Art. 20. Zawisłość sprawy i postępowania zależne

1.   Jeżeli postępowanie w sprawie o rozwód, separację lub unieważnienie małżeństwa między tymi samymi stronami zostało wszczęte przed sądami różnych państw członkowskich, sąd, do którego pozew lub wniosek wniesiono później, zawiesza z urzędu postępowanie do czasu ustalenia jurysdykcji sądu, do którego pozew lub wniosek wniesiono wcześniej.

2.   Z wyjątkiem przypadku, gdy jurysdykcja jednego z sądów opiera się wyłącznie na art. 15, jeżeli postępowanie w sprawie odpowiedzialności rodzicielskiej w odniesieniu do tego samego dziecka oraz na tej samej podstawie roszczenia zostało wszczęte przed sądami różnych państw członkowskich, sąd, do którego pozew lub wniosek wniesiono później, zawiesza z urzędu postępowanie do czasu ustalenia jurysdykcji sądu, do którego pozew lub wniosek wniesiono wcześniej.

3.   Jeżeli ustalona została jurysdykcja sądu, do którego pozew lub wniosek wniesiono wcześniej, sąd, do którego pozew lub wniosek wniesiono później, stwierdza brak swej jurysdykcji na rzecz sądu, do którego pozew lub wniosek wniesiono wcześniej.

W takim przypadku strona, która wszczęła postępowanie przed sądem, do którego pozew lub wniosek wniesiono później, może wszcząć to postępowanie przed sądem, do którego pozew lub wniosek wniesiono wcześniej.

4.   Jeżeli postępowanie wszczęto przed sądem państwa członkowskiego, któremu zgodnie z uznaniem jurysdykcji, o którym mowa w art. 10, przyznano jurysdykcję wyłączną, każdy sąd innego państwa członkowskiego zawiesza postępowanie do chwili, gdy sąd, przed którym wszczęto postępowanie na podstawie porozumienia lub zgodnie z uznaniem jurysdykcji, stwierdzi, że na mocy tego porozumienia lub uznania nie przysługuje mu jurysdykcja.

5.   Jeżeli – i w zakresie, w jakim – sąd, który stwierdził swoją wyłączną jurysdykcję zgodnie z uznaniem jurysdykcji, o której mowa w art. 10, każdy sąd innego państwa członkowskiego stwierdza brak swej jurysdykcji na rzecz tego sądu.