Art. 15. Środki tymczasowe, w tym środki zabezpieczające, stosowane w przypadkach niecierpiących zwłoki
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę
1. W przypadkach niecierpiących zwłoki, nawet jeżeli jurysdykcję do rozpoznania sprawy co do istoty ma sąd innego państwa członkowskiego, sądy państwa członkowskiego mają jurysdykcję do stosowania środków tymczasowych, w tym środków zabezpieczających, które mogą być dostępne na mocy prawa tego państwa członkowskiego w odniesieniu do:
|
a) |
dziecka, które znajduje się w tym państwie członkowskim; lub |
|
b) |
majątku, który należy do dziecka i który znajduje się w tym państwie członkowskim. |
2. Jeżeli wymaga tego ochrona dobra dziecka, sąd, który zastosował środki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu bezzwłocznie informuje o tym – bezpośrednio zgodnie z art. 86 albo za pośrednictwem organów centralnych wyznaczonych zgodnie z art. 76 – sąd lub właściwy organ państwa członkowskiego mającego jurysdykcję zgodnie z art. 7 lub, w stosownych przypadkach, sąd państwa członkowskiego wykonującego na podstawie niniejszego rozporządzenia jurysdykcję do rozpoznania sprawy co do istoty.
3. Środki zastosowane zgodnie z ust. 1 tracą moc, jak tylko sąd państwa członkowskiego, które na podstawie niniejszego rozporządzenia ma jurysdykcję do rozpoznania sprawy co do istoty, zastosuje środki, które uważa za właściwe.
W stosownych przypadkach sąd ten może poinformować o swoim postanowieniu – bezpośrednio zgodnie z art. 86 lub za pośrednictwem organów centralnych wyznaczonych zgodnie z art. 76 – sąd, który zastosował środki tymczasowe, w tym środki zabezpieczające.