Art. 187. Przyrzeczenie świadka
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Przyrzeczenie od świadka może odebrać tylko sąd lub sędzia wyznaczony.
§ 2. Świadek składa przyrzeczenie przed rozpoczęciem zeznań.
§ 3. Można odstąpić od odebrania przyrzeczenia od świadka, jeżeli obecne strony nie sprzeciwiają się temu.
Komentarz redakcyjny
Celem przyrzeczenia jest zobowiązanie świadka, w uroczystej formie, do zeznawania prawdy.
Świadek ma obowiązek złożenia przyrzeczenia, a sąd jest zobowiązany do jego odebrana. W sytuacji wyraźnie wyrażonej woli stron, które obecne są przy przesłuchaniu, można odstąpić od tej czynności.
Złożenie przyrzeczenia może nastąpić tylko w stadium jurysdykcyjnym. W toku postępowania przygotowawczego może mieć miejsce w sytuacji przesłuchania świadka przez sąd w trybie art. 185a § 4 k.p.k., art. 185b § 2 k.p.k. i art. 185c § 2 k.p.k., jeżeli w czasie przesłuchania świadek ma ukończone 17 lat, lub w trybie art. 316 § 3 k.p.k.
Przyrzeczenie nie zastępuje pouczenia o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Jego odebranie następuje przed rozpoczęciem zeznań (art. 187 § 2 k.p.k.), po uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, przed zapytaniem go o dane personalne
W razie odmowy złożenia przyrzeczenia przez świadka, można nałożyć karę pieniężną w wysokości do 3000 zł (art. 287 § 1 k.p.k. w zw. z art. 285 § 1 k.p.k.). Nie może być orzeczona kara porządkowa aresztu.
Przyrzeczenie składane jest wobec sądu lub sędziego wyznaczonego.
Odebranie przyrzeczenia jest wyłączone na podstawie art. 189 k.p.k. Od innych świadków niż wymienieni we wskazanym przepisie przyrzeczenie odbiera się.