Postanowienie z dnia 2012-06-05 sygn. II SA/Łd 434/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Dnia 5 czerwca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Ł.J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Ł. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]roku, Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie p o s t a n a w i a: - wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. ar

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]roku, Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...]roku, Nr [...] stwierdzającą wygaśnięcie z dniem [...]roku decyzji z dnia [...]roku, Nr [...] o skierowaniu skarżącego do domu pomocy społecznej.

Skargę na powyższą decyzję wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Ł. J. działający przez pełnomocnika ustanowionego przez swojego opiekuna prawnego. W powyższej skardze zawarto wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji. Zasadą jest zatem wykonalność decyzji ostatecznej. Sąd jednak może, choć nie musi, stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Jak wynika z tego przepisu, przesłanką wstrzymania zaskarżonego aktu jest zajście niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Postanowienie, o którym wyżej mowa, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Z wymienionego przepisu wynika, że można wstrzymać wykonanie tylko takiej decyzji, która nadaje się do wykonania. Wykonanie aktu administracyjnego oznacza natomiast spowodowanie lub sprowadzenie takiego stanu w rzeczywistości społecznej, który jest zgodny z treścią aktu. Wykonanie aktu dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy lub zakazy określonego zachowania, aktów na podstawie których podmiot uzyskuje uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany a drugi wyłącznie uprawniony.

Stosownie do wskazanych regulacji stwierdzić trzeba, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez sąd jest instytucją o charakterze wyjątkowym, służącą realizacji zasady ochrony czasowej w toku sądowej kontroli administracji. Posłużenie się w konstrukcji przepisu pojęciami nieostrymi powoduje konieczność konkretyzacji zawartej normy ogólnej i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych w każdej indywidualnej sprawie. Zastosowanie wstrzymania wykonania skarżonej decyzji może zatem nastąpić jedynie wówczas, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające zastosowanie tej czynności procesowej.

Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie. Ustawodawca nie uzależnił bowiem możliwości wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu od "wykazania" przez stronę, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że sąd ma obowiązek z urzędu uwzględniać okoliczności decydujących o wstrzymaniu bądź odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, iż przedmiotem rozpoznawanego wniosku jest decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji o skierowaniu skarżącej do domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Decyzja tego rodzaju jest uznawana na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych za decyzję o charakterze deklaratoryjnym, bowiem stwierdza ona wygaśnięcie decyzji administracyjnej jako bezprzedmiotowej i tym samym wywołuje skutki prawne ex tunc, tj. od dnia, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia decyzji (wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2006 roku, sygn. akt V SA/Wa 1589/06, publ. Lex Nr 339637). Wymaga jednak podkreślenia, że akty o charakterze deklaratoryjnym mają niejednolity charakter. Niektóre z nich (np. decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) stwierdzają tylko istnienie pewnego stanu faktycznego i prawnego i nie wymagają wykonania. Inne z kolei mogą i powinny być wykonywane. Przykładowo dopuszczalne jest wstrzymanie wykonania decyzji o stwierdzeniu nieważności innej decyzji ostatecznej (art.158 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego) czy decyzji o stwierdzeniu wygaśnięcia decyzji (art.162 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego) gdyż oznaczają one zaprzestanie realizacji uprawnień lub obowiązków wynikających z decyzji pozbawionej w tym trybie bytu prawnego (por. postanowienie WSA w Łodzi a dnia 10 listopada 2009 roku, sygn. akt III SA/Łd 508/09 publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Jakkolwiek więc decyzja zaskarżona zaliczana jest do grupy aktów o charakterze deklaratoryjnym, które co do zasady nie podlegają wykonaniu, to nie można pominąć następstw prawnych powstałych w wyniku trwania mocy takiego aktu. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że mimo swojego deklaratoryjnego charakteru, decyzje te mogą prowadzić do trwania w obrocie prawnym aktu administracyjnego, w którego następstwie możliwe jest zaistnienie po stronie skarżącego trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienie NSA z dnia 2 grudnia 2009 roku, sygn. akt I OZ 1095/09 publ. Lex Nr 582546; postanowienie NSA z dnia 24 stycznia 2008 roku, sygn. akt II OSK 1799/07 publ. Lex Nr 597385).

W ocenie sądu zaskarżona decyzja prowadzi do utraty źródła uprawnienia realizowanego przez skarżącą w postaci przebywania w domu pomocy społecznej.

Zdaniem Sądu zasługuje na uwzględnienie i tym samym należy uznać ją za uprawdopodobnioną argumentacja strony, że w przypadku niewstrzymania wykonalności zaskarżonej decyzji podmiot utrzymujący obecnie skarżącą odmówi jej pobytu i tym samym skarżąca pozostanie bez opieki i dachu nad głową. Takie skutki mogące zaistnieć po stronie skarżącej należy ocenić w kategorii trudnych do odwrócenia i uzasadniających udzielenie ochrony tymczasowej w rozumieniu art. 61 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Jednocześnie zaznaczyć trzeba, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności ma charakter tymczasowy, bowiem w myśl art. 61 § 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi upada ono w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

ar