Art. 95a. Orzekanie w sprawach wykroczeń

Kodeks postępowania karnego

§ 1. W sprawach wskazanych w art. 2a § 1 i 2 Kodeksu wykroczeń orzeka na posiedzeniu sąd, który wydał wyrok w pierwszej instancji.

§ 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

Komentarz redakcyjny

Komentarz redakcyjny

Zamiana kary możliwa jest, gdy zostanie stwierdzone, że czyn objęty wyrokiem skazującym nie stanowi już przestępstwa, ale wyczerpuje znamiona wykroczenia.

Art. 2a § 1 k.w. reguluje  konieczność obligatoryjnej zamiany kary. Natomiast przepis art. 2a § 2 k.w.  przewiduje fakultatywność decyzji. W obu sytuacjach ma zastosowanie klauzula generalna mówiąca o niestosowaniu instytucji zamiany, gdyby skutki jej zastosowania były mniej korzystne, niż przewidziane w ustawach poprzednio obowiązujących.

We wskazanym trybie podlegają zmianie kary (§ 1 i 2 art. 2a k.w.), ale  nie orzeczone środki karne, środki kompensacyjne, środki związane z poddaniem sprawcy próbie, środki zabezpieczające, o których mowa w art. 93a k.k., oraz przepadek, które podlegają wykonaniu na podstawie przepisów dotychczasowych (art. 2a § 3 k.w.).

Kara pozbawienia wolności za przestępstwo stanowiące po zmianie wykroczenie, podlega zamianie na karę aresztu w wysokości równej górnej granicy ustawowego zagrożenia za taki czyn. Jeżeli ustawa nie przewiduje za dany czyn kary aresztu – na karę ograniczenia wolności. Jeśli ustawa nie przewiduje  kary ograniczenia wolności – na karę grzywny, przy przyjęciu 1 dnia pozbawienia wolności za równoważny grzywnie w kwocie od 10 do 250 zł i nieprzekraczaniu górnej granicy tego rodzaju kary przewidzianej za ten czyn (art. 2a § 1 k.w.).

Orzeczone kary grzywny lub ograniczenia wolności ulegają zamianie jedynie wówczas, gdy kara grzywny lub ograniczenia wolności podlegająca wykonaniu przekroczyłaby górną granicę ustawowego zagrożenia przewidzianą za dane wykroczenie. Zasadą jest  zamiana polegająca na obniżeniu kary do wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za dany czyn. W sytuacji, gdy orzeczono karę ograniczenia wolności, a ustawa nie przewiduje takiej kary za wykroczenie, zamienia się ją na karę grzywny. Wtedy  miesiąc ograniczenia wolności przyjmuje się za równoważny grzywnie od 100 do 2500 zł, nieprzekraczającej górnej granicy ustawowego zagrożenia za ten czyn. Kara ograniczenia wolności obligatoryjnie zamieniana jest na karę grzywny, gdy czyn

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.