Art. 154. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w protokole
Kodeks postępowania karnego
Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w protokole lub przekładzie zapisu dźwięku może nastąpić na wniosek lub z urzędu w każdym czasie; przepisy art. 153 stosuje się odpowiednio.
Komentarz redakcyjny
Ustawodawca wyszczególnia dwie kategorie owych braków protokołów i różnicuje je zarówno pod względem przedmiotowym, jak i trybu usuwania.
Do pierwszej kategorii należą „nieścisłości i opuszczenia”. O „nieścisłościach” możemy mówić wtedy, gdy zapisy w protokole są niewystarczająco precyzyjne. W wypadku „opuszczenia” niezgodność protokołu z rzeczywistością polega na tym, że brak jest pełnej informacji co do zdarzeń, które miały miejsce (wyrok SN z dnia 28 czerwca 2000 r., V KKN 400/99, postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2009 r., II KZ 32/09).
Do drugiej z nich należą „oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe”, a więc zapisy uczynione co prawda w sposób błędny, ale ta ich wada jest dla sądu, stron i ewentualnych innych uczestników postępowania bezsporna. Tylko te omyłki można sprostować w każdym czasie, a więc zarówno w czasie trwania procesu, jak i po jego prawomocnym zakończeniu. Może to też nastąpić zarówno na wniosek stron i innych osób wskazanych w art. 152 k.p.k., jak i z urzędu.
Omyłka, której sprostowanie jest dopuszczalne, ma mieć charakter omyłki oczywistej. Ma mieć charakter pisarski, a więc wynikać z technicznego utrwalania pewnych faktów w tej formie, a nie z procesu wnioskowania. Może dotyczyć np. przeinaczenia imienia lub nazwiska, skopiowanie czy niewykasowanie części danych z poprzedniego protokołu, itp.
Omyłka ma charakter rachunkowy, gdy doszło np. do błędnego wyliczenia terminów lub innych elementów o charakterze rachunkowym.
Do sprostowania oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w protokołach rozprawy lub posiedzenia stosuje się tryb przewidziany w art. 153 k.p.k.
Przewodniczący może wniosek uwzględnić (art. 153 § 1), po wysłuchaniu protokolanta oraz odtworzeniu zapisu dźwięku albo obrazu i dźwięku, jeżeli był sporządzany. Gdy nie uwzględni wniosku, kieruje się go do rozpoznania do sądu, który może wydać postanowienie o sprostowaniu protokołu, jak i o odmowie sprostowania. Odtworzenie dźwięku albo obrazu i dźwięku, jak również