Postanowienie z dnia 1965-08-12 sygn. I CZ 80/65

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CZ 80/65

Postanowienie z dnia 12 sierpnia 1965 r.

Kodeks postępowania cywilnego z 1964 r. - podobnie jak kodeks poprzedni - wychodzi z założenia, ze obowiązek zwrotu kosztów procesu zależy od ostatecznego wyniku "sprawy", a nie od wyniku postępowania w poszczególnych instancjach. Dla oceny przeto, czy i w jakim stopniu strona sprawę przegrała lub wygrała, należy dokonać porównania roszczeń dochodzonych z ostatecznie uwzględnionym, a nie porównania wyniku postępowania w poszczególnych instancjach.

Przewodniczący: sędzia Z. Wasilkowska (sprawozdawca). Sędziowie: M. Grudziński, S. Gross.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Centralnego Domu Towarowego w W. przeciwko Czesławowi B. o 15.947,08 zł, na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie o kosztach zawarte w wyroku Sądu Wojewódzkiego dla Województwa Warszawskiego w Warszawie z dnia 8 stycznia 1965 r.,

zażalenie oddalił.

Uzasadnienie 

Wyrokiem z dnia 8.I.1965 r. Sąd Wojewódzki zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 187 zł (poza prawomocnie już zasądzoną wyrokiem z dnia 3.VII.1962 r. kwotą 25.722 zł), a w pozostałej części powództwo oddalił i koszty procesu wzajemnie pomiędzy stronami zniósł.

Na postanowienie o kosztach zawarte w powyższym wyroku wniósł pozwany zażalenie z wnioskiem o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania przed Sądem Najwyższym i Sądem Wojewódzkim. Żalący się reprezentuje pogląd, że ponieważ z dochodzonej przez powoda i zasądzonej przez Sąd Wojewódzki przy rozpoznawaniu sprawy po raz pierwszy kwoty 41.660 zł zaskarżył rewizją tylko kwotę 15.947 zł i Sąd Najwyższy uwzględnił rewizję w całości, a przy ponownym rozpoznaniu powód przegrał sprawę niemal całkowicie (utrzymując się tylko z kwotą 187 zł), to pozwanemu przysługuje zwrot kosztów postępowania przed Sądem Najwyższym i ponownego postępowania przed Sądem Wojewódzkim.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Obowiązujący kodeks postępowania cywilnego - podobnie jak i kodeks poprzedni - wychodzi z założenia, że obowiązek zwrotu kosztów procesu zależy od ostatecznego wyniku "sprawy", a nie od wyniku postępowania w poszczególnych instancjach. Na takie założenie kodeksu wskazuje chociażby użyte na samym wstępie działu, odnoszącego się do kosztów procesu, wyrażenie "strona przegrywająca sprawę" (art. 98 k.p.c.). Dla oceny przeto, czy i w jakim stopniu strona sprawę przegrała lub wygrała, należy dokonać porównania roszczeń dochodzonych z ostatecznie uwzględnionymi, a nie porównania wyniku postępowania w poszczególnych instancjach.

W danej sprawie błędny jest zatem pogląd żalącego się, że należy mu się zwrot kosztów postępowania przed Sądem Najwyższym ze względu na to, iż jego rewizja została w całości uwzględniona, oraz za ponowne postępowanie przed Sądem Wojewódzkim ze względu na to, że powód w tym postępowaniu utrzymał się tylko z minimalną częścią roszczenia. Niezależnie bowiem od wyników postępowania w instancji rewizyjnej oraz w Sądzie Wojewódzkim przy ponownym rozpoznaniu sprawy, należy dokonać oceny ostatecznego wyniku "sprawy", ta zaś prowadzi do wniosku, że powód utrzymał się z większością dochodzonego roszczenia. Z żądanej bowiem kwoty 41.669 zł prawomocnie zasądzono na rzecz powoda kwotę 25.909 zł (25.722 zł w pierwszym postępowaniu plus 187 zł drugim wyrokiem). Przy takim stosunku roszczeń uwzględnionych do roszczeń oddalonych wzajemne zniesienie kosztów procesu za wszystkie instancje jest dla pozwanego korzystne. Nie pozwany, lecz powód mógłby ewentualnie domagać się częściowego zwrotu kosztów procesu, gdyż utrzymał się on z większością dochodzonego roszczenia.

W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy zażalenie oddalił.

OSNC 1966 r., Nr 3, poz. 47