Art. 325g. Uproszczenie przedstawienia zarzutów i zamknięcia dochodzenia
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany jest tymczasowo aresztowany.
§ 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego.
§ 3. Podejrzanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony, a zwłaszcza ustanowienie lub wyznaczenie obrońcy.
Komentarz redakcyjny
W dochodzeniu nie jest wymagane wydawanie odrębnego postanowienia o przedstawieniu zarzutów podejrzanemu. Można zamieścić ich treść w protokole jego przesłuchania w charakterze podejrzanego. Czynność należy rozpocząć od powiadomienia podejrzanego o treści zarzucanego mu przestępstwa, jego kwalifikacji, następnie wpisać do protokołu przesłuchania.
Przedstawienie zarzutu odbywa się ustnie. Osobę, wobec której wykonano wskazane czynności, od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzaną na równi z osobą, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów (art. 71 § 1 k.p.k.).
Analogiczną odformalizowaną formę można również stosować do postanowienia o zmianie lub uzupełnieniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów.
Organ prowadzący dochodzenie nie ma obowiązku korzystania ze wskazanego uproszczenia.
Podejrzany w dochodzeniu, tak jak w śledztwie, ma prawo do żądania otrzymania pisemnego pouczenia, podania ustnie podstaw zarzutów, a także uzasadnienia zarzutów na piśmie.
Przepis 325g § 1 k.p.k. zezwala na niewydawanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia. Brak tego postanowienia nie pozbawia podejrzanego lub jego obrońcy przeprowadzenia czynności końcowego zaznajomienia z aktami postępowania, w przypadku złożenia wniosku.
Podejrzanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony, a zwłaszcza ustanowienie lub wyznaczenie obrońcy (art. 325g § 3 k.p.k.).
Odstępstwa w zakresie przedstawienia zarzutów i zamknięcia dochodzenia nie mają zastosowania do podejrzanego, który jest tymczasowo aresztowany. Wynika to wprost ze stwierdzenia zawartego w art. 325g § 1 k.p.k. W takim wypadku obowiązują regulacje zawarte w art. 313 i 321 k.p.k. W każdej sprawie, w której wobec podejrzanego stosowane jest tymczasowe aresztowanie, nie dotyczy to pozbawienia wolności, należy wydać odrębne postanowienie o przedstawieniu zarzutów, a także postanowienie o zamknięciu dochodzenia.