Art. 80. Współpraca przy zbieraniu i wymianie informacji istotnych dla procedur w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę
1. Bezpośrednio lub za pośrednictwem sądów, właściwych organów lub innych jednostek, na uzasadniony wniosek, organ centralny państwa członkowskiego, w którym dziecko ma lub miało zwykły pobyt lub w którym dziecko się znajdowało lub znajduje:
|
a) |
przekazuje, o ile jest dostępne, lub sporządza i przekazuje sprawozdanie dotyczące:
|
|
b) |
zapewnia wszelkie inne informacje istotne dla procedur w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej w państwie członkowskim, które skierowało wniosek, w szczególności informacje na temat sytuacji rodzica, krewnego lub innej osoby, która mogłaby być odpowiednia do sprawowania opieki nad dzieckiem, jeśli wymaga tego sytuacja dziecka; lub |
|
c) |
może zwrócić się do sądu lub właściwego organu w swoim państwie członkowskim z wnioskiem o zbadanie konieczności zastosowania środków służących ochronie osoby lub majątku dziecka. |
2. W każdym przypadku, gdy dziecko jest narażone na poważne zagrożenie, sąd lub właściwy organ, który rozważa zastosowanie środków służących ochronie dziecka lub który zastosował takie środki, o ile jest świadomy tego, że miejsce pobytu dziecka zostało przeniesione do innego państwa członkowskiego lub że dziecko znajduje się w innym państwie członkowskim, informuje sądy lub właściwe organy tego innego państwa członkowskiego o istniejącym zagrożeniu oraz o już przyjętych lub rozważanych środkach. Informacje te można przekazać bezpośrednio lub za pośrednictwem organów centralnych.
3. Do wniosków, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz do wszelkich dodatkowych dokumentów dołącza się ich tłumaczenie na język urzędowy państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek, lub jeżeli w tym państwie członkowskim obowiązuje kilka języków urzędowych, na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych miejsca, w którym wniosek ma zostać zrealizowany, lub na dowolny inny język, który państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, wyraźnie dopuszcza. Państwa członkowskie informują Komisję, zgodnie z art. 103, o językach, które dopuszczają.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazuje się organowi centralnemu, który skierował wniosek, najpóźniej w terminie trzech miesięcy od otrzymania wniosku, chyba że nie jest to możliwe na skutek wyjątkowych okoliczności.