Postanowienie z dnia 1966-12-20 sygn. II CZ 146/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 146/66

Postanowienie z dnia 20 grudnia 1966 r.

Wezwanie do uiszczenia należnej opłaty nie może być zastąpione doręczeniem stronie odpisu postanowienia o częściowym zwolnieniu od kosztów sądowych.

Jedynie wezwanie do uiszczenia ściśle określonej kwoty pieniężnej, zaopatrzone stosownym rygorem, pozwala na zwrócenie pisma stronie w razie jego niewykonania we właściwym terminie.

Przewodniczący: sędzia Z. Wasilkowska (sprawozdawca). Sędziowie: B. Łubkowski, H. Dąbrowski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Rzemieślniczej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu "M" w K. przeciwko Janowi M. o zapłatę, na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Katowicach z dnia 21 lipca 1966 r.,

zaskarżone postanowienie uchylił.

Uzasadnienie

Pozwany Jan M. wniósł rewizję od wyroku Sądu Wojewódzkiego, prosząc jednocześnie o zwolnienie go od kosztów sądowych.

Postanowieniem z dnia 2.V.1966 r. Sąd Wojewódzki zwolnił pozwanego od opłaty sądowej od rewizji w części przekraczającej kwotę 1.500 zł; odpis postanowienia został doręczony pozwanemu w dniu 7.VI.1966 r. Następnie postanowieniem z dnia 21.VII.1966 r. Sąd Wojewódzki odrzucił rewizję pozwanego, wychodząc z założenia, że pozwany powinien był w ciągu tygodnia, licząc od daty 7.VI.1966 r,. uiścić brakujący wpis w kwocie 1.362,50 zł, od którego zwolniony nie został.

Zażalenie pozwanego na powyższe postanowienie Sąd Najwyższy uznał za uzasadnione.

Z przepisu art. 13 § 1 przepisów o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 1961 r. Nr 10, poz. 57) wynika, że pismo nie opłacone może być zwrócone stronie dopiero po wyznaczeniu przez Sąd terminu do uiszczenia należnej opłaty i po bezskutecznym upływie tego terminu. Ta sama zasada wynika z art. 130 i 372 k.p.c. Wezwanie do uiszczenia należnej opłaty nie może być zastąpione doręczeniem stronie odpisu postanowienia o częściowym zwolnieniu od kosztów sądowych. Chociaż bowiem z postanowienia tego, które wobec jego niezaskarżenia uprawomocniło się, wynika w sposób dorozumiany, że pozwany powinien uiścić resztę wpisu, od której nie został zwolniony, to jednak ustawodawca nie poprzestaje na takim pośrednim zawiadomieniu strony, lecz wymaga stanowczego i bezpośredniego wezwania jej do uiszczenia ściśle określonej kwoty pieniężnej. Dopiero takie wezwanie, zaopatrzone stosownym rygorem, pozwala na zwrócenie pisma stronie w razie jego niewykonania we właściwym terminie.

Z powyższego wynika, że Sąd Wojewódzki przedwcześnie zastosował wobec pozwanego rygor w postaci odrzucenia rewizji.

Zaskarżone postanowienie podlega przeto uchyleniu celem właściwego zastosowania art. 13 przepisów o kosztach sądowych.

OSNC 1967 r., Nr 6, poz. 113