Art. 18. Wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Jeżeli czyn stanowi tylko wykroczenie, prokurator odmawiając wszczęcia postępowania lub umarzając je przekazuje sprawę Policji w celu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie do właściwego sądu; prokurator może sam wystąpić z takim wnioskiem.
§ 2. Jeżeli sąd lub prokurator dopatruje się w czynie przewinienia dyscyplinarnego albo naruszenia obowiązków służbowych lub zasad współżycia społecznego, może odmawiając wszczęcia postępowania albo umarzając je, zwłaszcza z powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu, przekazać sprawę innemu właściwemu organowi.
Komentarz redakcyjny
Przepis reguluje sposób postępowania, w przypadku ujawnienia w trakcie czynności sprawdzających (art. 307 k.p.k) lub postępowania przygotowawczego, że czyn objęty jego zakresem stanowi wykroczenie. Wówczas, w zależności od fazy postępowania, wydaje się postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania lub umorzeniu. Jednocześnie otwierają się dwie dalsze drogi postępowania w postaci:
1) przekazanie sprawy Policji lub innemu organowi właściwemu do prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia (arg. z art. 312 k.p.k);
2) skierowanie wniosku o ukaranie samodzielnie przez prokuratora.
Paragraf 2 omawianego przepisu dotyczy prokuratora, jak i sądu. Szczególnym wskazaniem jest ujawnienie w toku orzekania, że czyn nie stanowi przestępstwa i jednocześnie stanowi przewinienie dyscyplinarne albo naruszenie obowiązków służbowych lub zasad współżycia społecznego.
Istnieje konieczność przekazania sprawy do uprawnionego podmiotu, szczególnie np. jeżeli umorzenie postępowania nastąpiło z uwagi na stwierdzenie znikomej społecznej szkodliwości czynu.
W § 377 Rozporządzenia Ministra z dnia 07 kwietnia 2016r. Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury ( Dz.U. z 2017r. poz. 1206 z późn . zm. ) znajduje się wyliczenie okoliczności obligujących do przekazania informacji w trybie art. 18 § 2 k.p.k. i należą do nich:
1) zapewnienie bezpieczeństwa zdrowia i życia ludzi,
2) ochrona bezpieczeństwa i higieny pracy,
3) ochrona środowiska naturalnego,
4) ochrona zwierząt,
5) ochrona danych osobowych,
6) ochrona dziedzictwa narodowego,
7) ochrona interesów i praw konsumentów,
8) wyciągnięcie konsekwencji w stosunku do pracownika naruszającego obowiązki służbowe,
9) pociągnięcie pracownika winnego powstania szkody do odpowiedzialności materialnej,
10) przeciwdziałanie demoralizacji nieletniego lub przemocy w rodzinie,
11) zobowiązanie osoby uzależnionej do poddania się leczeniu odwykowemu.