Art. 219. Przeszukanie pomieszczeń i innych miejsc
Kodeks postępowania karnego
§ 1. W celu wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej, a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, można dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy tam się znajdują.
§ 2. W celu znalezienia rzeczy wymienionych w § 1 i pod warunkiem określonym w tym przepisie oraz z uwzględnieniem zasad i granic określonych w art. 227 można też dokonać przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów.
Komentarz redakcyjny
Celem przeszukania pomieszczeń i innych miejsc jest wykrycie lub zatrzymanie albo przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej, a także znalezienie rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym.
Muszą istnieć uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy znajdują się w pomieszczeniu lub innym miejscu, żeby można było dokonać przeszukania.
W przypadku wskazanego powyżej celu oraz uzasadnionych podstaw można dokonać także przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów (art. 219 § 2 k.p.k.). Przeszukanie osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów dokonuje się z uwzględnieniem zasad i granic określonych w art. 227 k.p.k., tj. z zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości. Np. przeszukanie osoby powinno być przeprowadzone przez osobę o tej samej płci ( art. 223 k.p.k.) oraz w oddzielnym pomieszczeniu lub za parawanem.
Przeszukanie można przeprowadzić po wszczęciu postępowania przygotowawczego, ale także w ramach postępowania w niezbędnym zakresie ( art. 308k.p.k.).
Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 14.12.2017 r., K 17/14, uznał m.in., iż art. 219 § 2 k.p.k. w zakresie, w jakim przewiduje przeszukanie osoby, nie określając granic tego przeszukania, jest niezgodny z art. 41 ust. 1 i art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Ponadto orzekł, iż przepis art. 219 § 2 k.p.k. w ww. zakresie, traci moc obowiązującą z upływem 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, co nastąpiło 22.12.2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 2405). W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż z dniem 23.06.2019 r. nastąpiła utrata mocy obowiązującej art. 219 § 2 w zakresie, w jakim przepis ten przewiduje przeszukanie osoby i nie określa jednocześnie granic tego przeszukania. Nowe brzmienie art. 219 § 2 nadała nowelizacja z 2019 r., precyzując przesłanki dokonania przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych