Art. 7553. Czas trwania zabezpieczenia
Kodeks postępowania cywilnego
§ 1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej sąd, udzielając zabezpieczenia, wskazuje w postanowieniu czas jego trwania.
§ 2. Sąd, udzielając zabezpieczenia przez wydanie zakazu kontaktowania się z osobą doznającą przemocy domowej, na wniosek wnioskodawcy, gdy przemawiają za tym szczególne okoliczności, może w postanowieniu określić dopuszczalne sposoby kontaktowania się oraz ich zakres, mając na względzie bezpieczeństwo osoby doznającej przemocy domowej.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
Obowiązek określenia czasu trwania zabezpieczenia – charakter normy i praktyczne konsekwencje (§ 1)
Art. 755[3] § 1 k.p.c. stanowi normę kompetencyjno-konstrukcyjną, która zobowiązuje sąd do wskazania w postanowieniu czasu trwania zabezpieczenia, udzielanego w sprawach z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej. Przepis ten nie ma charakteru wyłącznie technicznego – oznaczenie czasu trwania stanowi konieczny element rozstrzygnięcia. Sąd nie może więc pominąć tego oznaczenia ani pozostawić go w gestii stron. W razie braku tego elementu zachodzi potrzeba uzupełnienia postanowienia w trybie art. 351 § 1 k.p.c.
Zabezpieczenie może zostać ograniczone czasowo:
-
przez wskazanie daty dziennej (np. „do dnia 1 lipca 2025 r.”),
-
przez określenie okresu (np. „na trzy miesiące od dnia uprawomocnienia się postanowienia”),
-
przez odniesienie do określonego zdarzenia (np. „do czasu zakończenia rozprawy przed sądem I instancji”).
W przypadku, gdy wnioskodawca nie wskaże we wniosku żądanego czasu trwania zabezpieczenia, sąd nie tylko może, ale wręcz musi ten czas ustalić z urzędu, na podstawie art. 755[3] § 1 k.p.c. Przepis ten tworzy bowiem samodzielną podstawę kompetencyjną do ustalenia okresu obowiązywania zabezpieczenia – niezależnie od treści wniosku. Tym samym nie zachodzi tu kolizja z zasadą związania granicami żądania. Obowiązek sądu wynika wprost z ustawy i dotyczy elementu konstrukcyjnego rozstrzygnięcia – nie jest to rozszerzenie zakresu żądania, lecz jego dopełnienie w sposób wymagany przez prawo.
Inaczej należy ocenić sytuację, w której wnioskodawca określi konkretny czas trwania zabezpieczenia – wówczas sąd nie może orzec ponad żądanie i nie może udzielić zabezpieczenia na okres dłuższy niż wskazany we wniosku (chyba że zachodzą wyjątki, jak w przypadku działania sądu opiekuńczego z urzędu – art. 755[4] k.p.c.).
Ukształtowanie zabezpieczenia jako środka czasowego nie stoi na przeszkodzie, by – w razie potrzeby – okres jego obowiązywania odpowiadał czasowi trwania całego postępowania w I instancji. Nie narusza to konstrukcji środka, o
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
