Art. 34. Zawieszenie i podjęcie postępowania

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (wersja przekształcona)

1. W przypadku gdy jurysdykcja oparta jest na art. 4 lub na art. 7, 8 lub 9 i jeżeli przed sądem państwa trzeciego toczy się postępowanie w czasie, w którym przed sądem w państwie członkowskim zostaje wytoczone powództwo, które pozostaje w związku z powództwem w państwie trzecim, sąd państwa członkowskiego może zawiesić postępowanie, jeżeli:

a)	wskazane jest łączne rozpoznanie i rozstrzygnięcie spraw wiążących się ze sobą w celu uniknięcia wydania w oddzielnych postępowaniach sprzecznych ze sobą orzeczeń;

b)	można oczekiwać, że sąd państwa trzeciego wyda orzeczenie nadające się do uznania oraz, w odpowiednich przypadkach, do wykonania w państwie członkowskim; oraz

c)	sąd państwa członkowskiego upewnił się, że zawieszenie jest niezbędne dla prawidłowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości.

2. Sąd państwa członkowskiego może podjąć postępowanie w każdej chwili, jeżeli:

a)	w jego ocenie nie istnieje już ryzyko wydania sprzecznych ze sobą orzeczeń;

b)	postępowanie w sądzie państwa trzeciego zostało zawieszone lub umorzone;

c)	w jego ocenie postępowanie przed sądem państwa trzeciego prawdopodobnie nie zostanie zakończone w rozsądnym terminie; lub

d)	dalsze prowadzenie postępowania jest niezbędne dla prawidłowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości.

3. Sąd państwa członkowskiego może umorzyć postępowanie, jeżeli postępowanie przed sądem państwa trzeciego zostało zakończone i doprowadziło do wydania orzeczenia nadającego się do uznania oraz, w odpowiednich przypadkach, do wykonania w tym państwie członkowskim.

4. Sąd państwa członkowskiego stosuje niniejszy artykuł na wniosek jednej ze stron lub – gdy jest to możliwe na mocy prawa krajowego – z urzędu.