Art. 12. Przekazanie jurysdykcji sądowi innego państwa członkowskiego

1.   W wyjątkowych okolicznościach sąd państwa członkowskiego mającego jurysdykcję do rozpoznania sprawy co do istoty może, na wniosek strony lub z urzędu – jeśli uzna, że sąd innego państwa członkowskiego, z którym dziecko ma szczególny związek, byłby lepiej umiejscowiony do tego, by ocenić dobro dziecka w tej konkretnej sprawie – zawiesić postępowanie lub jego określoną część oraz:

a)	określić termin, w którym strona lub strony mają poinformować sąd tego innego państwa członkowskiego o toczącym się postępowaniu oraz o możliwości przekazania jurysdykcji i wniesienia pozwu lub wniosku do tego sądu; albo

b)	wystąpić do sądu innego państwa członkowskiego z wnioskiem o to, by uznał swoją jurysdykcję zgodnie z ust. 2.

2.   Sąd tego innego państwa członkowskiego może – jeżeli z uwagi na szczególne okoliczności sprawy jest to zgodne z dobrem dziecka – uznać swoją jurysdykcję w terminie sześciu tygodni od:

a)	wszczęcia przed nim postępowania zgodnie z ust. 1 lit. a); lub

b)	otrzymania wniosku zgodnie z ust. 1 lit. b).

Sąd, przed którym postępowanie wszczęto później lub do którego wystąpiono z wnioskiem o uznanie jurysdykcji, bezzwłocznie informuje o tym sąd, przed którym postępowanie wszczęto wcześniej. Jeżeli sąd ten uzna swoją jurysdykcję, sąd, przed którym postępowanie wszczęto wcześniej, uznaje brak swojej jurysdykcji.

3.   Sąd, przed którym postępowanie wszczęto wcześniej, nadal wykonuje swoją jurysdykcję, jeżeli nie otrzymał potwierdzenia przyjęcia jurysdykcji przez sąd innego państwa członkowskiego w terminie siedmiu tygodni od:

a)	upływu terminu, w którym strony miały wnieść pozew lub wniosek do sądu innego państwa członkowskiego zgodnie z ust. 1 lit. a); lub

b)	otrzymania przez ten sąd wniosku zgodnie z ust. 1 lit. b).

4.   Do celów ust. 1 przyjmuje się, że dziecko ma szczególny związek z państwem członkowskim, jeżeli:

a)	dziecko uzyskało w tym państwie członkowskim zwykły pobyt po wszczęciu postępowania przed sądem, o którym mowa w ust. 1;

b)	dziecko miało wcześniej zwykły pobyt w tym państwie członkowskim;

c)	dziecko ma obywatelstwo tego państwa członkowskiego;

d)	podmiot odpowiedzialności rodzicielskiej ma zwykły pobyt w tym państwie członkowskim; lub

e)	majątek dziecka znajduje się na terytorium tego państwa członkowskiego, a sprawa dotyczy środków ochrony dziecka w związku z zarządem, zabezpieczeniem lub rozporządzaniem tym majątkiem.

5.   Jeżeli wyłączna jurysdykcja sądu została ustalona na podstawie art. 10a, sąd ten nie może przekazać jurysdykcji sądowi innego państwa członkowskiego.