Art. 130. Pierwszeństwo obowiązku alimentacyjnego jednego małżonka przed obowiązkiem krewnych drugiego małżonka
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka.
Komentarz redakcyjny
Obowiązek alimentacyjny nie ustaje wraz z orzeczeniem o rozwiązaniu małżeństwa, o separacji lub o unieważnieniu małżeństwa. Z chwilą uprawomocnienia się orzeczeń w tych sprawach zmieniają się jednak podstawy prawne i co za tym idzie przesłanki uprawnienia alimentacyjnego. W czasie małżeństwa małżonek może domagać się alimentów od współmałżonka na podstawie art. 27 (ew. na podstawie art. 28). Po rozwodzie, separacji lub unieważnieniu małżeństwa odpowiednio na podstawie art. 60, art. 61[4] § 4 i art. 21 k.r.o..
Pierwszeństwo obowiązku byłego lub separowanego małżonka oznacza, że dopóki istnieje ten obowiązek, dopóty obowiązek alimentacyjny krewnych ma charakter subsydiarny i może powstać tylko na skutek utraty przez zobowiązanego małżonka zdolności do świadczenia stosownie do swych możliwości dochodowych i majątkowych.
W myśl art. 60 § 3 k.r.o. obowiązek alimentacyjny małżonka niewinnego w zasadzie wygasa z upływem 5 lat. Z tą chwilą odżywają obowiązki alimentacyjne krewnych małżonka rozwiedzionego, którzy nie mogą się już zasłaniać pierwszeństwem obowiązku alimentacyjnego drugiego małżonka. Skoro bowiem wygasł obowiązek rozwiedzionego małżonka dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi, krewni tego małżonka są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych na jego rzecz według zasad i kolejności przewidzianej w art. 129 k.r.o. Wyjątkiem może być przepis art. 60 § 3 k.r.o., który odwołuje się do "wyjątkowych okoliczności" przedłużenia obowiązku alimentacyjnego byłego małżonka. Nie ulega wątpliwości, że okoliczności te powinny być rozpatrywane w świetle zasad współżycia społecznego. Wyrazem bowiem tych zasad jest możliwość przedłużenia poza okres 5-letni obowiązku alimentacyjnego małżonka, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia małżeńskiego (uchw. SN z dnia 31 października 1973 r., III CZP 58/73).
Skoro powódka w celu poświęcenia swych sił i zdolności do pracy dla swej córki i jej rodziny dobrowolnie pozbawiła się zaopatrzenia rentowego na starość, nie może skutków takiego postępowania przerzucać na rozwiedzionego małżonka, jeżeli córka, która przez szereg lat osiągała korzyści z pracy powódki, znajduje się w dobrej sytuacji
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
