Postanowienie z dnia 1966-06-23 sygn. I PZ 28/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PZ 28/66

Postanowienie z dnia 23 czerwca 1966 r.

W postępowaniu na skutek wniosku o ponowne wydanie tytułu wykonawczego sąd nie może badać, czy zachodzą przesłanki do nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności.

Przewodniczący: sędzia W. Glabisz. Sędziowie: J. Tyszka (sprawozdawca), Z. Stypułkowska.

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku wierzycielki Powiatowej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w K. przeciwko dłużnikowi Janowi B. o ponowne wydanie tytułu wykonawczego w zamian utraconego, na skutek zażalenia dłużnika Jana B. na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku z dnia 5 stycznia 1966 r.,

zażalenie oddalił.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki zaskarżonym orzeczeniem postanowił wydać wierzycielce Powiatowej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w K. zgodnie z jej wnioskiem, ponowny tytuł wykonawczy z wyroku zaocznego tegoż Sądu z dnia 14.IV.1958 r., zasądzającego od dłużnika Jana B. 10.332,93 zł z odsetkami i kosztami, stwierdziwszy po przeprowadzeniu rozprawy, że wierzycielka utraciła wydany jej tytuł wykonawczy, a dłużnik (pozwany w wymienionej sprawie) przyznał na rozprawie, że egzekucji dotychczas przeciwko niemu nie prowadzono.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W postępowaniu na skutek wniosku o ponowne wydanie tytułu wykonawczego w zamian utraconego sąd ogranicza badanie tylko do faktu utraty tytułu wykonawczego (art. 794 zdanie trzecie k.p.c.). Sąd nie może zatem w tym postępowaniu badać niczego innego, a w szczególności nie może badać, czy zachodzą przesłanki do nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności (np. czy orzeczenie, któremu ma być nadana taka klauzula, jest prawomocne). Jest to w pełni zrozumiałe, gdyż w wypadku takim kwestia istnienia przesłanek nadania klauzuli wykonalności była już przez sąd badana i została przesądzona w sensie pozytywnym przez wydanie wierzycielowi tytułu wykonawczego, który zaginął. Ograniczenie przewidziane w art. 794 (zdanie trzecie) k.p.c. zmierza właśnie między innymi do zapobieżenia niepożądanej sytuacji, jaka mogłaby powstać w następstwie ponownego badania przez ten sam sąd kwestii, która została już przez ten sąd zbadana i przesądzona, a mianowicie kwestii dopuszczalności nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności.

W tych warunkach nie mogą odnieść skutku wywody zażalenia zmierzające do wykazania nieważności postępowania w sprawie oraz nieprawomocności wyroku zaocznego wydanego w wymienionej sprawie, skoro dłużnik nie kwestionuje, że wierzycielka utraciła wydany jej tytuł wykonawczy. Sąd Wojewódzki bowiem, jak już wyżej wspomniano, nie mógł wbrew wyraźnemu zakazowi ustawy badać w postępowaniu o ponowne wydanie tytułu wykonawczego okoliczności, o jakich mowa w zażaleniu, tym bardziej że dłużnik w postępowaniu tym - jak to wynika z protokołu rozprawy z dnia 5.I.1966 r. - nie powoływał się w ogóle na te okoliczności, a stan akt sprawy mógłby przemawiać przeciwko zasadności obecnych jego zarzutów co do nieotrzymania wezwania na rozprawę oraz odpisu wyroku zaocznego w powołanej wyżej sprawie.

Zakres rozpoznania Sądu Najwyższego w niniejszym postępowaniu zażaleniowym ograniczony jest treścią zaskarżonego postanowienia. W tych granicach tylko w postępowaniu zażaleniowym podlegała kontroli legalność oraz zasadność zaskarżonego postanowienia. Skoro zaś postanowienie to - w świetle tego, co wyżej powiedziano - należy uznać za prawidłowe, to tym samym zażalenie nie mogło być uwzględnione.

Należy zauważyć w końcu, że oddalenie zażalenia nie pozbawia dłużnika B. możności podjęcia przez niego obrony merytorycznej przeciwko egzekucji, jaką może prowadzić przeciwko niemu wierzycielka na podstawie wydanego jej ponownie tytułu wykonawczego. Jeżeli bowiem dłużnik uważa, że egzekucja taka byłaby niezgodna z prawem, może on - nie czekając na jej wszczęcie - wytoczyć przeciwko wierzycielce powództwo przeciwegzekucyjne z art. 840 § 1 pkt 1 k.p.c., w którym może zwalczać także sam tytuł egzekucyjny, zarzucając np. niesłuszne nadanie mu klauzuli wykonalności, jak to czyni obecnie w zażaleniu.

Dłużnik może także wnieść zażalenie na postanowienie sądu co do pierwotnego nadania wyrokowi zaocznemu klauzuli wykonalności, lecz może to uczynić w terminie siedmiodniowym od daty doręczenia mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji (art. 795 § 1 i 2 k.p.c.).

Ponieważ egzekucja nie została dotychczas wszczęta, a zażalenie, jak to wynika z jego treści, zwrócone jest wyraźnie przeciwko postanowieniu Sądu Wojewódzkiego z dnia 5 stycznia 1966 r. w sprawie ponownego wydania tytułu wykonawczego zamiast utraconego, przeto zażalenie podlegało z wymienionych względów oddaleniu jako nieuzasadnione (art. 387 i 397 § 2 k.p.c.).

OSNC 1967 r., Nr 2, poz. 32