Art. 82. Umieszczenie dziecka w innym państwie członkowskim

1.   Jeżeli sąd lub właściwy organ rozważa umieszczenie dziecka w innym państwie członkowskim, najpierw uzyskuje zgodę właściwego organu w tym innym państwie członkowskim. W tym celu organ centralny państwa członkowskiego, które kieruje wniosek, przekazuje do organu centralnego państwa członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek i w którym dziecko ma zostać umieszczone, wniosek o wyrażenie zgody, obejmujący sprawozdanie na temat dziecka wraz z podaniem powodów, dla których proponuje się umieszczenie dziecka lub objęcie go opieką, informacje o wszelkich rozważanych środkach finansowania i wszelkie inne informacje, które uzna za istotne, takie jak przewidywany czas trwania umieszczenia.

2.   Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli dziecko ma zostać umieszczone u jednego z rodziców.

Państwa członkowskie mogą postanowić, że ich zgoda przewidziana w ust. 1 nie jest wymagana nie tylko w odniesieniu do rodziców, ale również w przypadku umieszczenia dziecka na ich własnym terytorium u określonych kategorii bliskich krewnych. O kategoriach tych zostanie poinformowana Komisja zgodnie z art. 103.

3.   Organ centralny innego państwa członkowskiego może poinformować sąd lub właściwy organ, który rozważa możliwość umieszczenia dziecka, o bliskim związku dziecka z tym państwem członkowskim. Nie wpływa to na prawo krajowe i procedurę krajową państwa członkowskiego rozważającego możliwość umieszczenia dziecka.

4.   Do wniosku oraz do wszelkich dodatkowych dokumentów, o których mowa w ust. 1, dołącza się tłumaczenie na język urzędowy państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek, lub jeżeli w tym państwie członkowskim obowiązuje kilka języków urzędowych, na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych miejsca, w którym wniosek ma zostać zrealizowany, lub na dowolny inny język, który państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, wyraźnie dopuszcza. Państwa członkowskie informują Komisję, zgodnie z art. 103, o językach, które dopuszczają.

5.   Umieszczenie, o którym mowa w ust. 1, zostaje wyłącznie zarządzone lub zorganizowane przez kierujące wniosek państwo członkowskie po tym, jak właściwy organ państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek, wyrazi zgodę na takie umieszczenie.

6.   Orzeczenie udzielające zgody lub odmawiające udzielenia zgody przekazuje się organowi centralnemu, który skierował wniosek, najpóźniej w terminie trzech miesięcy od otrzymania wniosku, chyba że nie jest to możliwe na skutek wyjątkowych okoliczności.

7.   Do procedury w sprawie uzyskania zgody stosuje się przepisy prawa krajowego państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek.

8.   Niniejszy artykuł nie uniemożliwia organom centralnym ani właściwym organom zawierania lub dalszego stosowania istniejących porozumień lub ustaleń z organami centralnymi lub właściwymi organami innego państwa członkowskiego lub innych państw członkowskich, które to porozumienia lub ustalenia ułatwiają w ramach ich wzajemnych stosunków procedurę konsultacji w celu uzyskania zgody.