Wyrok z dnia 2011-04-19 sygn. III SA/Kr 1355/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski (spr.) Sędziowie WSA Dorota Dąbek NSA Krystyna Kutzner Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi M. F. na decyzję Wojewody z dnia 16 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zmianę imienia i nazwiska I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji w częściach orzekających o odmowie wyrażenia zgody na zmianę nazwiska i nazwiska rodowego, II. oddala skargę w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia 16 listopada 2010 r. [...], po rozpatrzeniu odwołania M. F., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego nr [...] z [...] 2010 r., którą odmówiono wyrażenia zgody na zmianę imienia, nazwiska i nazwiska rodowego wnioskodawcy na B. F. Decyzję Wojewody oparto na przepisie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego – dalej kpa, w związku z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska ( Dz. U. Nr 220, poz. 1414).

Uzasadniając decyzję Wojewoda wskazał następujące okoliczności i motywy prawne rozstrzygnięcia.

M. F. – dalej skarżący- przebywający w A, wnioskiem z 1 września 2010 r. domagał się zmiany imienia i nazwiska na B. F. Wniosek uzasadniał tym, że ma zaburzenia identyfikacji płci stwierdzone i potwierdzone przez biegłych sądowych na obserwacji, na którą był skierowany przez Sąd Okręgowy i nigdy nie był mężczyzną. Na uzasadnienie wniosku powoływał opinię sądowo-lekarską, opinię psychologiczną, złożony do Sądu Rejonowego wniosek o zmianę imienia i nazwiska oraz postanowienie Sądu Rejonowego Wydział III Rodzinny i Nieletnich z dnia 27 sierpnia 2010 r. sygn. [...] odrzucające ten wniosek.

Decyzją z dnia [...] 2005 r. Zastępca Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego z powołaniem na przepisy art. 4, 7, 9 ust. 1 oraz 12 ustawy z 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska ( Dz. U. Nr 220, poz. 1414), oraz art. 104 kpa odmówił wyrażenia zgody na zmianę imienia, nazwiska i nazwiska rodowego wnioskodawcy na B. F. Organ I instancji swoją decyzję oparł na następujących ustaleniach:

- z odpisu zupełnego aktu urodzenia USC w D Nr [...] wynika, że wnioskodawca M. B. 2-ga im. F. urodził się dnia [...] 1962 r. jako syn H. F. i R. F. z d. B,

- akt stanu cywilnego nie zawiera wzmianki dodatkowej o zmianie płci męskiej na żeńską,

- wyrokiem z dnia 1 marca 2007 r. sygn. [...] Sąd Okręgowy, Wydział I Cywilny oddalił powództwo M. F. przeciwko H. F. i R. F. o zmianę płci,

- wyrok poprzedzony był opinią sądowo-lekarską Akademii Medycznej – Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej z 16.10.2006 r.,

- złożony do Sądu Rejonowego 20.08.2010 r. wniosek o zmianę imienia i nazwiska Sąd Rejonowy w/w powołanym postanowieniem z 27.08.2010 r. odrzucił jako nie należący do drogi sądowej.

Wskazując na przepisy art. 40 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego ( tj. Dz. U. z 2004 r., Nr 161, poz. 1688 z późn. zm.), organ I instancji podkreślił, że akt urodzenia wnioskodawcy określa jego płeć jako męską. Płeć jako cecha ściśle osobista określa także sytuację prawną człowieka a m.in. miała znaczenie dla zdolności do zawarcia małżeństwa, w którym wnioskodawca pozostawał.

Zdaniem organu dopiero prawomocne orzeczenie sądowe w przedmiocie zmiany płci, stanowić może stosownie do powołanego orzecznictwa Sądu Najwyższego podstawę do wprowadzenia w akcie stanu cywilnego w trybie art. 21 prawa o aktach stanu cywilnego wzmianki dodatkowej o tym zdarzeniu oraz do wydania decyzji o zmianie imienia i nazwiska.

W odwołaniu się od tej decyzji skarżący podniósł, że się z nią nie zgadza.

Rozpatrując odwołanie Wojewoda przyjął za własne ustalenia faktyczne organu I instancji uzupełnione dalszym ustaleniem opartym na materiale zebranym przed organem I instancji. Stwierdzono, że przy wniosku o zmianę imienia na żeńskie i nazwiska wnioskodawca przedłożył także opinię psychologiczną Poradni Zdrowia Psychicznego z dnia 28.07.2010 r.

Cytując przepis art. 4 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska – dalej ustawa- Wojewoda podkreślił, iż przesłankę zmiany imienia lub nazwiska stanowią wyłącznie "ważne powody" przykładowo wymienione w ustawie.

Nawiązując do orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego na tle przesłanki ważnych względów w rozumieniu art. 2 ust. 1 i 2 poprzednio obowiązującej ustawy z 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk ( wyrok NSA z 9.07.1993 SA 605/93, ONSA 1994 Nr 3, poz. 110, Lex nr 10486), Organ podkreślił, że "ważne podwody" tak jak poprzednio "ważne względy" nie mogą wynikać wyłącznie z subiektywnych przekonań osoby żądającej zmiany ale muszą sprostać zobiektywizowanym i zracjonalizowanym kryteriom oceny. W szczególności istotne jest wyjaśnienie podstaw faktycznych żądania.

Nawiązując do przedstawionego przy wniosku materiału Organ przyjął, że wniosek ma związek z zaburzeniami identyfikacji płci u wnioskodawcy. Zdaniem organu, przywołującego przepis art. 4 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego, tylko na podstawie aktu stanu cywilnego dopuszczalne jest udowodnienie faktu zmiany płci. Wskazując na ukształtowany uchwałami Sądu Najwyższego z dnia 22.03.1991 III CRN 28/91 (Lex nr 519375) i z dnia 22.098.1995 r. III CZP 118/95 (OSNC 1996/1/7, Lex nr 9240) tryb ustalenia płci osoby transseksualnej, organ odwoławczy zajął stanowisko, że zanim właściwy urząd stanu cywilnego rozpatrzy wniosek o zmianę imienia i nazwiska osoby, która nie identyfikuje się z własną płcią, konieczne jest ustalenie przez Sąd płci tej osoby i poczynienie stosownej wzmianki w akcie urodzenia wnioskodawcy.

Z tych względów organ odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję złożył M. F. z wnioskiem o jej uwzględnienie. Nie wskazując naruszonego przepisu prawa, powołując się na stwierdzone przez biegłych poczucie przynależności do płci żeńskiej, skarżący podniósł, że zmiana imienia na żeńskie i nazwiska poprzedzi jego "ubieganie się w Sądzie o zmianę płci".

Wojewoda w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe ustalenia i stanowisko, że dopiero zmiana płci odzwierciedlona w wzmiance dodatkowej w aktach stanu cywilnego, pozwala na zmianę imienia na żeńskie i nazwiska.

Na rozprawie przed Sądem na pytanie skarżący wyjaśnił, że domaga się zmiany nazwiska gdyż nie chce mieć z dotychczasowym nazwiskiem nic wspólnego i wstydzi się tego nazwiska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:

Skarga jest w części uzasadniona.

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) w związku z art. 1 § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) przedmiot kontroli działalności administracji publicznej wywołanej skargą stanowi zgodność z prawem jeżeli ustawy nie stanową inaczej. Sprawując tę kontrolę, stosownie do treści art. 134 § 1 powołanej ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – dalej ustawa p.p.s.a. – Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Granice przedmiotowej sprawy będącej przedmiotem skargi wyznaczył zakres zaskarżonego rozstrzygnięcia, którym odmówiono wyrażenia zgody na zmianę imienia i nazwiska skarżącego.

Dokonana według wyżej określonych zasad kontrola zaskarżonej decyzji prowadzi do wniosku, iż skarga jest uzasadniona w tej części, w której dotyczy odmowy wyrażenia zgody na zmianę nazwiska.

Zaskarżona decyzja wydana została na podstawie przepisów obowiązującej od dnia 13 czerwca 2009 r. ustawy z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska ( Dz. U. Nr 220, poz. 1414 z późn. zm.- dalej ustawa).

Przepis art. 4 ust. 1 ustawy stanowi, że zmiany imienia i nazwiska można dokonać wyłącznie z ważnych powodów, w szczególności gdy dotyczą zmiany:

1) imienia lub nazwiska ośmieszającego albo nielicującego z godnością człowieka;

2) na imię lub nazwisko używane;

3) na imię lub nazwisko, które zostało bezprawnie zmienione;

4) na imię lub nazwisko noszone zgodnie z przepisami prawa państwa, którego obywatelstwo również się posiada.

Taka regulacja wskazuje, że zmiany imienia lub nazwiska można dokonać wyłącznie z ważnego powodu, ale także takiego, który nie mieści się w katalogu przykładowo opisanych w punktach 1-4 powodów, ustawowo uznanych za ważne.

Zmiana imienia i (lub) nazwiska następuje w postępowaniu wszczynanym na wniosek zainteresowanego (art. 10 ust. 1) i to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia tych powodów, które w jego przekonaniu są ważne i uzasadniają żądaną zamianę (art. 11 ust. 1 pkt 3).

Natomiast w myśl przepisu art. 12 ust. 1 przedmiotem decyzji w sprawie z wniosku o zmianę imienia i (lub) nazwiska, kierownika właściwego USC lub jego zastępcy jest wyrażenie zgody na zmianę imienia lub nazwiska albo odmowa wyrażenia takiej zgody.

Zwraca się uwagę w piśmiennictwie (Por. Hrynicki Wojciech Mateusz GSP- Prz. Orzecz. 2009/4/73 w glosie do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2004 r., II SA/Kr 1175/00- Lex nr 570279), iż zawarte w art. 4 ust. 1 ustawy uregulowanie, że zmiany nazwiska "można" dokonać wyłącznie z ważnych powodów, odmiennie od regulacji zawartej w art. 2 ust. 1 poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk (Dz. U. Nr 223, poz. 1992 ze zm.), nosi znamiona uznania administracyjnego. Wniosek ten potwierdza redakcja przepisu art. 12 ust. 1 ustawy, który przedmiotem decyzji czyni wyrażenie przez organ "zgody lub odmowę zgody" na żądaną zmianę nazwiska i (lub) imienia, a nie sam wniosek o dokonanie takiej zmiany, jak stanowił to art. 2 ust. 1 w zw. z art. 8 poprzednio obowiązującej ustawy.

Te okoliczności skłaniają się do przyjęcia stanowiska, że na tle przepisów ustawy z 17 października 2008 r. nadal aktualne jest wykształcone na gruncie przepisów ustawy z 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk stanowisko orzecznictwa sądowoadministracyjnego (por. np. wyrok WSA we Wrocławiu z 2009.10.07 sygn. III SA/Wr 83/09 Lex nr 574063 czy NSA z 1993.07.09 SA/Wr 605/93, ONSA 1994 nr 3, poz. 110) zarazem akceptowane w piśmiennictwie (por. np. Alicja Czajkowska, Zmiana imienia i nazwiska, Geneza, Komentarz, Orzecznictwo, Lexis Nexis, Wyd. 2 W-w 2010, s. 51), iż ważne względy przemawiające za zmianą imienia i ( lub) nazwiska nie mogą wynikać jedynie z subiektywnego przekonania osoby żądającej zmiany ale muszą również sprostać zobiektywizowanym i zracjonalizowanym kryteriom oceny.

We wniosku skarżący domagał się zmiany imienia na B i nazwiska na F motywując żądaną zmianę udokumentowanymi zaburzeniami identyfikacji płci i poczuciem przynależności do płci żeńskiej. Nie może więc budzić wątpliwości konstatacja, iż wnioskodawca – dalej skarżący- ważnych powodów w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy do zmiany imienia i nazwiska upatruje w innych okolicznościach faktycznych, niż ustawowo wymienione, w punktach 1-4 tego przepisu, jako przykłady ważnych powodów.

Nakładało to na organy obowiązek wnikliwego wyjaśnienia podstaw faktycznych żądania, także w zakresie żądanej zmiany nazwiska. Zarówno dotychczas noszone nazwisko F jak i żądane nazwisko F mają formę, nie wskazującą nawet pisownią na płeć osoby, która te nazwiska nosi. Samo więc odwoływanie się do poczucia przynależności do płci żeńskiej w świetle art. 4 ust. 1 ustawy nie mogło stanowić ważnego względu do wyrażenia zgody na żądaną zmianę nazwiska. Dopiero na rozprawie skarżący wyjaśnił informacyjnie, że żądana zmiana nazwiska ma źródło w tym, iż dotychczasowego nazwiska się wstydzi i nie chce mieć z nim nic wspólnego. Jakie powody leżą u podstaw takiego stanowiska skarżącego organy nie ustaliły. Nie odniosły się też w konsekwencji do oceny czy wskazane przez wnioskodawcę przyczyny będą mogły być uznane za ważne powody w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy.

W zakresie żądanej zmiany nazwiska zaskarżona decyzja i utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji wydane zatem zostały z naruszeniem określonego przepisami art. 7 i 77 kpa obowiązku dokładnego wyjaśnienia sprawy w zakresie niezbędnym do wydania decyzji przez wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego. Nie istniała żadna oparta na przepisach prawa przesłanka, by w odniesieniu do żądanego brzmienia nazwiska, uzależniać wyrażenie zgody, od uprzedniej zmiany płci ujawnionej w trybie art. 21 ustawy prawo o aktach stanu cywilnego w formie wpisu wzmianki dodatkowej do aktu stanu cywilnego.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy zmiana nazwiska może dotyczyć nazwiska noszonego aktualnie lub nazwiska rodowego. Wyjaśniono w piśmiennictwie ( Por. A. Czajkowska Komentarz, j.w. str. 60), że nazwisko rodowe to nazwisko, które zostaje wpisane do aktu urodzenia dziecka, a przysługujące mu w związku z pochodzeniem od określonych osób. Reguły nadawania nazwisk dzieciom określają przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 89-90) i przepisy ustawy prawo o aktach stanu cywilnego.

Z odpisu zupełnego aktu urodzenia skarżącego znajdującego się w aktach sprawy wynika, iż nosi on nazwisko ojca. To nazwisko jest nazwiskiem rodowym skarżącego w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i zmiany tego nazwiska na F. dotyczyło żądanie wniosku. Nie odpowiada przedmiotowi żądania, odmowa decyzją organu I instancji zgody na zmianę ..."nazwiska i nazwiska rodowego". Inne nazwiska niż rodowe prawnie przysługujące mają charakter nazwisk "nabytych" i to one w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy tworzyć mogą kategorię "nazwisk noszonych aktualnie".

W wyżej opisanym zakresie skargę uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny za uzasadnioną, a organy ponownie rozpatrując sprawę uwzględnią wskazania co do dalszego postępowania i ocenę prawną przesłanek żądania zmiany nazwiska.

Oddaleniu natomiast uległa skarga w zakresie odmowy wyrażenia zgody na zmianę pierwszego imienia M na B.

Przypomnieć należy, iż regulacje prawne w zakresie nadawania imion zawierają przepisy ustawy z dnia 29 września 1986 r. prawo o aktach stanu cywilnego z dnia 29 września 1986 r. ( tj. Dz. U. z 2004 Nr 161, poz. 1688 z późn. zm.- dalej p.a.s.c.)

Zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 1 do aktu urodzenia wpisuje się m.in. nazwisko, imię ( imiona) i płeć dziecka, a stanowiące podstawę sporządzenia aktu tzw. pisemne zgłoszenie urodzenia dziecka m.in. musi określać płeć dziecka ( art. 40 ust. 3 pkt 7). Brak danych dotyczących płci dziecka uniemożliwia sporządzenie aktu urodzenia (Por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9.06.2010 r. sygn. III SA/kr 775/09 niepubl. oraz Prawo o aktach stanu cywilnego komentarz, orzecznictwo, wzory dokumentów i pism, Alicja Czajkowska, Elżbieta Pachniewska, Lexis Nexis, Wyd. 3, 2005, str. 85).

Zgodnie z art. 50 ust. 1 p.a.s.c. kierownik urzędu stanu cywilnego odmawia przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka m.in. imienia niepozwalającego odróżnić płeć dziecka.

Jak z powyższego wynika określenie płci dziecka w akcie jego urodzenia ma znaczenie także przy wyborze imienia, które powinno odróżnić jego płeć.

Wskazuje się w piśmiennictwie co prawda, że od tej zasady utrwalone są w tradycji kulturowej wyjątki np. nadaje się imię męskie "M" dziecku płci męskiej, ale łącznie z imieniem wyraźnie męskim i jako imię drugie np. A. M, K. M ( Por. Komentarz do prawa o aktach stanu cywilnego j.w. str. 122).

Z odpisu zupełnego aktu urodzenia skarżącego wynika, iż nosi on imiona M., B. a żądana zmiana dotyczyła pierwszego z tych imion.

Na tle poprzednio obowiązującej ustawy z 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk wypowiedziany został (por. wyrok WSA w Krakowie z 2004.06.08 II SA/Kr 3199/00-ONSAiWSA 2005/3/56) w orzecznictwie sądowoadministracyjnym pogląd, iż jej przepisy regulują samodzielnie i wyczerpująco przesłanki zmiany imienia i nazwiska i nie odsyłają przy wydaniu decyzji w tym przedmiocie do przepisów rządzących rejestracją stanu cywilnego, zawartych w ustawie z dnia 29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego i do wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych.

W piśmiennictwie (por. "Zmiana imienia i nazwiska" j.w. str. 47) podkreśla się, iż stanowisko to miało wpływ na przyjętą w art. 3 obecnie obowiązującej ustawy o zmianie imion i nazwisk definicję pojęć "zmiany imienia" i " zmiany nazwiska".

W myśl przepisu art. 3 w rozumieniu ustawy:

1) zmiana imienia oznacza zmianę na inne imię lub zmianę pisowni imienia;

2) zmiana nazwiska oznacza zmianę na inne nazwisko, zmianę pisowni nazwiska lub zmianę nazwiska ze względu na formę właściwą dla rodzaju męskiego lub żeńskiego.

Ostatni punkt 3 tego artykułu definiuje "członka rodziny" co sprawy nie dotyczy.

Przepisy omawianej ustawy, poza określeniem dokumentów stanu cywilnego jakie winny być przedłożone przy wniosku o zmianę imienia lub nazwiska nie zawierają żadnych regulacji odsyłających przy rozpoznawaniu wniosków o zmianę imienia lub nazwiska do przepisów obowiązującej ustawy z 29 września 1986 r. prawo o aktach stanu cywilnego.

Z tych względów za nadal aktualne uznać należy stanowisko, że także przepisy obowiązującej obecnie ustawy z dnia 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska samodzielnie i wyczerpująco regulują przesłanki takiej zmiany.

Podstawę odmowy wyrażenia zgody na zmianę imienia lub nazwiska w trybie przepisów ustawy może stanowić wyłącznie znajdująca oparcie w przepisach prawa ocena organu, że w okolicznościach faktycznych sprawy subiektywnie uznane za ważne powody wskazane na uzasadnienie żądanej zmiany według zobiektywizowanej oceny nie uzasadniają uznania ich za ważne w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy.

Taka sytuacja ma miejsce w sprawie.

Co prawda w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organy sformułowały tezę uzależniającą wprost udzielenie zgody na zmianę imienia (i nazwiska) od uprzedniego wpisania w trybie art. 21 p.a.s.c. w akcie urodzenia skarżącego wzmianki dodatkowej o zmianie płci (w oparciu o prawomocne orzeczenie sądu powszechnego), a więc z powołaniem na niespełnienie przesłanki, której ustawa nie przewiduje, jednakże zaskarżone rozstrzygnięcie mimo powyższego uchybienia odpowiada prawu.

Z dokonanych przez organ ustaleń znajdujących oparcie w zebranym materiale dowodowym wynikają następujące okoliczności faktyczne:

- w opinii sądowo-lekarskiej Akademii Medycznej, Katedra i Zakład Medycyny Sądowej z 16.10.2006 r. sporządzonej na potrzeby Sądu Okręgowego do sygn. [...] stwierdzono u skarżącego zaburzenia identyfikacji płci typu mężczyzna / kobieta nie mające podłoża biologicznego. Wyniki badań psychologicznych nie dały podstaw do ustalenia i potwierdzenia trwałości zaburzeń identyfikacji płci, zwłaszcza w związku z sytuacją społeczno-ekonomiczną skarżącego poprzedzającą badania.

Według opinii stanowisko co do pełnych wskazań do zmiany płci w drodze zabiegu operacyjnego mogło być wyrażone po uprzedniej co najmniej 12 miesięcznej obserwacji i opiece specjalisty zdrowia psychicznego lub psychologa, która była niezbędna dla definitywnego potwierdzenia trwałości zaburzeń identyfikacji płci.

- w oparciu o tę opinię Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 1 marca 2007 r. sygn. [...] powództwo o zmianę płci oddalił.

- akt stanu cywilnego – akt urodzenia skarżącego nie zawiera wzmianki dokonanej w trybie art. 21 prawa o aktach stanu co do zmiany płci. Wzmianki takiej dokonuje się jeżeli po sporządzeniu aktu stanu cywilnego ( aktu urodzenia) następują zdarzenia, które maja wpływ na jego treść lub ważność.

- opinia psychologiczna z 28.07.2010 r. Poradzi Zdrowia Psychicznego we wnioskach stwierdza niewystarczające mechanizmy obronne warunkujące dobre przygotowanie społeczne i współwystępujące objawy o charakterze neurastenicznym.

Na tle tych okoliczności ocenę organów administracji, iż zaburzenie identyfikacji płci u skarżącego i poczucie przynależności do płci żeńskiej nie stanowi ważnego powodu w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska, do wyrażenia zgody na zmianę imienia (pierwszego) na imię żeńskie Wojewódzki Sąd Administracyjny akceptuje.

Samo poczucie przynależności do płci odmiennej niż wynikająca z aktu urodzenia nie stanowi ważnego powodu w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy do wyrażenia zgody na zmianę imienia na żeńskie. Subiektywne odczucia emocjonalno-psychiczne wnioskodawcy nie mogą przeważyć nad obowiązującym porządkiem prawnym, który nazwisku i imieniu człowieka przydaje charakter atrybutów identyfikujących w zorganizowanym społeczeństwie.

Podkreśla się w orzecznictwie, że zasada względnej stabilizacji imion i nazwisk zarejestrowanych w aktach stanu cywilnego jest wartością prawnie chronioną, oraz że wola obywatela nie stanowi samodzielnej i wystarczającej przesłanki do zmiany imienia i ( lub) nazwiska, gdyż musza być spełnione wszystkie przesłanki ustawowe do uwzględnienia żądania. (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15.03.2007 II OSK 452/06 Lex nr 325299).

Istotą zmiany imienia w drodze decyzji administracyjnej w trybie obecnie obowiązującej ustawy z 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska jest dokonanie stosownej zmiany w aktach stanu cywilnego ( art. 13 ust. 1 ustawy w zw. z art. 21 ust. 1 i 2 p.a.s.c.) i wydawanych na ich podstawie dokumentach urzędowych oraz odnotowanie tych zmian w organach prowadzących ewidencję ludności na szczeblu samorządowym i centralnym oraz wydających dowody osobiste. Prawo nie ingeruje w stosunki prywatne, w których skarżący może używać imienia jakie mu się podoba.

Jednakże na gruncie stosunków urzędowych, w zorganizowanym społeczeństwie uwzględnienie żądania wyrażenia zgody na zmianę męskiego imienia urzędowego na żeńskie w sytuacji gdy imię męskie w akcie urodzenia skarżącego, którego zmiany żąda, identyfikuje jego płeć, a nie została dokonana w trybie art. 21 prawa o aktach stanu cywilnego w oparciu o prawomocne orzeczenie sądu wzmianka w akcie urodzenia o zmianie płci na żeńską, prowadziło by do wewnętrznej sprzeczności w treści aktu urodzenia skarżącego. Subiektywne poczucie przynależności do płci odmiennej, bez odzwierciedlonej aktem stanu cywilnego zmiany płci nie mogło być potraktowane jako ważny powód w rozumieniu art. 4 ust. 1 uzasadniający żądanie wyrażenia zgody na zmianę pierwszego imienia M. na B.

Z tych względów skarga w części odmawiającej zgody na zmianę imienia ulegała oddaleniu.

Orzeczenie oparto na przepisach art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w odniesieniu do punktu I sentencji wyroku, oraz na przepisie art. 151 powołanej ustawy w zakresie objętym punktem II sentencji wyroku. Wobec treści uchylonych decyzji przepis art. 152 ppsa nie ma zastosowania.