Wyrok z dnia 2013-05-28 sygn. II SA/Bk 25/13

Numer BOS: 1221076
Data orzeczenia: 2013-05-28
Rodzaj organu orzekającego: Wojewódzki Sąd Administracyjny
Sędziowie: Anna Sobolewska-Nazarczyk (przewodniczący), Małgorzata Roleder , Mirosław Wincenciak (sprawozdawca)

Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:

Zobacz także: Postanowienie, Postanowienie

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder, sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 maja 2013 r. sprawy ze skargi L. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie przyznania pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi M. F. od Skarbu Państwa (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącej L. A. wykonane na zasadzie prawa pomocy.-

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [..] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. z dnia [...] listopada 2012r., nr [..] odmawiającą Pani L. A. (dalej: Skarżąca) przyznania pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji jej syna A. G.

Organ w uzasadnieniu decyzji wywiódł z treści art. 91 ustawy z 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) że żądana przez Skarżącą forma pomocy ma charakter pomocy jednorazowej. Zdaniem organu, skoro warunkiem udzielenia cudzoziemcowi pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji w społeczeństwie państwa, w którym się znajduje, jest złożenie wniosku o udzielenie tej pomocy w zakreślonym terminie, który nie jest przywracalny oraz wniosek ten z urzędu obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeśli uzyskali status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, to brak jest podstaw do udzielenia tej formy pomocy na każde urodzone w Polsce kolejne dziecko cudzoziemca, któremu została już wcześniej udzielona tego typu pomoc.

Organ ustalił, że Skarżąca wraz ze starszym synem była już objęta tym rodzajem pomocy tj. w ramach programu integracyjnego w okresie od września 2011r. do sierpnia 2012r. Syn A. G. urodził się zaś już po zakończeniu programu integracyjnego, którym objęto rodzinę Skarżącej i dlatego brak jest podstaw do udzielenia wnioskowanej pomocy.

Nie godząc się z rozstrzygnięciem organu odwoławczego Pani L. A. złożyła skargę do tut. Sądu, wnosząc o uchylenie tej decyzji i przyznanie pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji jej syna.

Wskazała, że w związku z uzyskaniem w Polsce ochrony uzupełniającej wraz z jednym synem była objęta programem integracyjnym. Jej zdaniem, nie ma podstaw do tego, by każde kolejne dziecko mogło korzystać z praw na podstawie art. 91 u.p.s. Jednak na gruncie art. 25 ust. 1 ustawy z 13 czerwca 2003r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP wnioskodawca może złożyć wniosek o przyznanie statusu uchodźcy w imieniu towarzyszących mu małżonka pozostającego na jego utrzymaniu i małoletnich dzieci małżonka niepozostających w związku małżeńskim, za zgodą małżonka wyrażoną na piśmie. W związku z tym przepisem należy rozpatrywać zasadność treści art. 91 ust. 4 u.p.s.

Skarżąca podniosła, że rodzina cudzoziemca objęta jest jednym wnioskiem o nadanie statusu uchodźcy. Jej zdaniem zasadnym było sformułowanie przepisów o udzielaniu pomocy integracyjnej w taki sposób, aby jednym programem objęta mogła zostać cała rodzina, wraz z kolejnymi dziećmi urodzonymi w trakcie procedury o nadanie statusu uchodźcy. Zdaniem Skarżącej, na gruncie ustawy o pomocy społecznej jej małoletni syn jest indywidualnym podmiotem, który uzyskał w Polsce ochronę uzupełniającą i powinien mu zostać przyznany indywidualny program pomocy. Małoletni urodzeni w Polsce już po otrzymaniu przez ich rodziców ochrony są samodzielnymi podmiotami (wnioskodawcami), którzy działają przez swoich prawnych opiekunów.

Skarżąca podkreśliła, że jej syn był wnioskodawcą w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy, a tym samym w postępowaniu o przyznanie pomocy integracyjnej również jest indywidualnym i samodzielnym wnioskodawcą i powinna mu zostać udzielona pomoc integracyjna. Tym bardziej, że ustawa o pomocy społecznej takiej pomocy nie wyklucza wprost. Skarżąca podniosła, że tego rodzaju pomoc jest przyznawana w innych województwach, a w bieżącym roku była przyznawana także w województwie podlaskim.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga jest niezasadna.

Stan faktyczny sprawy jest bezsporny. Nie budzi zwłaszcza wątpliwości, że Skarźąca wraz z synem G. A. S. została objęta ochroną uzupełniającą i przewidzianym dla tych osób indywidualnym programem integracji. Program został zrealizowany od września 2011r. do sierpnia 2012r. W dniu [...] października 2012r. Skarżąca urodziła syna A. G., któremu Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z [...] października 2012r. udzielił ochrony uzupełniającej.

Przedmiotem sporu jest kwestia, czy pomoc dla cudzoziemca, przewidziana przepisem art. 91 u.p.s. przysługuje również w sytuacji, gdy osoba objęta ochroną uzupełniającą, która już wcześniej korzystała z takiej pomocy, urodziła kolejne dziecko, które uzyskało ochronę uzupełniającą. Zdaniem Skarżącej, jej syn jest już samodzielnym wnioskodawcą i powinna mu być przyznana taka pomoc.

Z przepisu art. 91 ust. 1, 3 i 4 u.p.s. wynika, że cudzoziemcowi, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą udziela się pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji, zwanej pomocą dla cudzoziemca. Pomocy dla cudzoziemca udziela się na wniosek cudzoziemca złożony do starosty, za pośrednictwem powiatowego centrum pomocy rodzinie, w terminie 60 dni od dnia uzyskania przez niego w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej. Wniosek obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeżeli uzyskali w RP status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą. Z przepisu art. 92 ust. 1 u.p.s. wynika zaś, że pomocy dla cudzoziemca udziela się w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy.

Zdaniem Sądu, analiza treści przepisu art. 91 u.p.s. prowadzi do wniosku, że pomoc cudzoziemcowi ma charakter pomocy jednorazowej. Jej celem jest bowiem wspieranie procesu integracji osób, które uzyskały status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą. Chodzi o to, aby w początkowym okresie pobytu w Polsce ułatwić takim cudzoziemcom przetrwanie od strony materialnej, zapewnić pomoc w nauczeniu się języka oraz w podjęciu pracy. Pomoc ta nie przysługuje jednak w każdym czasie, gdyż w przepisach ograniczono termin, w jakim można złożyć wniosek o przyznanie takiej pomocy (60 dni od dnia uzyskania statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej) a także 12 - miesięczny okres, w którym udziela się pomocy dla cudzoziemca. Sąd podziela pogląd wyrażony m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 10 marca 2011r., że termin określony w art. 91 ust. 3 ustawy jest terminem prawa materialnego (III SA/Lu 435/10). Niewątpliwie bowiem określa on czas, w jakim cudzoziemiec może dochodzić swoich uprawnień, wynikających z przepisów prawa materialnego.

Należy zauważyć, że wprawdzie ustalając wysokość pomocy uwzględnia się liczbę członków rodziny, jednak nie może budzić wątpliwości, że potrzeba i ciężar integracji koncentruje się przede wszystkim wokół osób, które właśnie przybyły na terytorium RP, nie zaś osób, które narodziły się w rodzinie, dla której okres pomocy na integrację zakończył się.

W przepisach przewidziano, że wniosek składa cudzoziemiec, lecz obejmuje on również jego małoletnie dzieci cudzoziemca i jego małżonka. Mając jednak na uwadze powyższe rozważania, w szczególności zaś ograniczony termin, w jakim cudzoziemiec może złożyć wniosek a także ograniczony okres, w jakim przysługuje pomoc dla cudzoziemca, należy przyjąć, że ustawodawca traktuje pomoc, o jakiej mowa w art. 92 ust. 1 u.p.s. jako pomoc jednorazową. Brak jest podstaw by przyjąć, że prawo do takiej pomocy może z określonych przyczyn powstać na nowo – np. w związku z urodzeniem kolejnego dziecka. Należy zatem podzielić pogląd wyrażony w wyroku WSA w Lublinie z 10 lutego 2011r., II SA/Lu 11/11, że skoro warunkiem udzielenia cudzoziemcowi pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji w społeczeństwie państwa, w którym się znajduje, jest złożenie wniosku o udzielenie tej pomocy w zakreślonym terminie, który jest terminem nieprzywracalnym oraz skoro wniosek ten z urzędu obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeśli uzyskali status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, to brak jest podstaw do udzielenia tej formy pomocy na każde urodzone w Polsce kolejne dziecko cudzoziemca, któremu została już wcześniej (przed narodzinami tego dziecka) udzielona tego typu pomoc.

W kontekście powyższych rozważań Sąd nie podzielił twierdzenia Skarżącej zawartego w skardze, że jej małoletni syn, który uzyskał w Polsce ochronę uzupełniającą, powinien też otrzymać indywidualny program pomocy.

Sąd nie może odnieść się do zarzutu, że w analogicznych sytuacjach w innych województwach jest przyznawana pomoc, bowiem Sąd orzeka w sprawie indywidualnej. Z akt sprawy administracyjnej ani sądowej nie wynika zaś, że w takich samych okolicznościach organy orzekają odmiennie.

W tym stanie rzeczy uznając, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa Sąd na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.

Treść orzeczenia pochodzi z Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych (nsa.gov.pl).

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.