Art. 56. Zawieszenie postępowania i odmowa wykonania

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę

1. Organ właściwy w zakresie wykonania lub sąd w państwie członkowskim wykonania, z urzędu lub na wniosek osoby, przeciwko której dochodzi się wykonania, lub, jeżeli prawo krajowe przewiduje taką możliwość, na wniosek zainteresowanego dziecka, zawiesza postępowanie w sprawie wykonania orzeczenia, jeżeli wykonalność orzeczenia została zawieszona w państwie członkowskim pochodzenia.

2. Organ właściwy w zakresie wykonania lub sąd w państwie członkowskim wykonania może, na wniosek osoby, przeciwko której dochodzi się wykonania, lub, jeżeli prawo krajowe przewiduje taką możliwość, na wniosek zainteresowanego dziecka, zawiesić, w całości lub w części, postępowanie w sprawie wykonania orzeczenia z jednego z następujących powodów:

a)	w państwie członkowskim pochodzenia został wniesiony od orzeczenia zwyczajny środek zaskarżenia;

b)	nie upłynął jeszcze termin wniesienia zwyczajnego środka zaskarżenia, o którym mowa w lit. a);

c)	wniesiono wniosek o odmowę wykonania na podstawie art. 41, 50 lub 57;

d)	osoba, przeciwko której dochodzi się wykonania, wniosła, zgodnie z art. 48, wniosek o cofnięcie zaświadczenia wydanego zgodnie z art. 47.

3. Jeżeli organ właściwy w zakresie wykonania lub sąd zawiesi postępowanie w sprawie wykonania orzeczenia z powodu, o którym mowa w ust. 2 lit. b), może wyznaczyć termin wniesienia środka zaskarżenia.

4. W wyjątkowych przypadkach organ właściwy w zakresie wykonania lub sąd może – na wniosek osoby, przeciwko której dochodzi się wykonania, lub, jeżeli prawo krajowe przewiduje taką możliwość, na wniosek zainteresowanego dziecka lub każdej zainteresowanej strony działającej w celu ochrony dobra dziecka – zawiesić postępowanie w sprawie wykonania orzeczenia, jeżeli wykonanie naraziłoby dziecko na poważne ryzyko wyrządzenia mu szkody fizycznej lub psychicznej ze względu na tymczasowe przeszkody, które pojawiły się po wydaniu orzeczenia, lub ze względu na inną istotną zmianę okoliczności.

Wykonanie orzeczenia podejmuje się ponownie z chwilą ustania poważnego ryzyka wyrządzenia szkody fizycznej lub psychicznej.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4, przed odmową wykonania orzeczenia na mocy ust. 6, organ właściwy w zakresie wykonania lub sąd podejmuje stosowne działania w celu ułatwienia wykonania zgodnie z prawem krajowym i procedurą krajową i z uwzględnieniem dobra dziecka.

6. Jeżeli poważne ryzyko, o którym mowa w ust. 4, ma trwały charakter, organ właściwy w zakresie wykonania lub sąd, na wniosek, może odmówić wykonania orzeczenia.