Art. 227. Zasady przeszukania
Kodeks postępowania karnego
Przeszukanie lub zatrzymanie rzeczy powinno być dokonane zgodnie z celem tej czynności, z zachowaniem umiaru, oraz w granicach niezbędnych dla osiągnięcia celu tych czynności przy zachowaniu należytej staranności, w poszanowaniu prywatności i godności osób, których ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości.
Komentarz redakcyjny
Przeszukanie lub zatrzymanie rzeczy powinno być dokonane zgodnie z celem tej czynności, którym jest wykrycie lub zatrzymanie albo przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej, a także znalezienie rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że wymienione rzeczy, czy osoba w danym miejscu się znajdują. Nie można przeprowadzić czynności nie mając uzasadnionych podstaw do przypuszczenia, że przedmioty lub osoby istotne w sprawie znajdują się w konkretnym miejscu (art. 219 § 1 k.p.k.).
Z zachowaniem umiaru, tj. bez nadużywania uprawnień przez osoby dokonujące tych czynności, np. do stosowania środków przymusu, dokonywania czynności w porze nocy (art. 221 § 1 k.p.k.).
W granicach niezbędnych dla osiągnięcia celu tych czynności przy zachowaniu należytej staranności, w poszanowaniu godności osób, których ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości. Dopuszczalne są tylko działania organów procesowych, które są niezbędne dla dotarcia do miejsca prawdopodobnego znajdowania się poszukiwanej rzeczy lub osoby i zabezpieczenia ich do celów procesowych.
Osoba, u której dokonuje się przeszukania, nie może się sprzeciwić przeprowadzeniu czynności, jednakże należy poszanować jej godność.