Art. 1392. Nakazanie z urzędu doręczenia korespondencji za pośrednictwem komornika
Kodeks postępowania cywilnego
W przypadku, o którym mowa w art. 139[1] § 1, jeżeli powód mieszka lub ma siedzibę za granicą i nie jest zastępowany przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego wykonującego zawód w Rzeczypospolitej Polskiej, sąd z urzędu nakazuje doręczenie korespondencji pozwanemu za pośrednictwem komornika. Przepis art. 130[4] § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
WPROWADZENIE
1. Cel i ratio legis przepisu
Art. 139[2] k.p.c. wprowadzony ustawą z dnia 9 marca 2023 r. (Dz.U. z 2023 r., poz. 614) ma na celu usprawnienie doręczeń sądowych w sprawach z elementem obcym, w których powodem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą, działająca bez profesjonalnego pełnomocnika wykonującego zawód w Polsce. Ustawodawca uznał, że w takich sytuacjach uciążliwości związane z wymogiem pośrednictwa powoda w procedurze doręczenia (określonej w art. 139[1] § 1 k.p.c.) są na tyle duże, iż uzasadniają interwencję sądu z urzędu. Przepis nakłada na sąd obowiązek zlecenia doręczenia za pośrednictwem komornika, bez potrzeby działania powoda, co stanowi wyjątek od zasady kontradyktoryjności.
2. Funkcja normatywna
Art. 139[2] k.p.c. pełni funkcję proceduralnego wsparcia strony powodowej w specyficznej sytuacji procesowej – zamiast zobowiązywać ją do samodzielnego działania, jak w art. 139[1] § 1 k.p.c., przenosi inicjatywę na sąd. Konstrukcja ta wpisuje się w szerszy cel przyspieszenia doręczeń i zapobieżenia przewlekłości postępowania. Jednocześnie, wbrew intuicji, przepis nie zwalnia powoda z obowiązku uiszczenia zaliczki na koszty doręczenia komorniczego – o czym stanowi odesłanie do odpowiedniego stosowania art. 130[4] § 2 zd. 2 k.p.c.
3. Charakter prawny normy
Przepis ma charakter imperatywny – sąd nie ma uznania co do jego zastosowania, jeżeli spełnione są warunki:
(1) aktualizacja przesłanek z art. 139[1] § 1 k.p.c. oraz
(2) zagraniczne miejsce zamieszkania lub siedziba powoda przy braku profesjonalnego pełnomocnika w Polsce.
I. Zakres zastosowania przepisu
Art. 139[2] k.p.c. wprowadza obowiązek doręczenia korespondencji za pośrednictwem komornika w sytuacji, gdy:
-
doręczenie zastępcze z art. 139[1] § 1 k.p.c. było nieskuteczne,
-
powód ma miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą,
-
powód nie działa przez zawodowego pełnomocnika wykonującego zawód w RP.
Problemy praktyczne:
-
Przepis ma zastosowanie nawet, gdy powód działa w Polsce przez oddział – liczy się wyłącznie formalna
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
