Postanowienie z dnia 1967-09-07 sygn. II CR 119/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CR 119/66

Postanowienie z dnia 7 września 1967 r.

Datą uiszczenia opłaty sądowej przez osobę pozbawioną wolności jest bądź data złożenia przez nią odpowiedniej kwoty w administracji zakładu karnego celem przekazania jej sądowi, bądź też data zgłoszenia prośby o podjęcie odpowiedniej kwoty z jej depozytu w tym samym celu, pod warunkiem jednak, że wspomniane zgłoszenie ma pokrycie w sumach depozytowych tej osoby.

Przewodniczący: sędzia B. Łubkowski. Sędziowie: J. Pietrzykowski, W. Markowski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Mirosława Sz. przeciwko Andrzejowi i Janinie Sz. o zaprzeczenie ojcostwa, na skutek zażalenia powoda na zarządzenie przewodniczącego Wydziału II Cywilnego Sądu Wojewódzkiego w Kielcach z dnia 24 września 1965 r.,

uchylił zaskarżone zarządzenie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Wojewódzkiemu w Kielcach.

Uzasadnienie

W dniu 18.IV.1965 r. doręczono powodowi w więzieniu w G. zarządzenie przewodniczącego Wydziału Sądu Wojewódzkiego w Łodzi wżywające do uiszczenia 200 zł wpisu od wniesionego pozwu o zaprzeczenie ojcostwa i 150 zł zaliczki na koszty postępowania (razem 350 zł).

Sąd Wojewódzki w Łodzi, stwierdziwszy potem swoją niewłaściwość do rozpoznania sprawy, postanowieniem z dnia 27.V.1965 r. przekazał ją Sądowi Wojewódzkiemu w Kielcach. Odpis postanowienia doręczono powodowi w tymże więzieniu w dniu 26.VI.1965 r.

Wobec braku w aktach sprawy dowodu uiszczenia przez powoda wpisu od pozwu, przewodniczący Wydziału Sądu Wojewódzkiego w Kielcach - po potwierdzeniu przez Sąd Wojewódzki w Łodzi, że należność z tego tytułu do jego kasy nie wpłynęła - zarządził w dniu 24.II.1965 r. zwrot pozwu.

Powyższe zarządzenie zaskarżył powód twierdząc, że żądany wpis opłacił i wysłał należność, zgodnie z żądaniem, do Sądu Wojewódzkiego w Łodzi.

Na pismo Sądu Najwyższego więzienie w S. odpowiedziało, że należną od powoda opłatę przekazało Sądowi Wojewódzkiemu w Łodzi w dniu 8.V.1965 r., a na ponowne żądanie Sądu Najwyższego stwierdzenia, kiedy powód tę należność wpłacił, wymienione więzienie udzieliło odpowiedzi, że potrącenia kwoty 150 zł z karty depozytowej powoda dokonano w dniu 8.V.1965 r., przekazując ją następnie przelewem z dnia 9.VI.1965 r. w U.P.T. w G., ten ostatni zaś przekazał należność na konto Sądu Wojewódzkiego w Łodzi w dniu l0.VI.1965 r. Należy dodać, ze uiszczenie opłaty nawet w dniu 8.V.1965 r. byłoby uiszczeniem po terminie.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Stosownie do art. 165 § 2 k.p.c. oddanie pisma procesowego w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu, a jeśli chodzi o osobę pozbawioną wolności, to ten sam skutek odnosi złożenie przez nią pisma w administracji zakładu karnego (§ 3 art. 165 k.p.c.).

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (OSNCP 3/63, poz. 70) zasada dotycząca oddania pisma w polskim urzędzie pocztowym jest stosowana także do dokonywania wpłat przekazami pocztowymi i telegraficznymi. Sąd Najwyższy uznał także za dopuszczalne uiszczenie opłaty bezgotówkowymi bankowymi zleceniami przelewu (OSN: 3/52, poz. 83 i 1/58, poz. 8). Przyjmuje się w takich wypadkach, że termin został zachowany, jeżeli przed jego upływem strona dokonała wpłaty żądanej opłaty w polskim urzędzie pocztowym albo jeżeli przed tym terminem bank, w którym zleceniodawca ma rachunek, przyjął przelew (pod tym jednak w tej ostatniej sytuacji warunkiem, że przelew miał pokrycie na tym rachunku).

Skoro w stosunku do osób pozbawionych wolności ten sam skutek co złożenie pisma w polskim urzędzie pocztowym wywiera złożenie przez nie pisma w administracji zakładu karnego, to konsekwentnie należy przyjąć, że to samo powinno się odnosić także do dokonywania przez nie wpłaty z tytułu opłat sądowych.

Prowadziłoby to do wniosku, że datą uiszczenia opłaty sądowej przez osobę pozbawioną wolności jest bądź data złożenia przez nią odpowiedniej kwoty w administracji zakładu karnego celem przekazania jej sądowi, bądź też data zgłoszenia prośby o podjęcie odpowiedniej kwoty z jej depozytu w tym samym celu, pod warunkiem jednak, że wspomniane zgłoszenie ma pokrycie w sumach depozytowych tej osoby.

Dokonanie powyższych czynności przed upływem terminu do uiszczenia opłaty jest skuteczne, choćby opłaty wpłynęły do sądu po wyznaczonym terminie.

W tej sytuacji brak jest w omawianej sprawie danych do oceny, czy powód dokonał wpłaty w terminie, gdyż nie wiadomo, kiedy zgłosił (zlecił) administracji więzienia w G. "potrącenie z jego karty depozytowej" stosownej kwoty, albowiem decydująca jest data tej czynności, a nie data, w której więzienie dokonało potrącenia (8.V.1965 r.), a ponadto nie wiadomo, czy w dniu tego zgłoszenia przypadająca od powoda należność miała pokrycie w jego sumach depozytowych.

Z tych względów zaskarżone zarządzenie należało uchylić celem dokonania koniecznych ustaleń, czy powód uiścił opłatę i czy dokonał tego w terminie. Jednocześnie należy wyjaśnić przyczyny, które spowodowały, że uiszczona opłata nie wpłynęła do kasy Sądu Wojewódzkiego w Łodzi (art. 397 w związku z art. 388 k.p.c.).

OSNC 1968 r., Nr 3, poz. 54