Art. 91. Języki

1.   Bez uszczerbku dla art. 55 ust. 2 lit. a), jeżeli na podstawie niniejszego rozporządzenia wymaga się tłumaczenia lub transliteracji, takie tłumaczenie lub taką transliterację sporządza się na język urzędowy zainteresowanego państwa członkowskiego lub, jeżeli w tym państwie członkowskim obowiązuje kilka języków urzędowych, na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych postępowania sądowego miejsca, w którym powołano się na orzeczenie wydane w innym państwie członkowskim lub wystąpiono z wnioskiem lub pozwem, zgodnie z przepisami prawa tego państwa członkowskiego.

2.   Tłumaczenie lub transliterację przetłumaczalnej treści pól tekstu dowolnego zaświadczeń, o których mowa w art. 29, 36, 47, 49 i 66, można sporządzić na jakikolwiek inny język urzędowy lub jakiekolwiek inne języki urzędowe instytucji Unii Europejskiej, które to języki zainteresowane państwo członkowskie dopuszcza, o czym poinformowało zgodnie z art. 103.

3.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o języku lub językach urzędowych instytucji Unii Europejskiej, innych niż własne języki urzędowe, które mogą dopuścić w kontaktach z organami centralnymi.

4.   Każde tłumaczenie wymagane do celów rozdziałów III i IV sporządza osoba uprawniona do wykonywania tłumaczeń w jednym z państw członkowskich.