom I", LEX 2010, teza 5 do art. 21). Przepis art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów stanowi, że właściwość miejscową organu ustala się według miejsca zamieszkania dłużnika alimentacyjnego, a nie strony, jak stanowi 21 § 1 pkt 3 K.p.a. Regulacja ta jest jedyną odmiennością ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, w zakresie ustalania właściwości miejscowej organu właściwego dłużnika, w stosunku do norm art. 21 § 1 i 2 K.p.a. W konsekwencji, na mocy art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz art. 21 § 1 pkt 3 K.p.a., właściwość miejscową organu właściwego dłużnika należy ustalić według miejsca pobytu dłużnika alimentacyjnego.

Niewątpliwie miejscem pobytu dłużnika alimentacyjnego D. B. jest M. W tej sytuacji, jako organ właściwy dłużnika alimentacyjnego należy wskazać Wójta Gminy Dąbrówno.

Wykładnię systemową przepisu art. 2 pkt 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów wzmacnia wykładnia celowościowa. Jak już wyżej wskazano, działania organu właściwego dłużnika polegają głównie na zobowiązaniu dłużnika alimentacyjnego do zarejestrowania się jako bezrobotny albo jako poszukujący pracy (art. 5 ust.2 pkt 1) i na poinformowaniu właściwego urzędu pracy o potrzebie aktywizacji zawodowej dłużnika alimentacyjnego oraz kontroli realizacji zobowiązania przez dłużnika, a co za tym idzie także inicjowaniu postępowań sankcjonujących brak podporządkowania się dłużnika zobowiązaniu z zakresu aktywizacji zawodowej (art. 5 ust.2 pkt 2 i ust.3). Zauważyć w związku z tym należy, że w myśl § 2 ust.1 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 26 listopada 2004 r. w sprawie rejestracji bezrobotnych i poszukujących pracy (Dz. U. Nr 262, poz.2607 ze zm.), bezrobotny zgłasza się, w celu dokonania rejestracji, do powiatowego urzędu pracy, właściwego ze względu na zameldowanie w miejscu pobytu stałego lub czasowego, a jeżeli nie jest zameldowany – do powiatowego urzędu pracy, na którego obszarze działania przebywa. W braku zameldowania na pobyt stały, o właściwości miejscowej powiatowego urzędu pracy decyduje miejsce, w którym bezrobotny jest zameldowany na pobyt czasowy, a w braku nawet meldunku czasowego miejsce rzeczywistego pobytu nie potwierdzone żadnym meldunkiem. Zatem w sytuacji dłużnika alimentacyjnego niemajacego stałego miejsca zamieszkania, organem właściwym dłużnika będzie wójt gminy na terenie której przebywa, a właściwym powiatowym urzędem pracy będzie powiatowy urząd pracy z tego powiatu, na którego terenie dłużnik alimentacyjny przebywa. Tak ustalona właściwość miejscowa organu właściwego dłużnika, umożliwia skuteczną współpracę organu właściwego dłużnika z właściwym powiatowym urzędem pracy w zakresie obowiązków, określonych w art. 5 ust.2 i 3 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Stwarza to większe szanse na osiągnięcie celu działań obu organów, jakim jest aktywizacja zawodowa dłużnika alimentacyjnego, osiąganie przezeń dochodów oraz wywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego wobec osób uprawnionych i zwrot przez dłużnika należności z tytułu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego.

Tytułem odnotowania przypomnieć zaś warto, że D. B. jest już zarejestrowany jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ostródzie, a więc na terenie powiatu, do którego należy Gmina Dąbrówno.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 15 § 2 zdanie drugie P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.