Art. 315a. Odstąpienie od przesłuchania pokrzywdzonego w charakterze świadka
Kodeks postępowania karnego
Od przesłuchania pokrzywdzonego w charakterze świadka można odstąpić, jeżeli czynność ta nie jest niezbędna do dokonania ustaleń faktycznych. Pokrzywdzony, który nie był przesłuchany w charakterze świadka, powinien zostać przesłuchany w tym charakterze, jeżeli tego zażąda, chyba że uwzględnienie żądania prowadziłoby do przewlekłości postępowania.
Komentarz redakcyjny
Na etapie postępowania przygotowawczego prowadzący postępowanie, w formie śledztwa lub dochodzeni, może podjąć decyzję o odstąpieniu od przesłuchania pokrzywdzonego, jeżeli nie jest to niezbędne do dokonania ustaleń faktycznych. Chodzi o takie okoliczności, które można ustalić na podstawie innych dowodów, np. dokumentów, zeznań innych osób.
Punktem wyjścia do oceny zasadności odstąpienia od przeprowadzenia czynności przesłuchania jest art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k., a dokładnie „stwierdzenie, że okoliczność nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia”. Dokonując oceny, czy istnieje podstawa do odstąpienia od przesłuchania, należy uwzględnić nie tylko okoliczności mające znaczenie dla określenia sprawstwa czy winy danego oskarżonego, lecz także okoliczności mające znaczenie dla wymiaru kary czy środków karnych (M. Błoński, Wniosek..., s. 79–80).
Orzecznictwo Sądu Najwyższego pozwala na pozytywne ustalenie zaistnienia tej przesłanki jedynie w sytuacji stwierdzenia, iż okoliczność nie ma i nie może mieć żadnego wpływu na treść rozstrzygnięcia (wyroki SN: z 27.07.1977 r., V KR 84/77, , poz. 11; z 18.04.2007 r., III KK 298/06).
Pokrzywdzony może żądać przesłuchania go na okoliczności sprawy, wówczas czynność powinna być przeprowadzona, chyba że prowadziłaby do przewlekłości postępowania. Uprawnienie do złożenia takiego żądania przysługuje tylko pokrzywdzonemu, który nie był jeszcze w sprawie przesłuchiwany.
Przepis nie znajduje zastosowania w postępowaniu przed sądem