Art. 5603. Formularz wniosku o zobowiązanie do opuszczenia mieszkania
Kodeks postępowania cywilnego
§ 1. Wniosek o zobowiązanie osoby stosującej przemoc domową do opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia lub o wydanie zakazu zbliżania się do wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, lub zakazu zbliżania się do osoby doznającej przemocy domowej, lub zakazu kontaktowania się z osobą doznającą przemocy domowej, lub zakazu wstępu na teren szkoły, placówki oświatowej, opiekuńczej lub artystycznej, lub obiektu sportowego, do których uczęszcza osoba doznająca przemocy domowej, miejsca pracy lub innego miejsca, w którym zwykle lub regularnie przebywa osoba doznająca przemocy domowej, i przebywania na tym terenie, może być złożony na urzędowym formularzu.
§ 1[1]. Wniosek, o którym mowa w § 1, może zawierać wskazanie numeru telefonu lub adresu poczty elektronicznej wnioskodawcy.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób udostępniania urzędowego formularza wniosku, o którym mowa w § 1, mając na względzie ustawowe wymagania przewidziane dla tego pisma, potrzebę zamieszczenia niezbędnych pouczeń co do sposobu wypełniania formularza, wnoszenia pisma i skutków niedostosowania go do ustawowych wymagań, a także konieczność bezpłatnego udostępniania formularzy w siedzibach sądów oraz sieci Internet w formie pozwalającej na dogodną edycję treści formularza.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
Postępowanie w przedmiocie przeciwdziałania przemocy domowej nie może być wszczęte z urzędu.
Sprawa o zastosowanie środków ochrony osoby doznającej przemocy domowej może zostać zainicjowana wyłącznie na wniosek uprawnionego podmiotu. Obowiązuje zasada skargowości – sąd nie może samodzielnie rozpocząć postępowania w tym zakresie, niezależnie od posiadanych informacji czy okoliczności sprawy. Wynika to z art. 506 k.p.c., który stanowi, że sąd wszczyna postępowanie nieprocesowe na wniosek, a tylko w wypadkach wskazanych w ustawie może wszcząć postępowanie także z urzędu.
Uprawnieni do złożenia wniosku
Legitymację do zainicjowania postępowania w sprawie o zastosowanie środków ochrony przed przemocą domową ma wyłącznie osoba, która osobiście doświadcza tej przemocy. Wniosek może zostać wniesiony przez nią samodzielnie albo za pośrednictwem przedstawiciela ustawowego – jeśli status osoby doznającej przemocy tego wymaga. Z przepisów nie wynika możliwość skutecznego wniesienia takiego wniosku przez osobę trzecią – np. świadka przemocy lub członka rodziny – chyba że taka osoba działa jako ustawowy przedstawiciel osoby dotkniętej przemocą.
Poza osobą doznającą przemocy domowej (lub jej przedstawicielem ustawowym), legitymację do złożenia wniosku posiada również prokurator, działający na zasadzie ogólnej kompetencji wynikającej z art. 7 k.p.c. Przepis ten uprawnia prokuratora do podejmowania czynności w postępowaniu cywilnym na rzecz obywateli, jeżeli wymaga tego ochrona praworządności lub interesu społecznego.
Przepisy nie przewidują możliwości, by organizacje społeczne mogły samodzielnie zainicjować postępowanie w tym zakresie – ich udział może mieć wyłącznie charakter wspierający działania strony uprawnionej.
W świetle ustawy dziecko może być osobą doznającą przemocy domowej i – po ukończeniu 13. roku życia – może samodzielnie wystąpić z wnioskiem o zastosowanie środków ochrony, korzystając z ograniczonej zdolności procesowej w postępowaniu nieprocesowym.
Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy domowej jednoznacznie zalicza dzieci do kręgu potencjalnych osób doznających przemocy w rodzinie lub przemocy domowej. Jeżeli dziecko ukończyło 13 lat, może we własnym imieniu złożyć wniosek o
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
