Art. 38. Spór o właściwość między sądami
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Spór o właściwość między sądami rozstrzyga ostatecznie sąd wyższego rzędu właściwy ze względu na siedzibę sądu, który pierwszy wszczął spór. Spór o właściwość między sądem rejonowym a sądem okręgowym rozstrzyga sąd apelacyjny, a spór o właściwość między sądem apelacyjnym a innym sądem powszechnym – Sąd Najwyższy.
§ 2. W czasie trwania sporu każdy z tych sądów przedsiębierze czynności niecierpiące zwłoki.
Komentarz redakcyjny
Przepis art. 38 k.p.k. reguluje kwestię sporu o właściwość miejscową, rzeczową i funkcjonalną pomiędzy sądami.
Przed wszczęciem sporu o właściwość miejscową, sąd do którego wpłynęła sprawa powinien wydać postanowienie o stwierdzeniu swojej niewłaściwości i przekazaniu sprawy innemu sądowi równorzędnemu. Na postanowienie to przysługuje stronom zażalenie (art. 35 § 3 k.p.k.). Wszczęcie sporu powinno nastąpić dopiero po uprawomocnieniu się postanowienia w przedmiocie właściwości, w związku ze złożonym zażalenia.
W wypadku stwierdzenia niewłaściwości rzeczowej lub funkcjonalnej przez sąd rejonowy i przekazania sprawy do rozpoznania sądowi okręgowemu, sąd ten może przyjąć sprawę do rozpoznania lub wszcząć spór i wystąpić do sądu apelacyjnego o jego rozstrzygnięcie. Nie może odmówić przyjęcia sprawy i zwrócić ją sądowi rejonowemu.
W przypadku wszczęcia sporu kompetencyjnego, właściwość miejscową pomiędzy sądami równorzędnymi, rozstrzyga sąd wyższego rzędu w stosunku do tego sądu, który pierwszy wszczął spór.
Orzeczenie wydane przez sąd rozstrzygający spór o właściwość jest wiążące dla sądu, którego właściwość została w nim stwierdzona, chyba że ujawnią się nowe istotne okoliczności uzasadniające przekazanie sprawy (uchwała SN z dnia 10 października 1991 r., I KZP 24/91).
Spór o właściwość między sądem rejonowym a sądem okręgowym rozstrzyga sąd apelacyjny, a spór o właściwość między sądem apelacyjnym a innym sądem powszechnym – Sąd Najwyższy.
Na orzeczenie rozstrzygające spór o właściwość nie przysługuje zażalenie.
Wszczęcie sporu o właściwość miejscową powinno nastąpić w formie postanowienia przez sąd, któremu sprawa została przekazana do rozpoznania. W postanowieniu sąd powinien stwierdzić, że wszczyna spór o właściwość miejscową i przekazuje sprawę do rozstrzygnięcia określonemu sądowi wyższego rzędu. W uzasadnieniu powinien wykazać powody braku właściwości miejscowej i wskazać sąd właściwy, któremu sprawę należy przekazać.
Przepis § 2 art. 32 k.p.k nakazuje sądom pozostającym w sporze o właściwość miejscową podejmowanie czynności niecierpiących zwłoki do czasu rozstrzygnięcia sporu. np. rozpoznania wniosku o uchylenie lub