Art. 58. Śmierć oskarżyciela posiłkowego
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Śmierć oskarżyciela posiłkowego nie tamuje biegu postępowania; osoby najbliższe lub osoby pozostające na jego utrzymaniu mogą przystąpić do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego w każdym stadium postępowania.
§ 2. W razie śmierci oskarżyciela posiłkowego, który samodzielnie popierał oskarżenie, stosuje się odpowiednio art. 61.
Komentarz redakcyjny
Art. 58 k.p.k. reguluje :
- konsekwencje związane ze śmiercią oskarżyciela posiłkowego, który przyłączył się do postępowania wszczętego na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez oskarżyciela publicznego oraz oskarżyciela subsydiarnego ( art. 58 § 1 k.p.k);
- sytuację związaną ze śmiercią oskarżyciela subsydiarnego (art. 58 § 2 k.p.k ).
Śmierć oskarżyciela posiłkowego nie stanowi przeszkody do dalszego postępowania w sprawie. Osoby najbliższe lub pozostające na jego utrzymaniu mogą przystąpić do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego w każdym stadium postępowania do prawomocnego zakończenia postępowania.
Pojęcie osoby najbliższej zdefiniowane jest w art. 115 § 11 k.k.
„Osobą pozostającą na utrzymaniu” jest osoba, której oskarżyciel posiłkowy dostarczał środków do życia, do czasu śmierci.
W oparciu o art. 56 § 1 k.p.k sąd wydając postanowienie może orzec o ograniczeniu liczby oskarżycieli posiłkowych. Wówczas, w przypadku śmierci oskarżyciela posiłkowego, osoba najbliższa, czy pozostająca na utrzymaniu może zostać pozbawiona uprawnienia do działania w charakterze strony.
W przypadku śmierci oskarżyciela posiłkowego, który samodzielnie popierał oskarżenie, stosuje się odpowiednio art. 61 k.p.k. Oznacza to, że w przypadku śmierci oskarżyciela subsydiarnego postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe lub pozostające na utrzymaniu zmarłego mogą wstąpić w prawa zmarłego.
Jeżeli w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela posiłkowego osoba uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd umarza postępowanie (art. 58 § 2 k.p.k.).
Podstawa zawieszenia postępowania określona w art. 61 § 1 k.p.k. (także w zw. z art. 58 § 2 k.p.k.) jest o tyle szczególna w stosunku do określonej w art. 22 § 1 k.p.k., że w sytuacji wskazanej w art. 61 § 2 k.p.k. postępowanie podlega umorzeniu bez uprzedniego jego podjęcia (postanowienie SN z 9.11.2006 r., WZ 27/06).
Do art. 58 k.p.k. nie ma zastosowania przepis art. 57 § 2 k.p.k, mówiący o możliwości przystąpienia przez prokuratora, terminie 14 dni od doręczenia mu
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
