Art. 237a. Wykorzystanie dowodu popełnienia innego przestępstwa
Kodeks postępowania karnego
Jeżeli w wyniku kontroli uzyskano dowód popełnienia przez osobę, wobec której kontrola była stosowana, innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli, lub przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego popełnionego przez inną osobę niż objętą zarządzeniem kontroli, prokurator podejmuje decyzję w przedmiocie wykorzystania tego dowodu w postępowaniu karnym.
Komentarz redakcyjny
Materiały uzyskane w wyniku stosowania kontroli i utrwalania rozmów lub przekazów informacji, w ramach czynności procesowych mogą być wykorzystane jako dowód w procesie karnym, zarówno w tym, w którym kontrola była zarządzona, jak i w innym dotyczącym przestępstwa ściganego z urzędu lub skarbowego.
Przepis upoważnia prokuratora do podjęcia decyzji w przedmiocie wykorzystania dowodu uzyskanego podczas kontroli uzyskanej w postępowaniu karnym świadczący o możliwości popełnienia innego przestępstwa, nie będącego przedmiotem rozpoznania sprawy. Dotyczy to innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego, które nie było objęte zarządzeniem kontroli oraz przestępstwa popełnionego przez osobę, wobec której kontrola była stosowana, jak i przestępstwa popełnionego przez inną osobę, np. prowadzącą rozmowę telefoniczną z osobą, wobec której podsłuch był stosowany.
Decyzję o wykorzystaniu dowodu uzyskanego w wyniku kontroli wydaje prokurator (nie sąd) w formie postanowienia o wykorzystaniu procesowym materiałów pochodzących z legalnej kontroli w zakresie innej osoby oraz innego przestępstwa niż to, którego dotyczyła zgoda sądu na przeprowadzenie kontroli i utrwalenie treści rozmów telefonicznych.
Mogą być wykorzystane materiały uzyskane w trakcie kontroli w sprawach innych przestępstw niż te, w zakresie których istnieje możliwość zarządzenia kontroli i utrwalania treści rozmów telefonicznych, które zostały ściśle skatalogowane w art. 237 § 3 k.p.k..
W uchwale SN z 28.06.2018 r., I KZP 4/18 , dotyczącej art. 168b k.p.k., która powinna odnosić się odpowiednio do z art. 237a k.p.k., Sąd Najwyższy przyjął pogląd, że: użyte w art. 168b sformułowanie: „innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej” obejmuje swoim zakresem wyłącznie te przestępstwa, co do których sąd może wyrazić zgodę na zarządzenie kontroli operacyjnej, w tym te, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2017 r. poz. 2067 t.j. ze zm.).
W doktrynie wskazuje