Art. 47. Wydawanie zaświadczenia
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę
1. Sąd, który wydał orzeczenie, o którym mowa w art. 42 ust. 1, na wniosek strony wydaje zaświadczenie dotyczące:
|
a) |
orzeczenia przyznającego prawo do osobistej styczności z dzieckiem – przy użyciu formularza zamieszczonego w załączniku V; |
|
b) |
orzeczenia co do istoty dotyczącego pieczy nad dzieckiem, przewidującego powrót dziecka oraz wydanego zgodnie z art. 29 ust. 6, przy użyciu formularza zamieszczonego w załączniku VI. |
2. Zaświadczenie wypełnia się i wydaje w języku, w którym sporządzono orzeczenie. Zaświadczenie można też wydać w innym języku urzędowym instytucji Unii Europejskiej, o zastosowanie którego wystąpiła jedna ze stron. W żaden sposób nie zobowiązuje to sądu wydającego zaświadczenie do zapewnienia tłumaczenia lub transliteracji przetłumaczalnej treści pól tekstu dowolnego.
3. Sąd wydaje zaświadczenie wyłącznie wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:
|
a) |
wszystkim stronom, których to dotyczy, zapewniono możliwość bycia wysłuchanymi; |
|
b) |
dziecku zapewniono możliwość wyrażenia jego poglądów zgodnie z art. 21; |
|
c) |
w przypadku gdy orzeczenie zostało wydane zaocznie:
|
4. Bez uszczerbku dla ust. 3 niniejszego artykułu zaświadczenie dotyczące orzeczenia, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b), wydawane jest wyłącznie wtedy, gdy sąd, wydając orzeczenie, uwzględnił przyczyny i okoliczności faktyczne leżące u podstaw wcześniejszego orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim zgodnie z art. 13 akapit pierwszy lit. b) lub art. 13 akapit drugi konwencji haskiej z 1980 r.
5. Zaświadczenie jest skuteczne tylko w ramach wykonalności orzeczenia.
6. Od wydania zaświadczenie nie przysługują żadne inne środki zaskarżenia niż środki, o których mowa w art. 48.