Art. 361. Sprzeciw małżonka wobec czynności zarządu drugiego małżonka
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
§ 1. Małżonek może sprzeciwić się czynności zarządu majątkiem wspólnym zamierzonej przez drugiego małżonka, z wyjątkiem czynności w bieżących sprawach życia codziennego lub zmierzającej do zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny albo podejmowanej w ramach działalności zarobkowej.
§ 2. Sprzeciw jest skuteczny wobec osoby trzeciej, jeżeli mogła się z nim zapoznać przed dokonaniem czynności prawnej.
§ 3. Przepis art. 39 stosuje się odpowiednio.
Komentarz redakcyjny
Zasada, zgodnie z którą każdy z małżonków samodzielnie zarządza majątkiem wspólnym, na gruncie art. 36[1] k.r.o. doznaje ograniczenia. Uprawnia bowiem małżonka do sprzeciwienia się czynności majątkiem wspólnym zamierzonej przez współmałżonka, z wyjątkiem czynności:
a) w bieżących sprawach życia codziennego,
b) zmierzającej do zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny,
c) podejmowanej w ramach działalności zarobkowej.
Sprzeciw małżonka nie zamyka współmałżonkowi drogi do dokonania zamierzonej przez niego czynności prawnej. Może on:
a) mimo sprzeciwu dokonać zamierzonej czynności, ale wówczas naraża drugą stronę czynności na negatywne skutki prawne. Stąd też § 2 omawianego artykułu przewiduje ochronę osób trzecich, stanowiąc, że sprzeciw jest skuteczny względem nich, jeżeli przy zachowaniu należytej staranności mogli się z nim zapoznać przed dokonaniem czynności prawnej,
b) poszukiwać rozstrzygnięcia rozbieżności stanowisk małżonków na drodze postępowania sądowego;. Stąd też § 3 omawianego przepisu odsyła do odpowiedniego stosowania art. 39 k.r.o, na podstawie którego sąd w trybie postępowania nieprocesowego, po umożliwieniu złożenia wyjaśnień małżonkowi wnioskodawcy (art. 565 § 1 k.p.c.), rozstrzygnie spór, kierując się dobrem rodziny, a więc małżonków i ich dzieci.
Skuteczność sprzeciwu
Sprzeciw małżonka jest oświadczeniem woli w rozumieniu art. 60 k.c., a więc może być wyrażony przez każde zachowanie, które ujawnia wolę sprzeciwu małżonka. Sprzeciw może być zatem wyrażony w sposób wyraźny lub dorozumiany. Skoro mamy do czynienia z oświadczeniem woli, to zasadnym jest analogia do art. 61 k.c.
W zakresie składania (skuteczności) oświadczeń woli ustawodawca przyjął teorię doręczenia (por. M. Safjan w: Kodeks cywilny. Komentarz pod red. K. Pietrzykowskiego, tom 1, Warszawa 2007, komentarz do art. 61, nb 4).
O złożeniu oświadczenia woli decyduje chwila jego dojścia do wiadomości adresata, nie zaś chwila wyrażenia na zewnątrz przejawu woli (teoria oświadczenia), wysłania oświadczenia woli (teoria wysłania) lub zapoznania się z nim (teoria zapoznania się).
Domniemywa się, że adresat zapoznał się z
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
