Art. 127b. Środki przymusu określone w tygodniach, miesiącach lub latach
Kodeks postępowania karnego
Jeżeli czas trwania środków przymusu jest określony w tygodniach, miesiącach lub latach, przyjmuje się, że tydzień liczy się za dni 7, miesiąc za dni 30, a rok za dni 365.
Komentarz redakcyjny
Przepis art. 127b k.p.k. określa reguły wyznaczania czasu trwania środków przymusu. Ma zastosowanie do każdego środka przymusu, którego czas trwania określany jest w tygodniach, miesiącach i latach (tymczasowego aresztowania, wolnościowych środków zapobiegawczych oraz obserwacji psychiatrycznej).
Wskazane w art. 127b k.p.k. zasady należy stosować do określenia terminu, do którego ma trwać tymczasowe aresztowanie, jaki zgodnie z art. 251 § 2 k.p.k. należy wskazać w postanowieniu o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego. Mają również zastosowanie przy określaniu czasu, do jakiego mogą być wykonywane środki przymusu, które zostały zastosowane na okres oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach.
W przypadku środków przymusu polegających na pozbawieniu wolności należy uwzględniać regułę określoną w art. 127c k.p.k.
Przepis wprowadza następujące reguły obliczania czasu trwania środków przymusu:
- tydzień oznacza 7 dni,
- miesiąc oznacza 30 dni ,
- rok oznacza 365 dni.
Do obliczania czasu trwania środków przymusu nie stosuje się przepisu art. 123 § 2 k.p.k.
Zasady art. 127b mają zastosowanie także na potrzeby obliczenia czasu stosowania środka przymusu w celu jego zaliczenia na poczet kary, na podstawie art. 63 k.k.