Art. 13. Doręczanie dokumentów i innych komunikatów pisemnych

1. Dokumenty, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 6, oraz orzeczenia wydane zgodnie z art. 7 doręcza się:

(A) za pośrednictwem poczty lub  

(B) drogą elektroniczną:  

(I) jeżeli takie środki są technicznie dostępne i dopuszczalne zgodnie z przepisami proceduralnymi państwa członkowskiego, w którym prowadzone jest europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń, a jeżeli strona, której mają zostać doręczone dokumenty, ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w innym państwie członkowskim – zgodnie z przepisami proceduralnymi tego państwa członkowskiego; oraz  

(ii) w przypadku gdy strona, której mają zostać doręczone dokumenty, wyraźnie z góry zaakceptowała doręczanie jej dokumentów drogą elektroniczną lub zgodnie z przepisami proceduralnymi państwa członkowskiego, w którym strona ta ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu, ma prawny obowiązek zaakceptowania tej konkretnej metody doręczenia.

Dokonanie usługi potwierdza się potwierdzeniem odbioru zawierającym datę odbioru.

2. Wszelka pisemna komunikacja, o której nie wspomniano w ust. 1, między sądem lub trybunałem a stronami lub innymi osobami biorącymi udział w postępowaniu odbywa się za pośrednictwem środków elektronicznych poświadczanych potwierdzeniem odbioru, jeżeli takie środki są technicznie dostępne i dopuszczalne zgodnie z przepisami proceduralnymi państwa członkowskiego, w którym prowadzone jest europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń, pod warunkiem że strona lub osoba zaakceptowała z wyprzedzeniem taki środek komunikacji lub że zgodnie z przepisami proceduralnymi państwa członkowskiego, w którym strona lub osoba ta ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu, ma prawny obowiązek zaakceptowania takiego środka komunikacji.  

3. Oprócz wszelkich innych sposobów dostępnych zgodnie z przepisami proceduralnymi Państw Członkowskich służących do wyrażania z wyprzedzeniem, zgodnie z wymogami ust. 1 i 2, akceptacji stosowania środków elektronicznych, możliwe jest wyrażenie takiej akceptacji za pomocą standardowego formularza roszczenia A i standardowego formularza odpowiedzi C.  

4. Jeżeli doręczenie zgodnie z ust. 1 nie jest możliwe, doręczenie może nastąpić w drodze jednej ze sposobów przewidzianych w art. 13 lub 14 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006.

Jeżeli komunikacja zgodnie z ust. 2 nie jest możliwa lub ze względu na szczególne okoliczności sprawy nie jest właściwa, można skorzystać z innej metody komunikacji dopuszczalnej na mocy prawa państwa członkowskiego, w którym prowadzone jest europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń.