Art. 55. Doręczenie zaświadczenia i orzeczenia

1.   W przypadku gdy wystąpiono o wykonanie orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim, odpowiednie zaświadczenie wydane zgodnie z art. 36 lub 47 zostaje doręczone osobie, przeciwko której dochodzi się wykonania, przed zastosowaniem pierwszego środka wykonania. Do zaświadczenia załącza się orzeczenie, o ile nie zostało wcześniej doręczone tej osobie, i, w stosownych przypadkach, szczegółowe informacje na temat warunków, o których mowa w art. 54 ust. 1.

2.   Jeżeli doręczenie ma zostać wykonane w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie pochodzenia, osoba, przeciwko której dochodzi się wykonania, może wystąpić z wnioskiem o udostępnienie tłumaczenia lub transliteracji następujących dokumentów:

jeżeli dokumenty te nie zostały sporządzone w języku, który osoba ta rozumie, lub w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym ma ona zwykły pobyt, lub w przypadku gdy w tym państwie członkowskim obowiązuje kilka języków urzędowych, w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych miejsca jej zwykłego pobytu oraz jeżeli nie udostępniono jej tłumaczenia lub transliteracji tych dokumentów na jeden z tych języków.

3.   W przypadku gdy wystąpiono z wnioskiem o udostępnienie tłumaczenia lub transliteracji na podstawie ust. 2, dopóki tłumaczenie lub transliteracja nie zostaną przekazane osobie, przeciwko której dochodzi się wykonania, nie można zastosować żadnych środków wykonania, z wyjątkiem środków zabezpieczających.

4.   Ustęp 2 i 3 nie mają zastosowania w zakresie, w jakim orzeczenie i, w stosownych przypadkach, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zostały już doręczone osobie, przeciwko której dochodzi się wykonania, z zachowaniem wymogów dotyczących tłumaczenia lub transliteracji przewidzianych w ust. 2.