Art. 6115. Niedopuszczalność ustalenia i zaprzeczenia macierzyństwa po śmierci dziecka
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
§ 1. Zaprzeczenie macierzyństwa nie jest dopuszczalne po śmierci dziecka, chyba że dziecko zmarło po wszczęciu postępowania.
§ 2. W razie śmierci dziecka, które wytoczyło powództwo, zaprzeczenia macierzyństwa mogą dochodzić jego zstępni.
Komentarz redakcyjny
Art. 61[15] k.r.o. realizuje założenie prawa rodzinnego wykluczające możliwość wszczęcia procesu o zaprzeczenie pochodzenia osoby zmarłej. Reguła ta – i to bez wyjątku - odnosi się także do prokuratora. Zakaz ten jest uzasadniony osobistym i majątkowym charakterem spraw o prawa stanu. Zaprzeczenie macierzyństwa po śmieci dziecka realizowałoby w przeważającej mierze aspekt majątkowy związany z porządkiem dziedziczenia.
Zakaz wszczynania i popierania postępowań sądowych po śmierci dziecka jest nieco złagodzony w przypadku powództw o ustalenie macierzyństwa.
Po pierwsze na podstawie art. 61[15] k.r.o. ustalenia macierzyństwa mogą dochodzić zstępni zmarłego dziecka, jeżeli powództwo dziecko wytoczyło za życia. Na podstawie art. 456 § 3 k.p.c. postępowanie zawiesza się w razie śmierci dziecka, które było pozwanym w sprawie, do czasu ustanowienia przez sąd orzekający kuratora, który wstępuje do sprawy na miejsce zmarłego dziecka. W razie śmierci dziecka, które było powodem w sprawie, postępowanie zawiesza się, a jeżeli zstępni dziecka w ciągu sześciu miesięcy od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania nie zgłoszą wniosku o jego podjęcie, sąd postępowanie umorzy.
Brak możliwości kontynuowanie procesu o zaprzeczenie pochodzenia dziecka po jego śmierci przez zstępnych tego dziecka mogłoby powodować niemożność ustalenia stanu cywilnego zarówno ich, jak i dziecka.
Po drugie, na podstawie art. 61[16] k.r.o. prokurator może wytoczyć powództwo o ustalenie macierzyństwa także po śmierci dziecka, jeżeli wymaga tego dobro dziecka lub ochrona interesu społecznego.
