Art. 151. Unieważnienie małżeństwa z powodu wady oświadczenia woli
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
§ 1. Małżeństwo może być unieważnione, jeżeli oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński lub oświadczenie przewidziane w art. 1 § 2 zostało złożone:
1) przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome wyrażenie woli;
2) pod wpływem błędu co do tożsamości drugiej strony;
3) pod wpływem bezprawnej groźby drugiej strony lub osoby trzeciej, jeżeli z okoliczności wynika, że składający oświadczenie mógł się obawiać, że jemu samemu lub innej osobie grozi poważne niebezpieczeństwo osobiste.
§ 2. Unieważnienia małżeństwa z powodu okoliczności wymienionych w § 1 może żądać małżonek, który złożył oświadczenie dotknięte wadą.
§ 3. Nie można żądać unieważnienia małżeństwa po upływie sześciu miesięcy od ustania stanu wyłączającego świadome wyrażenie woli, od wykrycia błędu lub ustania obawy wywołanej groźbą – a w każdym wypadku po upływie lat trzech od zawarcia małżeństwa.
Komentarz redakcyjny
Przepis art. 15[1] k.r.o. wprowadzono do porządku prawnego ustawą z 24.7.1998 r. o zmianie ustaw – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, kodeks postępowania cywilnego, prawo o aktach stanu cywilnego, ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 757).
Do czasu wejścia w życie art. 15[1] k.r.o. panował w judykaturze pogląd wyłączający wady oświadczenia woli jako podstawę unieważnienia małżeństwa (orz. SN z dnia 8 pażdziernika 1952 r., C 1809/51, z dnia 14 stycznia 1953 r., C 1761/51, z dnia 10 czerwca 1954 r., I C 1527/53, z dnia 2 maja 1959 r., 2 CR 219/58, z dnia 18 lipca 1967 r., I CR 43/67). Uznawano, że takie stanowisko pozostaje w zgodzie z zasadą ochrony trwałości małżeństwa i będącą tego wyrazem tendencją ograniczenia do koniecznego minimum przesłanek unieważnienia małżeństwa.
Zasadniczo rzecz biorąc, problematyka wad oświadczenia woli jest uregulowana w Kodeksie cywilnym. Art. 15[1] k.r.o. przewiduje w stosunku do tych przepisów – jako przepis szczególny – modyfikacje w ujęciu poszczególnych wad, uwzględniając specyfikę zawierania małżeństw. Katalog przyjętych wad jest zamknięty (por. art. 17 k.r.o.). Pozorność nie stanowi podstawy unieważnienia małżeństwa.
W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt stały cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego organ, który prowadzi to postępowanie, ustala, czy związek małżeński został zawarty lub istnieje w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego. Związek małżeński zawarty lub istniejący w celu obejścia przepisów może być podstawą odmowy zezwolenia na pobyt stały cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego (art. 169 i art. 205 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach).
Nie można żądać unieważnienia małżeństwa po upływie sześciu miesięcy od ustania stanu wyłączającego świadome wyrażenie woli, od wykrycia błędu lub ustania obawy wywołanej groźbą -
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
