Ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji

Ustawa określa zasady udzielania przedsiębiorcom wsparcia na realizację nowych inwestycji, organ właściwy w sprawach wspierania nowych inwestycji oraz jego kompetencje i tryb działania, a także zadania zarządzających obszarami odpowiedzialnych za wspieranie nowych inwestycji.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) nowa inwestycja:

a) inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

b) nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa;

2) obszar – tereny określone w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 3, na których zarządzający obszarem wykonuje zadania określone ustawą;

3) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086);

4) zarządzający obszarem – zarządzającego specjalną strefą ekonomiczną ustanowioną na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086);

5) kryteria jakościowe – warunki zgodności ze średniookresową strategią rozwoju kraju, o której mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2019 r. poz. 1295 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 1378), szczegółowo określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 3;

6) kryteria ilościowe – minimalne koszty inwestycji uzależnione od poziomu bezrobocia w powiecie, w którym ma być realizowana nowa inwestycja, szczegółowo określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 2; w przypadku gdy inwestycja jest położona w więcej niż jednym powiecie, poziom bezrobocia ustala się na podstawie tego powiatu, w którym znajdzie się większa część terenu, na którym zostanie zlokalizowana nowa inwestycja;

7) koszty kwalifikowane nowej inwestycji – poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu:
a) koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji, z wyłączeniem kosztów poniesionych na samochody osobowe, środki transportu lotniczego, tabor pływający oraz inne składniki majątku służące głównie celom osobistym przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy będącego spółką handlową – głównie celom osobistym jej wspólnika albo akcjonariusza, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, lub
b) dwuletnie koszty pracy poniesione przez przedsiębiorcę na tworzenie określonej liczby nowych miejsc pracy, przez określony czas, w związku z realizacją nowej inwestycji, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej.

1. Wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych albo przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się również do dochodów z praw własności intelektualnej osiąganych przez przedsiębiorców realizujących nową inwestycję na podstawie decyzji o wsparciu.

Zwolnienie, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

1. Organem właściwym w sprawach wspierania nowej inwestycji w rozumieniu ustawy jest minister właściwy do spraw gospodarki.

2. Wsparcie może być udzielone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podzielonym na obszary, zgodnie z ust. 3, z uwzględnieniem spójności terytorialnej, powiązań gospodarczych oraz granic powiatów.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, obszary, na których poszczególni zarządzający obszarami będą wykonywać zadania określone w ustawie, przez przypisanie zarządzającym terenów położonych w administracyjnych granicach powiatów, mając na względzie kryteria określone w ust. 2 oraz sprawność zarządzania poszczególnymi obszarami.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, powierzyć zarządzającemu obszarem, będącym spółką wymienioną w przepisach wydanych na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 735), wykonywanie zadań określonych w niniejszej ustawie na terenie wyodrębnionym z obszaru przypisanego zarządzającemu obszarem zgodnie z ust. 2 i 3, mając na uwadze konieczność stworzenia właściwych warunków do zrealizowania nowej inwestycji przyczyniającej się do rozwoju obszaru.

5. Z dniem wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie ust. 4, zarządzający obszarem, który został wskazany zgodnie z ust. 3, traci dotychczasowe prawa i obowiązki z tytułu realizacji tych zadań na wyodrębnionym terenie.

1. Jeżeli miejsce realizacji planowanej nowej inwestycji znajduje się na terenie dwóch lub więcej obszarów przypisanych do różnych zarządzających obszarami, wykonywanie zadań określonych w ustawie należy do tego zarządzającego, w którego obszarze znajdzie się większa część terenu, na którym zostanie zlokalizowana nowa inwestycja.

2. W przypadku gdy teren nowej inwestycji jest położony w równej części na obszarze właściwości kilku zarządzających obszarami, o właściwości zarządzającego decyduje minister właściwy do spraw gospodarki, o czym zawiadamia tych zarządzających i przedsiębiorcę realizującego nową inwestycję.

3. Zarządzający obszarem właściwy w chwili wydania decyzji o wsparciu pozostaje właściwy aż do upływu okresu, na który wydana została taka decyzja.

4. W przypadku gdy przedsiębiorca realizuje więcej niż jedną nową inwestycję, właściwość zarządzającego obszarem dla każdej nowej inwestycji jest określana odrębnie.

1. Zarządzający obszarem wspiera rozwój nowych inwestycji na danym obszarze, biorąc pod uwagę potrzeby rozwojowe regionu i cele gospodarcze określone w dokumentach strategicznych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.

2. Do zadań zarządzającego obszarem należy prowadzenie działań zmierzających do powstawania nowych inwestycji i ich rozwoju na terenie obszarów przypisanych zarządzającemu obszarem, w tym:

1) udostępnianie przedsiębiorcom, na podstawie umowy, składników mienia, których zarządzający obszarem jest właścicielem, posiadaczem zależnym lub oddanych mu w zarząd;

2) gospodarowanie składnikami mienia, których zarządzający obszarem jest właścicielem, posiadaczem zależnym lub oddanych mu w zarząd, w sposób ułatwiający przedsiębiorcom prowadzenie działalności gospodarczej;

3) świadczenie nieodpłatnych usług informacyjnych na rzecz przedsiębiorców ubiegających się o wsparcie oraz korzystających ze wsparcia, a także innych usług, wskazanych w planie rozwoju inwestycji, o którym mowa w art. 9;

4) prowadzenie działań promujących działalność gospodarczą i nowe inwestycje;

5) udzielanie przedsiębiorcom informacji pozyskanych od powiatowych urzędów pracy oraz partnerów społecznych funkcjonujących w obszarze przypisanym zarządzającemu obszarem, istotnych z punktu widzenia realizacji nowej inwestycji;

6) podejmowanie działań przyczyniających się do polepszenia współpracy między przedsiębiorcami, lokalną społecznością oraz partnerami społecznymi;

7) pomoc przedsiębiorcom w kontaktach z administracją publiczną;

8) współpraca w zakresie uwzględniania w procesie kształcenia potrzeb rynku pracy:

a) ze szkołami ponadpodstawowymi, w szczególności ze szkołami prowadzącymi kształcenie zawodowe oraz placówkami kształcenia ustawicznego, placówkami kształcenia praktycznego oraz ośrodkami dokształcania i doskonalenia zawodowego, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. b i pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 910 i 1378),

b) z uczelniami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2183, z późn. zm.);

9) tworzenie narzędzi na rzecz rozwoju innowacyjnej gospodarki;

10) rekomendowanie przedsiębiorcom optymalnej lokalizacji nowych inwestycji.

3. Zarządzający obszarem, realizując zadania określone w planie rozwoju inwestycji, o którym mowa w art. 9, może zlecać osobom trzecim wykonanie zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 3, 4, 6, 8 i 9.

1. Zarządzający obszarem współdziała z innymi zarządzającymi obszarami przy udzielaniu wsparcia nowym inwestycjom, w szczególności przy rekomendowaniu przedsiębiorcy optymalnej lokalizacji inwestycji, mając na względzie słuszny interes przedsiębiorcy oraz rozwój regionów i cele gospodarcze określone w dokumentach strategicznych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.

2. Działania zarządzającego obszarem, podejmowane w ramach współdziałania z innymi zarządzającymi obszarami, które skutkują zlokalizowaniem nowej inwestycji w innym obszarze, nie stanowią działania na szkodę zarządzającego obszarem.

1. Zarządzający obszarem wykonuje swoje zadania zgodnie z planem rozwoju inwestycji.

2. Plan rozwoju inwestycji jest przygotowywany przez zarządzającego obszarem i uwzględnia dokumenty strategiczne, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, oraz dokumenty planistyczne, o których mowa w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293, 471, 782, 1086 i 1378).

3. Plan rozwoju inwestycji określa w szczególności:

1) szczegółowe cele, do których osiągnięcia dąży zarządzający obszarem w okresie objętym planem;

2) usługi świadczone przez zarządzającego obszarem, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 3;

3) zasady ustalania wynagrodzenia za usługi inne niż informacyjne świadczone przez zarządzającego obszarem.

4. Zarządzający obszarem sporządza plan rozwoju inwestycji nie później niż w terminie 60 dni, licząc od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 5 ust. 3.

5. Zarządzający obszarem dokonuje przeglądu planu rozwoju inwestycji i dostosowuje go do bieżących warunków, nie rzadziej niż co 2 lata, a w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 4, w terminie 30 dni, licząc od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie tego przepisu.

6. Minister właściwy do spraw gospodarki zatwierdza plan rozwoju inwestycji w terminie 60 dni, licząc od dnia jego przedłożenia przez zarządzającego obszarem, a jeżeli zgłosi zastrzeżenia do tego planu – po ich uwzględnieniu.

7. Zarządzający obszarem przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki informację o realizacji planu rozwoju inwestycji za dany rok kalendarzowy do końca lutego roku następnego.

1. Zarządzający obszarem świadczy na rzecz przedsiębiorcy korzystającego ze wsparcia nowej inwestycji usługi inne niż informacyjne na podstawie umowy, która określa wynagrodzenie za świadczenie tych usług.

2. Za usługi, o których mowa w ust. 1, uznaje się:

1) usługi doradcze;

2) usługi wsparcia i pośrednictwa z podmiotami otoczenia biznesu, jednostkami naukowymi, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. a–e ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2018 r. poz. 87), podmiotami posiadającymi zaplecze badawczo-rozwojowe, podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 8, przedsiębiorcami oraz klastrami;

3) usługi promocyjne;

4) usługi szkoleniowe;

5) inne usługi bezpośrednio związane z realizacją decyzji o wsparciu.

3. Szczegółowy katalog usług, o których mowa w ust. 2, określony jest w planie rozwoju inwestycji.

4. Przedsiębiorca, który uzyskał decyzję o wsparciu, obowiązany jest do zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1.

1. Zarządzający obszarem powołuje radę rozwoju obszaru gospodarczego, zwaną dalej „radą”.

2. W skład rady wchodzą przedstawiciele przedsiębiorców, przedstawiciele jednostek samorządu terytorialnego znajdujących się w granicach obszaru oraz przedstawiciele wojewódzkich rad dialogu społecznego.

3. Strona przedsiębiorców reprezentowana jest przez przedstawicieli:

1) mikro-, małych i średnich przedsiębiorców,

2) dużych przedsiębiorców

– w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i art. 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.).

4. Jednostki samorządu terytorialnego reprezentowane są przez przedstawicieli:

1) województwa – po jednym przedstawicielu każdego województwa znajdującego się w granicach obszaru;

2) gmin i powiatów.

5. Wyboru członków rady dokonuje zarządzający obszarem spośród zgłoszonych kandydatów. Zarządzający obszarem dokonuje wyboru członków rady, uwzględniając kwalifikacje i doświadczenie osób, które się zgłoszą. Przy wyborze członków rady zarządzający obszarem dąży do zachowania równowagi między grupami podmiotów, które są reprezentowane w radzie.

6. Rada przedstawia opinie i wnioski w sprawach dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej na terenie obszaru oraz proponuje kierunki działań na rzecz poprawy otoczenia przedsiębiorstw i rozwoju społeczno-gospodarczego obszaru.

7. Rada może przedstawiać władzom gmin lub powiatów położonych na terenie obszaru, w którym działa rada, rekomendacje w zakresie działań, które mogą przyczynić się do zwiększania atrakcyjności inwestycyjnej danej gminy lub powiatu.

8. Organizację i tryb działania rady określa regulamin uchwalany przez radę na pierwszym jej posiedzeniu.

9. Członkom rady za udział w pracach rady nie przysługuje wynagrodzenie.

10. Obsługę rady zapewnia zarządzający obszarem.

1. Organ właściwy na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65, 284, 471 i 782) może zlecić zarządzającemu obszarem odpłatnie, na podstawie umowy, przygotowanie nieruchomości do sprzedaży oraz zorganizowanie i przeprowadzenie przetargu na zbycie tej nieruchomości.

2. Zarządzający obszarem przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany do postępowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

1. Wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

2. Decyzję o wsparciu wydaje minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek przedsiębiorcy ubiegającego się o wsparcie zawierający plan realizacji nowej inwestycji.

3. Decyzję o wsparciu wydaje się na czas oznaczony, nie krótszy niż 10 lat i nie dłuższy niż 15.

4. Okres, na który jest wydawana decyzja o wsparciu, uzależnia się od intensywności pomocy publicznej ustalonej dla danego obszaru.

5. Jeżeli w dniu wydania decyzji o wsparciu powierzchnia terenu, na którym ma być zlokalizowana nowa inwestycja, jest położona co najmniej w 51% w granicach specjalnej strefy ekonomicznej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, decyzję o wsparciu nowej inwestycji wydaje się na okres 15 lat.

6. W przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu.

7. W przypadku gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu oraz na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, dla rozliczenia łącznej pomocy publicznej przyznanej temu przedsiębiorcy przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio.

8. Rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której rozpoczęto inwestycję, w oparciu o którą jest prowadzona działalność gospodarcza.

9. Przez rozpoczęcie inwestycji rozumie się:
1) rozpoczęcie robót budowlanych związanych z inwestycją lub
2) pierwsze prawnie wiążące zobowiązanie do zamówienia urządzeń, lub
3) inne zobowiązanie, które sprawia, że inwestycja staje się nieodwracalna
– w zależności od tego, które z tych zdarzeń wystąpiło pierwsze, przy czym nie uznaje się za rozpoczęcie inwestycji zakupu gruntów ani prac przygotowawczych, takich jak uzyskanie zezwoleń i przeprowadzenie studiów wykonalności.

10. W przypadku przejęcia przez rozpoczęcie inwestycji rozumie się nabycie aktywów bezpośrednio związanych z nabytym zakładem.

1. Decyzję o wsparciu wydaje się na realizację nowej inwestycji:

1) która spełnia kryteria:

a) ilościowe,

b) jakościowe;

2) w ramach działalności gospodarczej niewyłączonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1.

2. (uchylony)

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawana decyzja o wsparciu,

2) szczegółowe kryteria jakościowe,

3) szczegółowe kryteria ilościowe,

4) sposób weryfikacji spełniania wymagań, o których mowa w ust. 1,

5) warunki udzielania pomocy publicznej,

6) maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy publicznej, której można udzielić przedsiębiorcy,

7) sposób ustalania terminu obowiązywania decyzji o wsparciu dla danej inwestycji,

8) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji,

9) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej na dzień wydania decyzji o wsparciu,

10) sposób ustalania wielkości dopuszczalnej pomocy publicznej w przypadku prowadzenia działalności na podstawie więcej niż jednej decyzji o wsparciu,

11) sposób wydzielenia organizacyjnego działalności objętej decyzją o wsparciu oraz prowadzenia rozliczeń w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej nieobjętej decyzją o wsparciu,

12) wzór wniosku o wydanie decyzji o wsparciu zawierający w szczególności określenie kategorii przedsiębiorcy, przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej w ramach nowej inwestycji zawierający kody PKWiU związane wyłącznie z realizacją nowej inwestycji oraz elementy planu realizacji nowej inwestycji

– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia zgodności udzielonej pomocy publicznej z prawem Unii Europejskiej, rozwój obszarów, a także potrzebę oceny spełnienia warunków udzielenia wsparcia oraz potrzebę zapewnienia jednolitości wniosków i sprawnej realizacji nowej inwestycji w tym zakresie.

1. Decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, dotyczące:

1) tworzenia przez przedsiębiorcę określonej liczby nowych miejsc pracy w związku z realizacją nowej inwestycji, przez określony czas;

2) poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji;

3) terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty nowej inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane, z wyłączeniem dwuletnich kosztów pracy, kosztów związanych z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli oraz leasingu finansowego, które mogą być kwalifikowane po terminie zakończenia inwestycji;

4) maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, jakie mogą być uwzględnione przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej;

5) kryteriów ilościowych i kryteriów jakościowych, do których spełnienia zobowiązał się przedsiębiorca;

6) terenu, na którym nowa inwestycja zostanie zrealizowana z uwzględnieniem danych ewidencyjnych nieruchomości.

2. W przypadku podlegania obowiązkowi notyfikacji Komisji Europejskiej, decyzja o wsparciu wskazuje, że przedsiębiorca nie jest uprawniony do korzystania z pomocy do czasu podjęcia przez Komisję Europejską decyzji zezwalającej na taką pomoc.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla siedziby lub miejsca zamieszkania przedsiębiorcy w sprawach podatku dochodowego kopię wydanej decyzji o wsparciu, kopię decyzji o zmianie decyzji o wsparciu, kopię decyzji o uchyleniu decyzji o wsparciu oraz kopię decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji o wsparciu, w terminie 14 dni, licząc od dnia, w którym decyzje te stały się prawomocne.

2. W przypadku gdy decyzje, o których mowa w ust. 1, dotyczą spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej albo komandytowo-akcyjnej, kopię decyzji przekazuje się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego według siedziby i miejsca zamieszkania wspólników tych spółek.

1. Prawo do korzystania ze zwolnienia, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, wygasa z upływem okresu, na jaki została wydana decyzja o wsparciu, w przypadku uchylenia albo stwierdzenia nieważności decyzji o wsparciu.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki uchyla decyzję o wsparciu, jeżeli przedsiębiorca:

1) zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu lub

2) rażąco uchybił warunkom określonym w decyzji o wsparciu, lub

3) nie usunął uchybień w realizacji warunków, o których mowa w pkt 2, stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 22, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.

2a. Minister właściwy do spraw gospodarki uchyla albo zmienia decyzję o wsparciu, jeżeli jest to konieczne ze względu na decyzję Komisji Europejskiej, o której mowa w art. 15 ust. 2.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki uchyla decyzję o wsparciu również na wniosek złożony przez przedsiębiorcę.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek przedsiębiorcy, może zmienić decyzję o wsparciu, przy czym zmiana nie może:
1) dotyczyć obniżenia poziomu zatrudnienia, określonego w decyzji o wsparciu w dniu jej wydania, o więcej niż 20%;
2) skutkować zwiększeniem maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, określonych w zmienianej decyzji o wsparciu.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcie decyzji o wsparciu na wniosek przedsiębiorcy, który nie skorzystał z pomocy publicznej w ramach tej decyzji, albo przedsiębiorcy, który skorzystał z pomocy publicznej i spełnił wszystkie warunki określone w tej decyzji o wsparciu oraz warunki udzielania pomocy publicznej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, przedsiębiorca dołącza oświadczenie o niekorzystaniu z pomocy publicznej, na podstawie decyzji o wsparciu, której dotyczy wniosek, albo oświadczenie o zrealizowaniu warunków udzielania pomocy publicznej, o których mowa w ust. 5.

7. Oświadczenia, o których mowa w ust. 6, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że dane zawarte we wniosku są zgodne z prawdą”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

1. W przypadku uchylenia decyzji o wsparciu przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu pomocy publicznej. Do dnia zwrotu tej pomocy przedsiębiorcy nie może zostać wydana nowa decyzja o wsparciu.

2. W przypadku uchylenia albo stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o wsparciu minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla siedziby lub miejsca zamieszkania przedsiębiorcy w sprawach podatku dochodowego kopię wydanej decyzji w terminie 14 dni, licząc od dnia, w którym decyzja ta stała się prawomocna.

3. W przypadku uchylenia decyzji o wsparciu naczelnik urzędu skarbowego określa, w drodze decyzji, kwotę pomocy publicznej podlegającą zwrotowi pomniejszoną odpowiednio o kwotę podatku należnego, o którym mowa w art. 21 ust. 5c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, 1291, 1428, 1492 i 1565) albo art. 17 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, 1492 i 1565).

4. W kwocie pomocy publicznej podlegającej zwrotowi, o której mowa w ust. 3, uwzględnia się odsetki liczone jak dla zaległości podatkowych. W odniesieniu do pomocy publicznej wynikającej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 5c pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 17 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetki liczone są za okres od dnia udzielenia pomocy do dnia wydania decyzji o uchyleniu, a w zakresie pozostałej pomocy publicznej podlegającej zwrotowi do dnia jej zwrotu. W odniesieniu do pomocy publicznej wynikającej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 5c pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 17 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetek nie nalicza się.

5. Roszczenia związane ze zwrotem pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, przedawniają się z upływem 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym przedsiębiorca skorzystał z tej pomocy.

Przedsiębiorcy korzystający z pomocy publicznej, o której mowa w art. 3, są obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych oraz przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu terminu przedawnienia roszczeń związanych ze zwrotem pomocy publicznej, określonego w art. 18 ust. 5.

1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw budżetu, może wstrzymać, w drodze rozporządzenia, wydawanie decyzji o wsparciu, wskazując okres, w którym nie są one wydawane, mając na względzie prognozowane kwoty dochodów oraz wydatków budżetu państwa i zaplanowanego deficytu budżetu państwa wynikające z Wieloletniego Planu Finansowego Państwa.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wstrzymania wydawania decyzji o wsparciu w przypadku trwających postępowań dotyczących wydania decyzji o wsparciu oraz inwestycji wpisanych do Ewidencji Wsparcia Nowej Inwestycji jako planowane nowe inwestycje.

Do postępowań w sprawie wydania, uchylenia, zmiany, wygaśnięcia i stwierdzenia nieważności decyzji o wsparciu stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052).

Minister właściwy do spraw gospodarki dokonuje kontroli realizacji warunków zawartych w decyzji o wsparciu na zasadach określonych w art. 40 oraz rozdziale 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, powierzyć zarządzającemu obszarem:

1) wydawanie, w jego imieniu, decyzji o wsparciu na obszarach przypisanych temu zarządzającemu obszarem,

2) wykonywanie, w jego imieniu, kontroli realizacji warunków zawartych w decyzji o wsparciu

– mając na względzie sprawność postępowania oraz specyfikę obszaru.

2. W przypadku powierzenia zarządzającemu obszarem wydawania decyzji o wsparciu przepis art. 16 stosuje się odpowiednio.

3. W przypadku powierzenia zarządzającemu obszarem wykonania kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przepis art. 22 stosuje się odpowiednio.

4. Zarządzający obszarem niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki o okolicznościach uzasadniających uchylenie decyzji o wsparciu, o których mowa w art. 17 ust. 2.

Minister właściwy do spraw gospodarki dokonuje kontroli zarządzającego obszarem w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 7, oraz zadań powierzonych na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w art. 23, zwaną dalej „kontrolą”, na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

1. Kontrolę przeprowadza pracownik urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki, zwany dalej „kontrolującym”, na podstawie pisemnego, imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz po okazaniu dokumentu pozwalającego na ustalenie jego tożsamości. Kontrolę może przeprowadzić więcej niż jeden pracownik urzędu.

2. Kontrolę przeprowadza się jako kontrolę planową lub doraźną.

3. Kontrola planowa obejmuje wszystkie lub określone zadania zarządzającego obszarem.

4. Kontrolę planową przeprowadza się nie częściej niż raz na dwa lata. Kontrola doraźna może być prowadzona w każdym czasie.

5. Kontrola doraźna polega na niezwłocznym sprawdzeniu prawidłowości wykonywania zadań przez zarządzającego obszarem. Podstawą prowadzenia kontroli doraźnej mogą być w szczególności informacje o okolicznościach mających istotny negatywny wpływ na realizację zadań przez zarządzającego obszarem, zwłaszcza ujawnione w wyniku innej kontroli.

6. Kontrola doraźna może być przeprowadzona również na wniosek zarządzającego obszarem.

1. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie zarządzającego obszarem w czasie wykonywania przez niego zadań lub jeżeli zachodzi taka potrzeba poza jego siedzibą.

2. Jeżeli stanowiąca przedmiot kontroli dokumentacja jest przechowywana poza siedzibą zarządzającego obszarem, kontrola może zostać przeprowadzona również w miejscu, w którym znajduje się ta dokumentacja.

3. Kontrola lub poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzane również w siedzibie ministra właściwego do spraw gospodarki, jeżeli może to usprawnić przeprowadzenie kontroli.

1. W trakcie przeprowadzania kontroli kontrolujący ma prawo do:

1) wstępu do obiektów i pomieszczeń zarządzającego obszarem;

2) wglądu do dokumentów dotyczących działalności zarządzającego obszarem, pobierania za pokwitowaniem oraz zabezpieczania dokumentów związanych z zakresem kontroli;

3) sporządzania, a w razie potrzeby żądania sporządzenia niezbędnych do kontroli kopii, odpisów lub wyciągów z dokumentów oraz zestawień lub obliczeń;

4) żądania od pracowników zarządzającego obszarem złożenia ustnych lub pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących zakresu kontroli;

5) przeprowadzenia oględzin obiektów lub innych składników majątkowych;

6) uczestniczenia w czynnościach związanych z realizacją zadań przez zarządzającego obszarem.

2. Kontrolujący jest obowiązany do ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, jak również innych informacji, podlegających ochronie, które uzyskał w związku z wykonywaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4 i 6.

1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla kontrolującego i zarządzającego obszarem.

2. Protokół zawiera w szczególności:

1) miejsce i datę sporządzenia;

2) oznaczenie zarządzającego obszarem;

3) imiona i nazwiska kontrolujących oraz datę i numer wydanego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli;

4) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli;

5) zakres kontroli i okres objęty kontrolą;

6) szczegółowy wykaz dokumentów poddanych weryfikacji;

7) informacje dotyczące pisemnych i ustnych wyjaśnień;

8) opis ustalonego stanu faktycznego oraz jego ocenę;

9) zalecenia lub wnioski dotyczące usunięcia nieprawidłowości;

10) podpisy kontrolującego oraz parafy na każdej ze stron protokołu.

3. Sporządzenie protokołu oraz jego przekazanie zarządzającemu obszarem następuje w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia kontroli.

4. Termin, o którym mowa w ust. 3, przedłuża się o czas niezbędny do uzyskania dodatkowych wyjaśnień od zarządzającego obszarem.

5. Osoba upoważniona do reprezentowania zarządzającego obszarem może, przed podpisaniem protokołu, zgłosić kontrolującemu wyjaśnienia lub zastrzeżenia do ustaleń w nim zawartych.

6. Wyjaśnienia lub zastrzeżenia, o których mowa w ust. 5, zgłasza się na piśmie, w terminie 7 dni, licząc od dnia doręczenia protokołu.

7. W przypadku uwzględnienia przez kontrolującego w całości lub w części wyjaśnień lub zastrzeżeń, o których mowa w ust. 5, wprowadza się zmiany lub uzupełnienia do protokołu.

8. W przypadku nieuwzględnienia przez kontrolującego w całości lub w części wyjaśnień lub zastrzeżeń, o których mowa w ust. 5, zarządzającemu obszarem przekazuje się, na piśmie, informację zawierającą wskazanie przyczyn, z powodu których wyjaśnienia lub zastrzeżenia nie zostały uwzględnione. Informacja stanowi załącznik do protokołu.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi Ewidencję Wsparcia Nowej Inwestycji, zwaną dalej „ewidencją”.

2. Ewidencja jest rejestrem centralnym prowadzonym w systemie teleinformatycznym służącym do pozyskiwania danych wykorzystywanych do: obsługi procesu inwestycyjnego, przeprowadzania analiz w zakresie efektów funkcjonowania wsparcia udzielanego na podstawie ustawy oraz w celu dostosowania założeń polityki inwestycyjnej i gospodarczej do aktualnych uwarunkowań, a także monitorowania pomocy publicznej.

Minister właściwy do spraw gospodarki zarządza danymi gromadzonymi w ewidencji. Operatorem systemu teleinformatycznego może być spółka wymieniona w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 4, jeżeli przekazanie tego zadania innemu podmiotowi będzie uzasadnione z uwagi na efektywność realizacji tego zadania.

1. W ewidencji gromadzi się:

1) dane i informacje dotyczące przedsiębiorców zainteresowanych lokalizacją nowej inwestycji na obszarze oraz uczestniczących w postępowaniu o udzielenie decyzji o wsparciu na prowadzenie działalności na obszarze, a także korzystających ze wsparcia nowych inwestycji na obszarach, obejmujące:

a) nazwę lub firmę przedsiębiorcy, oznaczenie formy prowadzonej działalności gospodarczej,

b) numer identyfikacyjny REGON oraz numer identyfikacji podatkowej NIP, o ile takie posiada,

c) dane kontaktowe przedsiębiorcy, w szczególności siedzibę i adres, adres poczty elektronicznej, strony internetowej, numer telefonu,

d) datę rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej,

e) określenie przedmiotów wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności Gospodarczej (PKD),

f) rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej i realizowanych oraz zrealizowanych inwestycji w obszarze (sektor, PKWiU),

g) ogłoszenie upadłości, ukończenia takiego postępowania oraz dane syndyka,

h) oznaczenie przedsiębiorcy zagranicznego wraz z określeniem jego formy organizacyjno-prawnej oraz siedziby i adresu – w przypadku oddziałów przedsiębiorstw zagranicznych działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

i) wartość inwestycji realizowanych przez przedsiębiorcę na terenie danego obszaru,

j) plan realizacji nowej inwestycji,

k) oferty kierowane do przedsiębiorcy przez zarządzającego obszarem,

l) wysokość udzielonego wsparcia,

m) wysokość pomocy publicznej, innej niż wsparcie, udzielonej przedsiębiorcy w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych określonych w decyzji o wsparciu,

n) wartość inwestycji realizowanych przez przedsiębiorcę na terenie danego obszaru oraz na pozostałych terenach kraju,

o) przeprowadzone i planowane kontrole u przedsiębiorców korzystających ze wsparcia, czas wykonania zaleceń i wniosków z kontroli oraz wielkość poniesionych kosztów kwalifikowanych,

p) wydane oraz uchylone decyzje o wsparciu;

2) informacje dotyczące obszaru obejmujące:

a) wartość inwestycji realizowanych przez przedsiębiorców na terenie danego obszaru,

b) istniejącą lub planowaną infrastrukturę na terenie obszaru, sprzyjającą nowym inwestycjom lub rozwojowi istniejących inwestycji w określonych sektorach lub branżach działalności gospodarczej.

2. Przedsiębiorca przez okres, na który wydano decyzję o wsparciu, jest obowiązany informować zarządzającego obszarem o otrzymanej pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. m.

3. Wpis do ewidencji jest równoznaczny z uznaniem inwestycji jako planowanej nowej inwestycji.

1. Zarządzający obszarem ma bezpośredni dostęp do informacji i danych zgromadzonych w ewidencji, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 lit. n i art. 31 ust. 1 pkt 2, a w zakresie, w jakim dotyczą obszaru jemu przypisanemu, do informacji i danych zgromadzonych w ewidencji, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 lit. a–m, o i p.

2. Dane gromadzone w ewidencji są pozyskiwane bezpośrednio od:

1) przedsiębiorców zainteresowanych lokalizacją nowej inwestycji na obszarze;

2) przedsiębiorców uczestniczących w postępowaniu o udzielenie decyzji o wsparciu na podstawie złożonych wniosków o wydanie decyzji o wsparciu;

3) przedsiębiorców, którym wydano decyzję o wsparciu;

4) zarządzających obszarami.

3. Dane, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 lit. l i m, są umieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej zarządzającego obszarem.

4. Bezpośredni dostęp do ewidencji posiadają organy Krajowej Administracji Skarbowej.

Minister właściwy do spraw gospodarki, w pełnym zakresie danych objętych ewidencją, oraz zarządzający obszarem, w zakresie danych dotyczących terenu działania zarządzającego obszarem, pozyskują i przetwarzają dane dla potrzeb ewidencji bez zawiadamiania podmiotów, których te dane dotyczą, jeżeli dane te służą do realizacji zadań określonych ustawą.

Zarządzający obszarami przekazują dane do ewidencji bez zbędnej zwłoki, za pomocą systemu teleinformatycznego.

(pominięte)

Tworzy się Ewidencję Wsparcia Nowej Inwestycji.

1. Do postępowań w sprawach zezwoleń, o których mowa w art. 16 ustawy zmienianej w art. 38, wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, zachowują ważność w zakresie i przez czas w nich określony.

3. Do złożonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wniosków o wydanie zezwolenia wydawanego w związku ze zmianą granic specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie ustawy zmienianej w art. 38, dokonaną po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, do wydania zezwolenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

1. Zarządzający specjalną strefą ekonomiczną, uprawnieni do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 38 w brzmieniu dotychczasowym zachowują to uprawnienie na zasadach dotychczasowych.

2. Przepis art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy zmienianej w art. 37, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do podatkowych grup kapitałowych utworzonych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Jeżeli okres funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej utworzonej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy został przedłużony w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy zmienianej w art. 37 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się od dnia przedłużenia funkcjonowania tej podatkowej grupy kapitałowej.

Przepis art. 7 ust. 2 pkt 8 lit. a stosuje się odpowiednio do szkół ponadgimnazjalnych do czasu zakończenia kształcenia w tych szkołach.

Minister właściwy do spraw gospodarki dokona przeglądu stosowania przepisów ustawy w terminie do dnia 30 września 2024 r. w celu oceny funkcjonowania systemu udzielania wsparcia dla nowych inwestycji.

1. Przepisy art. 21 ust. 1 pkt 63a, ust. 5a, 5c i 5ca–5cd i art. 26e ust. 6 ustawy zmienianej w art. 35, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a, art. 16 ust. 1 pkt 58, art. 17 ust. 1 pkt 34, ust. 4–6d i art. 18d ust. 6 ustawy zmienianej w art. 37, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 3, art. 12b ust. 4 ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą w zakresie, w jakim dotyczą działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w ustawie zmienianej w art. 38, stosuje się do dochodów osiągniętych z tej działalności od dnia 1 stycznia 2019 r.

2. Przepis art. 12 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do zezwoleń wydanych pod dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 38 pkt 2, 7, 8, pkt 10 lit. a i b, które wchodzą w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia.