Art. 65. Zaprzeczenie ojcostwa przez męża matki chorego psychicznie
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Jeżeli mąż matki zapadł na chorobę psychiczną lub innego rodzaju zaburzenia psychiczne w ciągu terminu do wytoczenia powództwa o zaprzeczenie ojcostwa i mimo istnienia podstaw do ubezwłasnowolnienia całkowitego nie został ubezwłasnowolniony, może on wytoczyć powództwo w ciągu roku od dnia ustania choroby lub zaburzeń.
Komentarz redakcyjny
W celu wzmocnienia ochrony męża matki dotkniętego chorobą lub zaburzeniem psychicznym, co uniemożliwia mu wniesienie w ustawowym terminie powództwa o zaprzeczenie ojcostwa, przewidziano w art. 65 k.r.o. rozwinięcie normy zawartej w art. 64 k.r.o.. Różnica pomiędzy tymi przepisami sprowadza się do tego, przy tych samych okolicznościach uniemożliwiających procesową aktywność męża matki, w pierwszym wypadku (art. 64) został on ubezwłasnowolniony całkowicie, w drugim zaś (art. 65 k.r.o.) nie został ubezwłasnowolniony, mimo że były ku temu podstawy. Przyczyny tego stanu rzeczy są bez znaczenia. Jeśli więc mąż matki nie został ubezwłasnowolniony całkowicie, tym samym nie został ustanowiony opiekun prawny, który by mógł go reprezentować w procesie, a ze względu na chorobę mąż matki dziecka nie mógł sam zainicjować sądowego postępowania. Art. 65 k.r.o. stanowi zatem, że w omawianym wypadku maż matki dziecka może sam wytoczyć powództwo w ciągu roku od ustania choroby lub zaburzeń.
