Art. 340. Umorzenie postępowania
Kodeks postępowania karnego
§ 1. W kwestii umorzenia postępowania stosuje się odpowiednio art. 322 oraz art. 323 § 1 i 2.
§ 2. W razie istnienia podstaw określonych w art. 45a Kodeksu karnego albo art. 43 § 1 lub 2, art. 43a lub art. 47 § 4 Kodeksu karnego skarbowego sąd, umarzając postępowanie lub rozpoznając wniosek prokuratora, o którym mowa w art. 323 § 3, orzeka przepadek.
§ 2a. Na postanowienie w przedmiocie przepadku przysługuje zażalenie stronom i osobie, od której przedmioty te odebrano lub która zgłosiła do nich roszczenie.
§ 3. Osoba roszcząca sobie prawo do korzyści lub przedmiotów, których przepadek orzeczono na podstawie art. 44–45a Kodeksu karnego lub art. 43 § 1 i 2, art. 43a oraz art. 47 § 4 Kodeksu karnego skarbowego, może dochodzić swych roszczeń tylko w postępowaniu cywilnym.
Komentarz redakcyjny
Gdy po wpłynięciu aktu oskarżenia, sąd skieruje sprawę na posiedzenie w celu jej umorzenia, w sytuacjach wskazanych w art. 339 k.p.k., do wydania orzeczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 322 oraz 323 § 1 i 2 k.p.k..
Postanowienie o umorzeniu postępowania – poza elementami wymienionymi w art. 94 k.p.k. (oznaczenie organu oraz osoby lub osób, wydających postanowienie, datę wydania postanowienia, wskazanie sprawy oraz kwestii, której postanowienie dotyczy, rozstrzygnięcie z podaniem podstawy prawnej, uzasadnienie, chyba że ustawa zwalnia od tego wymagania) – powinno zawierać: dane oskarżonego, dokładny opis czynu będącego przedmiotem rozpoznania sprawy, jego kwalifikację prawną, oraz podanie przyczyny i podstawy prawnej umorzenia postępowania. W sentencji decyzji powinna byś opisana podstawa postanowienia - np.: z uwagi na brak znamion czynu zabronionego.
Wraz z decyzją o umorzeniu postępowania, sąd powinien rozstrzygnąć w przedmiocie dowodów rzeczowych ( art. 230–233 k.p.k).
Na postanowienie o umorzeniu postępowania zarówno zamykające drogę do wydania wyroku (art. 459 § 1 k.p.k), jak i rozstrzygnięcie dotyczące dowodów rzeczowych (art. 340 § 1 w zw. z art. 323 § 1 i 2 k.p.k.) przysługuje zażalenie (art. 340 § 2 k.p.k.)
Na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych na podstawie art. 340 § 1 w zw. z art. 323 § 2 przysługuje zażalenie oskarżonemu, pokrzywdzonemu oraz osobie, której odebrano te przedmioty lub która zgłosiła do nich roszczenie.
Przepis art. 340 § 2 k.p.k. przewiduje możliwość orzeczenia przepadku dowodów rzeczowych w następujących sytuacjach:
1) umorzenia postępowania i wystąpienia podstaw wskazanych w art. 45a k.k. (przepis ten reguluje przesłanki dopuszczalności orzeczenia przepadku);
2) umorzenia postępowania i wystąpienia podstaw określonych w art. 43 § 1 lub 2, art. 43a lub art. 47 § 4 k.k.s. (przepisy te regulują przepadek w sytuacji popełnienia przestępstwa lub wykroczenia skarbowego);
3) rozpoznania wniosku prokuratora, o którym mowa w art. 323 § 3k.p.k. (gdy zachodzi