Art. 182. Kurator dziecka poczętego

Kodeks rodzinny i opiekuńczy

Dla dziecka poczętego, lecz jeszcze nieurodzonego, ustanawia się kuratora, jeżeli jest to potrzebne do strzeżenia przyszłych praw dziecka. Kuratela ustaje z chwilą urodzenia się dziecka.

Komentarz redakcyjny

Komentarz redakcyjny

W okresie prenatalnym rodzice nie są jeszcze przedstawicielami ustawowymi dziecka. Trudno nawet mówić o macierzyństwie, a tym bardziej o ojcostwie, skoro z mocy art. 61[9]  k.r.o. matką dziecka jest kobieta, która je urodziła. Z drugiej strony już w okresie prenatalnym  może zachodzić potrzeba strzeżenia przyszłych praw dziecka, np. z mocy art. 927 § 2 k.c. dziecko poczęte w chwili otwarcia spadku może być spadkobiercą pod warunkiem, że urodzi się żywe. Z chwilą urodzenia dziecko może żądać naprawienia szkód doznanych przed urodzeniem (art. 446[1] k.c.). Skoro rodzice w omawianym okresie nie są jeszcze przedstawicielami ustawowymi nasciturusa, a może zachodzić konieczność strzeżenia przyszłych praw dziecka (zdolność prawną nabędzie z chwilą narodzin – art. 8 k.c.), dlatego też w takich wypadkach może zachodzić potrzeba ustanowienia kuratora, np. w celu zabezpieczenia spadku lub dowodów w przyszłej sprawie odszkodowawczej.

Na podstawie art. 599 k.p.c. sądem opiekuńczym właściwym do ustanowienia kuratora dla dziecka poczętego, lecz jeszcze nie urodzonego jest sąd właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu matki.

Reklama
Standardy Baner
Standardy Baner
Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.