Art. 232a. Przechowanie przedmiotów i substancji stwarzających niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Przedmioty i substancje stwarzające niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia, a w szczególności broń, amunicję, materiały wybuchowe lub łatwopalne, materiały radioaktywne, substancje trujące, duszące lub parzące, środki odurzające, substancje psychotropowe lub ich preparaty oraz prekursory kategorii 1, a także wyroby tytoniowe i napoje alkoholowe, przechowuje się w miejscu i w sposób zapewniający ich należyte zabezpieczenie.
§ 2. Jeżeli dla zapewnienia prawidłowego toku postępowania wystarczające jest przechowywanie próbek w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badań przedmiotów lub substancji, o których mowa w § 1, sąd właściwy do rozpoznania sprawy lub referendarz sądowy na wniosek prokuratora, niezwłocznie zarządza zniszczenie w całości lub w części pozostałych ilości przedmiotów lub substancji zbędnych do przeprowadzenia badań.
§ 3. Jeżeli sąd lub referendarz sądowy zarządził zniszczenie w części przedmiotów lub substancji, o których mowa w § 1, wskazuje jednocześnie w postanowieniu miejsce i czas przechowywania ich pozostałej części w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badań.
§ 4. Przedmioty i substancje stwarzające bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia przez możliwość eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych, innego gwałtownego wyzwolenia energii, rozprzestrzeniania się substancji trujących, duszących lub parzących, wyzwolenia energii jądrowej lub promieniowania jonizującego albo których przechowywanie w niezmienionym stanie nie jest możliwe, można zniszczyć przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w § 2.
§ 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do przechowywania oraz zniszczenia przedmiotów i substancji, o których mowa w § 1, oraz ich próbek, szczegółowe warunki, sposób oraz miejsca ich przechowywania, a także warunki i sposób ich zniszczenia, mając na uwadze potrzebę zapewnienia prawidłowego toku postępowania i jego koszty.
Komentarz redakcyjny
Art. 232a k.p.k. określa tryb postępowania z przedmiotami i substancjami stwarzającymi niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia, jak w szczególności: broń, amunicję, materiały wybuchowe lub łatwo palne, materiały radioaktywne, substancje trujące, duszące lub parzące, środki odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory.
Zwrot „w szczególności” świadczy o tym, że lista przedmiotów jest otwarta.
Wyroby tytoniowe i napoje alkoholowe nie są zaliczone do stwarzających niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia i dlatego ustawodawca użył słowa „a także”, jednakże należyje przechowywać zapewniając należyte zabezpieczenie.
Przedmiotów wskazanych w przepisie 232a k.p.k. nie można złożyć do depozytu sądowego.
W myśl § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 2012 r. (Dz.U.2012.1486 ) w sprawie podmiotów uprawnionych do przechowywania oraz zniszczenia w postępowaniu karnym przedmiotów i substancji stwarzających niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia podmiotami uprawnionymi do przechowywania przedmiotów i substancji oraz ich próbek są podmioty gwarantujące bezpieczne ich przechowywanie oraz dysponujące odpowiednimi miejscami, w szczególności:
1) właściwe miejscowo komendy Policji;
2) jednostki organizacyjne Żandarmerii Wojskowej;
3) instytuty badawcze nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej:
a) Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia,
b) Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej;
4) Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych;
5) przedsiębiorstwa prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji materiałów łatwopalnych, substancji trujących, duszących i parzących lub obrotu nimi, które posiadają zezwolenie na podstawie odrębnych przepisów;
6) przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, którzy posiadają zezwolenie na podstawie odrębnych przepisów.
W wypadku, gdy do zapewnienia prawidłowego toku postępowania wystarczające jest przechowywanie próbek w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badań tych przedmiotów lub substancji, dopuszczalne jest zniszczenie w całości lub w części pozostałych ilości przedmiotów lub substancji zbędnych do przeprowadzenia badań jeszcze przed prawomocnym zakończeniem sprawy (art. 232a § 2 k.p.k.). Decyduje o tym sąd właściwy do rozpoznania sprawy lub referendarz sądowy, wydając postanowienie, na wniosek prokuratora.
Postanowienie ma być wydane niezwłocznie (art.