Art. 127. Powództwo prokuratora o rozwiązanie przysposobienia
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Powództwo o rozwiązanie przysposobienia może wytoczyć także prokurator.
Komentarz redakcyjny
Na podstawie art. 7 k.p.c. prokurator może wytaczać powództwa w sprawach niemajątkowych z zakresu prawa rodzinnego tylko w wypadkach wskazanych w ustawie. Przepis art. 127 k.r.o. jest takim przepisem szczególnym, na podstawie którego przyznano prokuratorowi legitymację czynną w procesach o rozwiązanie przysposobienia. Jest to uprawnienie samodzielne, niezależne od stron stosunku przysposobienia.
Na podstawie art. 454 § 4 k.p.c. prokurator wytacza powództwo o rozwiązanie przysposobienia przeciwko przysposobionemu i przysposabiającemu.
Artykuł 127 k.r.o. nie wyłącza uprawnienia prokuratora do wzięcia udziału w toczącym się już postępowaniu o rozwiązanie przysposobienia. Uprawnienie to wynika z norm ogólnych przewidzianych w art. 7 i 60 § 1 k.p.c., przewidującym, że prokurator może przystąpić do każdego toczącego się postępowania, w każdym jego stadium.
Przepisy k.p.c. nie przewidują obowiązku doręczania prokuratorowi odpisu pozwu i zawiadamiania go o terminach rozpraw, jednakże gdy zgłosi on swój udział, wówczas od tej chwili należy mu doręczać pisma procesowe, zawiadomienia o terminach rozpraw i posiedzeń oraz orzeczenia sądowe (art. 60 § 1 zd. ost.).
