Wyrok z dnia 2011-02-10 sygn. II SA/Lu 11/11

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Sędzia NSA Witold Falczyński, Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 lutego 2011 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji cudzoziemca oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 1 października 2007 r. G. K. zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie - jako przedstawiciel ustawowy o udzielenie pomocy na rzecz małoletniego syna A. G. mającej na celu wspieranie procesu integracyjnego dla uchodźców w ramach programu integracyjnego.

Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta odmówił stronie udzielenia pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji dla małoletniego syna A. G., ur. [...] r.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji wskazał, iż zgodnie z art. 91 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175 poz. 1362 ze zm.) cudzoziemcowi, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, udziela się na jego wniosek (obejmując także jego małoletnie dzieci oraz małżonka, jeżeli uzyskali status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą) pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji. Dalej organ podniósł, iż od sierpnia 2002 r. do lipca 2003 r. w Ł. wnioskodawca wraz z żoną i synem A. objęty został programem integracyjnym dla rodziny cudzoziemców. Program ten został zakończony w terminie. Na podstawie wywiadu środowiskowego stwierdzono, iż cel główny programu został osiągnięty. Wskazuje na to fakt, iż wnioskodawca prowadzi własną działalność gospodarczą i uzyskał ekonomiczne usamodzielnienie, co przekłada się na dobry status materialny (cztery samochody, wyposażenie mieszkania, brak długów). Powyższe wskazuje także na wysoki poziom zaradności i dbałości o zabezpieczenie finansowe rodziny. Również funkcjonowanie w środowisku społecznym nie stanowi - zdaniem organu - dla wnioskodawcy i jego rodziny problemu.

Z tych względów brak jest podstaw do udzielenia pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji małoletniego syna wnioskodawcy.

Po przeprowadzeniu postępowania zainicjowanego odwołaniem złożonym przez K. G. od powyższej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy powtórzył argumentację organu pierwszej instancji, podkreślając, iż wniosek o którym mowa w art. 91 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej obejmuje także małoletnie dzieci cudzoziemca i jego żonę, jeśli uzyskali w RP status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą. Zatem - zdaniem Kolegium - małoletnie dziecko objęte jest omawianą pomocą jeśli zostanie umieszczone we wniosku cudzoziemca. Przepis ten ani żaden inny ustawy o pomocy społecznej nie reguluje natomiast kwestii związanych z udzieleniem pomocy na kolejne dzieci urodzone w trakcie pobytu cudzoziemca na terytorium Polski, który otrzymał już "pomoc dla cudzoziemca". Syn odwołującego A. urodził się [...] r.; tj. po zakończeniu programu integracji. Z tych względów brak podstaw do objęcia drugiego syna odwołującego indywidualnym programem pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji.

Decyzja Kolegium z dnia [...] r. stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, w której K. G. podniósł, iż decyzja ta została podjęta bez dostatecznego i dogłębnego zbadania sprawy oraz jest dla niego bardzo krzywdząca.

Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało w całości stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji wnosząc o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga cudzoziemca nie zasługuje na uwzględnienie. Ocena stanu faktycznego oraz poprawność zastosowania przepisów prawa dokonana przez organy nie budzi zastrzeżeń Sądu.

Podstawę materialnoprawną ubiegania się uchodźcy o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej stanowią przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.). Świadczenia z pomocy społecznej mogą bowiem być przyznane nie tylko obywatelom RP, ale również cudzoziemcom, oczywiście jeśli spełniają określone tą ustawą wymogi.

W szczególności cudzoziemcom posiadającym status uchodźcy przysługuje pomoc mająca na celu wspieranie procesu ich integracji. Aspektowi społecznej integracji uchodźców w całości poświęcony jest rozdział 5 ustawy o pomocy społecznej (art. 91 – 95).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej cudzoziemcowi, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, udziela się pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji. Pomocy, o której mowa udziela się na wniosek uchodźcy złożony w 60 dni od dnia uzyskania przez niego w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej (art. 91 ust. 3). Zgodnie natomiast z art. 91 ust. 4 tej ustawy wniosek obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeżeli uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą.

Analiza treści przywołanych przepisów prowadzi do jednoznacznego wniosku, że omawiana forma pomocy cudzoziemcowi ma charakter pomocy jednorazowej. Wskazuje na to unormowanie dotyczące terminu złożenia wniosku, który jest terminem zawitym prawa materialnego oraz katalogu osób, które pomoc ta obejmuje.

Innymi słowy skoro warunkiem udzielenia cudzoziemcowi pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji w społeczeństwie państwa, w którym się znajduje jest złożenie wniosku o udzielenie tej pomocy w zakreślonym terminie, który jest terminem nieprzywracanym oraz skoro wniosek ten z urzędu obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeśli uzyskali status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, to brak jest podstaw do udzielenia tej formy pomocy na każde urodzone w Polsce kolejne dziecko cudzoziemca, któremu została już wcześniej (przed narodzinami tego dziecka) udzielona tego typu pomoc.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż skarżący G. K. wraz z żoną i synem A. ur. [...] r. w okresie od sierpnia 2002 r. do lipca 2003 r. objęci zostali pomocą w ramach programu integracyjnego, który został zakończony w terminie. Bezspornym również jest, iż drugi syn skarżącego A., na którego obecnie skarżący domaga się przyznania pomocy urodził się [...] r. w L., a zatem po zakończeniu programu integracyjnego, którym objęto rodzinę skarżącego. Uwzględniając jednakże obowiązujące przepisy prawa brak jest podstaw prawnych do udzielenia wnioskowanej pomocy. Podkreślić bowiem należy, iż ani art. 91 ustawy o pomocy społecznej, ani inny przepis tej ustawy nie uprawnia do udzielenia pomocy wspierającej proces integracyjny na każde kolejne dziecko cudzoziemca urodzone w Polsce, który wraz z rodziną otrzymał już tego typu pomoc.

Jak bowiem wskazano pomoc ta ma charakter jednorazowy a jej zakres obejmuje wyłącznie osoby stanowiące rodzinę cudzoziemca w dacie złożenia wniosku. Tym samym niedopuszczalne jest złożenie kolejnego wniosku na dziecko cudzoziemca urodzone już po zakończeniu programu integracyjnego, którym cudzoziemiec został objęty.

Mając zatem na uwadze powyższe w ocenie Sądu prawidłowo organy administracyjne przyjęły, iż brak jest podstaw do udzielenia wnioskowanej pomocy. Decyzje wydane w niniejszej sprawie przez organy miały charakter związany, co oznacza, że organy przy istnieniu wskazanych okoliczności nie mogły wydać decyzji odmiennej treści.

Odnośnie twierdzeń strony dotyczących jego trudnej sytuacji materialnej, to wskazać należy, iż okoliczność ta nie miała wpływu na treść wydanych w sprawie decyzji. Udzielenie pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji cudzoziemca nie jest uzależnione od sytuacji materialnej wnioskodawcy. Tym samym aspekt ten nie mógł i nie stanowił podstawy zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Niemniej jednak wskazać należy, co zasygnalizowano na wstępie, iż oprócz obywateli polskich mieszkających i przebywających na terytorium kraju o świadczenia z pomocy społecznej mogą ubiegać się również cudzoziemcy. Tym samym skarżący ma prawo złożyć wniosek do organów pomocy społecznej o przyznanie określonego rodzaju świadczenia z systemu pomocy społecznej, przy czym o dopuszczalności przyznania świadczenia rozstrzygnie organ w odrębnym postępowaniu.

Reasumując, w ocenie Sądu zaskarżona decyzja jest prawidłowa a argumentacja prezentowana przez skarżącego w świetle powyższych wywodów nie zasługuje na uwzględnienie. Z tych względów na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł jak w sentencji wyroku.